Ο Beomgyu βγήκε έξω από το αστυνομικό τμήμα,κουτσαινοντας καθώς το πόδι του ακόμη πονούσε,όμως για καλή του τύχη το στραμπουληξε μόνο.
Δεν είχε κανένα για να τον παραλάβει οπότε τον άφησαν εν τέλη να φύγει ασυνόδευτος.
Οι γονείς της μητέρας του δεν έμεναν καν σε αυτή την πόλη και ο μοναδικός του θείος-ο αδερφός της Yumi- είχε τσακωθεί εδώ και χρόνια με την μητέρα του για περιουσιακού περιεχομένου θέματα.
Και από την άλλη δεν γνώριζε τίποτα για την οικογένεια του πατέρα του . Δεν τους είχε δει ποτέ οπότε τώρα που οι γονείς του ήταν υπό κράτηση δεν είχε κανένα απολύτως στο πλάι του.
Το αγόρι ανακατεψε τα καστανοξανθα μαλλια του και κοίταξε τον ήλιο που εμφανιζόταν δειλά-δειλά στον σκούρο γαλάζιο ουρανό.
Ξαφνικά o Beomgyu άκουσε κάποιον να καλεί το όνομα του και γύρισε το κεφάλι του , αντικριζοντας τον Soobin να στέκεται δίπλα από τους γονείς του.
Το ψηλό αγόρι με τα μωβ μαλλιά τον πλησίασε και του χαμογέλασε γλυκά.
"Δεν θα ήταν καλό να μείνεις μόνος σου στο σπίτι...Μπορείς να μεινεις μαζί μας για λίγες ημέρες!" Είπε ο Soobin και προεκτεινε το χέρι του καθώς το αγόρι έπιασε διστακτικά το ζεστό του χέρι
"Θα το ήθελα πολύ " ψέλλισε ντροπαλά ο Beomgyu και το αγόρι του γέλασε ελαφρά .
Ένα ζεστό αίσθημα ανακούφισης κατέβαλε τη καρδιά του αγοριού και πλέον δεν ένιωθε τόσο μόνος του.
"Πάμε να σου γνωρίσω τους γονείς μου" αναφώνησε ενθουσιασμένος ο Soobin καθώς χοροπηδούσε χαρωπά και τα απαλά μωβ μαλλιά του κουνιοντουσαν ρυθμικά
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Αύριο είναι η ημέρα της δίκης επιτέλους " είπε χαμηλόφωνα ο Soobin καθώς ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του και ο Beomgyu ξεφύσηξε ανυσηχος, περιφέροντας μέσα στο μικρό υπνοδωμάτιο
