36|Παιχνίδι της μοίρας |
Ο Beomgyu έκλεισε μελαγχολικά το σιδερένιο,κοκκινο ντουλαπάκι των αποδυτηρίων και πήρε μια βαθιά ανάσα.
Χθες έμαθε ότι η μητέρα του πιθανώς να έβλαψε την Jinsoul και από τότε δεν μπορεί να πάψει να το σκέφτεται.
Το αγόρι φόρεσε τη μεταξένια μπλούζα της ομάδας που είχε επάνω το όνομα του με μεγάλα λευκά γράμματα και έτρεξε προς τα υπόλοιπα αγόρια που έκαναν ζέσταμα.
Πριν δύο χρόνια όταν πρώτο ξεκίνησε τα μαθήματα στο Byung-ho Η μητέρα του, τον ρώτησε σε ποιο άθλημα ήθελε να πάρει μέρος. Όμως o Beomgyu ποτέ δεν είχε κάποια ιδιαίτερη προτίμηση.
Το μόνο κομμάτι που του αρέσε από τα αθλήματα, ήταν να βλέπει μετα απο μια εξαντλητικη προπόνηση τα ιδρωμένα καλοσχηματισμενα σώματα των αγοριων.
"Gyu χωρίστηκαμε σε ομάδες. Είσαι στην ομάδα του Dongil!" Φώναξε ο Lucas με την μπασα φωνή του και κοίταξε τον Beomgyu που ξεροκαταπιε άβολα
Τον ενοχλούσε τόσο πολύ που έπρεπε συνέχεια να ανέχεται τα 'βρώμικα' κολπα του Dongil.
Το χειρότερο ήταν ο Dongil προσπέρασε τόσο εύκολα αυτη την τόσο επίπονη εμπειρία του αγοριού.
Τα τελευταία λόγια του ήταν 'Αφού τα έχουμε λογικό είναι να προχωρήσουμε'. Αλλά τον Beomgyu δεν τον υπολόγισε ποτέ. Πάντα όλα περιστρεφόταν γύρω από εκείνον.
Η αρχή της σχέσης τους φάνταζε ένα όμορφο ψέμα. Και το τέλος έγινε μια τραυματική εμπειρία.
Μήνες έχουν περάσει αλλά το σώμα του αγοριού ακόμη πονάει.
"Beomgyu πήγαινε να καλύψεις το τέρμα" ακούστηκε η φωνή του Dongil Ο οποίος άγγιξε τον ώμο του ελαφρώς κοντυτερου αγοριού και του χαμογέλασε ειρωνικά
Ο Beomgyu εκείνη τη στιγμή ήθελε τοσο πολυ να ξεριζώσει ολες τις βαμμενες λευκες τουφες μαλλιων από το κρανίο του αλλάζονά πρώην του όμως συγκρατηθηκε διότι είχε να συντηρήσει τη φήμη του πρίγκιπα.
YOU ARE READING
Save me,save you/txt ff
Fanfiction"Τα τέρατα είναι αληθινά καθώς και τα φαντάσματα. Ζουν μέσα μας και κάποιες φορές νικούν" Greek ff