Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
27|Ειμαι πολύ όμορφος για να πεθάνω|
Η ώρα ήταν περίπου δέκα το βραδυ.
Κρυο βραδινό αεράκι είχε άρχισει να φυσάει και ένα απαλό πέπλο ομίχλης είχε καλύψει ολόκληρη την πόλη.
Ο νεαρός Yeonjun στεκόταν άβολα έξω από την είσοδο του σχολείου καθώς κοιτούσε τη τεράστια κλειδωμένη πόρτα.
"Και αν μας στήσουν;" ρώτησε ο ξανθός τον παιδικο του φίλο που του έριξε ένα αδιάφορο βλέμμα
"Θα έρθουν. Σταμάτα να μιλάς μου προκαλείς πονοκέφαλο" ψέλλισε ο Taehyun καθώς διόρθωσε τα μαλλιά του
"Εγώ φταίω που προσπαθώ να μας προστατέψω από το να πεθάνουμε. Εδώ έχουν πεθάνει πολλά άτομα. Ειμαι σίγουρος ότι ένας ψυχοπαθής δολοφόνος τριγυρίζει εδώ γύρω παραμονευοντας για το επόμενο θύμα του'ψέλλισε ο Yeonjun και παρατήρησε τον φίλο του που κοιτούσε με χαρά τον χάρακα του
"Γιατί κοιτάς τόσο πορωμενος τον χάρακα;" αποκρίθηκε το ξανθό αγόρι και προσπάθησε να ακουμπήσει τον ξύλινο χάρακα
"Ακούμπησε τον και έχεις πεθάνει" ψιθύρισε ο Taehyun καθώς αγριοκοιταξε το αγόρι που χαμογελούσε άβολα
"Λες ψέματα. Δεν μπορείς να σκοτώσεις κάποιον είναι πολύ δύσκολο εξάλλου , εισαι ακίνδυνος" είπε γλυκά ο Yeonjun και κοίταξε στον αδειανό δρόμο
"Δεν είναι δύσκολο να σκοτώσεις κάποιον . Απλώς απαιτεί καλό προγραμματισμό" είπε το αγόρι ψυχρά και έβαλε μέσα στη τσέπη του τον αγαπημένο του χάρακα
Ο Yeonjun ήταν έτοιμος να μιλήσει όμως ήταν λες και δεν μπορούσε να ξεστομίσει τίποτα . Ήταν φορές που έβλεπε τον φίλο του και δεν τον αναγνώριζε . Ο Taehyun φερόταν περίεργα από παλιά όμως συνήθιζε να χαμογελάει, πλέον το χαμόγελο του είχε χαθεί . Στο πρόσωπο του δεν θα διαγράφοταν κανένα συναίσθημα.
"Οι φίλοι σου έρχονται" είπε το αγόρι καθώς διόρθωσε τα κάστανα μαλλιά του και κοίταξε αριστερά του τα τρία αγόρια που τους πλησίαζαν
