12|Beomgyu|"Τα λέμε αύριο Yeonjun" είπε όσο γλυκά μπορούσε το αγόρι και χαιρέτησε τον Yeonjun που απομακρυνόταν από το μέρος του
Η αλήθεια να λέγεται ότι ο Yeonjun δεν ήταν αθλητικός τύπος όμως ο Beomgyu και οι διαπραγματεύτικες του ικανότητες , τον έπεισαν να λάβει μέρος στην ομάδα του softball.
Ο Beomgyu χαμογέλασε αυτάρεσκα καθώς περίμενε έξω από την είσοδο του σχολείου.
Πέντε λεπτά.
Είχαν περάσει πέντε ολόκληρα λεπτά και ο σοφέρ είχε πάλι αργήσει να τον παραλάβει από το σχολείο.
Εν τέλη το μεγαλοπρεπές μαύρο αυτοκίνητο εμφανίστηκε στο βάθος του δρόμου και το αγόρι ξεφυσηξε ανακουφισμένο.
Ευτυχώς δεν θα καθυστερούσε στο οικογενειακό δείπνο .
Για κάποιο άτομο σαν τον Beomgyu Θα ήταν απαράδεκτο εάν γυρνούσε αργότερα στο σπίτι.
Πάσχιζε να είναι 'τέλειος' σε όλα όμως το μόνο που κατάφερνε ήταν να πιέζει όλο και περισσότερο τον εαυτό του.
Ήταν σαν ένα μπαλόνι γεμάτο με ήλιον, με το πέρασμα του χρόνου εν τέλη θα έχανε τον αερα του. Και θα κατέληγε εξαντλημένος χωρίς οξυγόνο.
Ζούσε μέσα σε μια απαιτητική και άχρωμη καθημερινότητα πασχίζοντας να αγγίζει τη τελειότητα.
Και πάντα κατέληγε να μην είναι αρκετός για τους γονείς του, τους φίλους του...μέχρι και για τους καθηγητές.
Όσο και εάν προσπαθούσε να κρύψει την ασχήμια της ψυχής του κάτω από το μακιγιαζ και τα όμορφα ρούχα, η πονεμένη ψυχή του πάντα θα φανερωνοταν.
YOU ARE READING
Save me,save you/txt ff
Fanfiction"Τα τέρατα είναι αληθινά καθώς και τα φαντάσματα. Ζουν μέσα μας και κάποιες φορές νικούν" Greek ff