Another classic story

20.

Bedankt allemaal voor het stemmen op al mijn hoofdstukken❤️ We hebben bijna 5k🥳

Pov sophie
Ik zit hier al een paar uurtjes alleen in de cel dat achter de deur is van de kamer. Ik denk aan alles wat hier verkeerd is. Mijn mateband met Aiden is helemaal weg, ik zit in een cel achter een doodnormale kamerdeur. Dat hij de zwakte van het verlies van de matebond gebruiken om zijn pack aan te vallen. Ik kan wel janken. Alles is niet zoals het hoort te zijn en ik heb ook al geen contact met Lucy kunnen nemen. Zij heeft het nu erg zwaar. Hoe kan dit zijn gebeurt, ik dacht dat de maangodin mij zou helpen bij problemen. En ik zie dit als een probleem zo groot als de wereld. Ik geloof totaal niet in het lot, maar als dit niet voor een groter doel is dan dood ik iedereen op de wereld! Nou dat was het klaag uurtje hoor, anders loop ik wel naar de klaagmuur. Het is zo rustig en ik weet niet wat ik moet doen. Als ik terug denk aan alles wat ik heb meegemaakt, is dit toch wel mijn dieptepunt. Ik heb van alles meegemaakt, van mishandeling tot misbruik en toch sta ik hier nog. Helaas heeft de maangodin mij nooit geholpen toen ik haar nodig had. Misschien mag ze mij niet en laat ze mij dit express allemaal beleven. Dit is mijn hell. Ik hoor de deur open gaan, maar ik zie nog steeds niet omdat er een verdomde deur voor mijn cel staat. Ik hoor het slot open gaan en daar zie ik hem dan staan, de man die alles heeft verpest en mijn hele leven gaat laten instorten. Hij doet erg kalm mijn cel deur open en ik zou op hem afrennen, maar ik zit vast aan een bankje die er staat. Hij kijkt mij bespottelijk aan en ik kijk hem dodelijk aan. We hebben een staar wedstrijd die ik aan het winnen ben. Uit het niets geeft ik een trap in zijn kroonluchter, waardoor hij voorover buigt en knippert. Ik gaaf hem nog een klap, waardoor hij op de grond valt. "Owhh hey, din't see you there." "Fuck you b*tch jij gaat hier zoveel spijt van krijgen." Hij komt weer om hoog en pakt mijn kin stevig vast. Ik kijk hem uitdagend aan en tuf dan in zijn gezicht. Hij kijkt mij super boos aan, but i don't care. Hij heeft er voor gezorgd dat ik geen band meer heb met mijn mate. Hij pakt mijn haar vast en trekt het naar achter, ik kijk hem verbaast aan. Wat gaat hij doen, waarbij het nodig is om mijn hoofd naar achteren te hebben. Hij opent mijn mond en tuft erin. Uhmm dat is super nasty. Hij klapt mijn mond dicht waardoor ik het niet kan uitspugen. "Je hebt de keuze. Je slikt het door en ik vergeef dat je me hebt geschopt of je spuugt het uit en ik zorg ervoor dat je voor twee dagen lang niet kan lopen. Het is aan jou prinses." Helaas kwam erbij prinses erg veel speeksel vrij. Ik wil iets zeggen maar die lul heeft mijn mond nog dicht geklemd, waardoor er een heel raar geluid uitkomt. Hij moet zo hard lachen dat hij mijn mond loslaat. Dit is mijn mogelijkheid, ik spuug het smerige speeksel van hem uit en mik precies op zijn arm, ha die was raak. Na de tuf trap hem nog eens in zijn ballen. Hij kreunt van de pijn en kijkt mij dan dodelijk aan. "Je hebt je keuze gemaakt zie ik?" "Uhmm nee ik denk dat ik het door ga slikken, maar dan moet ik het even je tuf zoeken ergens op je arm." "Haha super leuk hoor. Je hebt je ontmaagding niet beleefd, maar ik zie dat je wel de tweede x wil beleven." "Owhh yess dady please." En ik begin hem keihard uit te lachen, wat denk je zelf. Als je me los maakt zorg ik er voor dat dit je laatste dag is, pedo. "Uhmm ten eerste wie zegt dat ik je ga los maken en ten tweede je slaat geen toon naar mij aan! Heb je dag begrepen?" "Uhmm waarom zei je niets over het pedo gedoe?" Hij geeft mij een blik, waardoor ik genoeg weet. "Omfg jij misvormde kikker, hoe dare you" "genoeg, mijn geduld begint op te raken." Hij maakt mij los, maar voor ik hem maar een klap kan verkopen, heeft hij mijn polsen al vast. Hij trekt mij mee naar het king size bed. Ik keek een beetje geshockeerd naar hem. Ik dacht dat het maar een dreigement was. Je hebt altijd in dag soort sprookjes achtige boeken, dat ze worden gered door iets of iemand. Ik zal je iets vertellen, dat soort geluk heb ik nooit gehad, dus vandaag ook niet. Ik zal je de details bespraken, maar het brak me van binnen. Ik ben door hel gegaan, maar het kan altijd erger. Iets in mij zei dat ik moet blijven vechten en nooit moet opgeven, maar wat nou als je op bent? Niets meer van je over is? Dat ik kapot ben gemaakt, dat er alleen maar miljoenen scherven liggen? Hoe kan ik dan nog vechten, ookal lijm je me aan elkaar, het wordt nooit het zelfde als voor heen.

894 woorden
Oehhhh spannend.... ik had aan het begin jullie allemaal al bedankt, maar ik doe het nog eens. Hartstikke bedankt voor alles, voor het stemmen, lezen en reageren. Ik ben vaak afwezig geweest, maar ik ben terug van weg geweest. Ik zal nu regelmatig gaan posten. Hopelijk vinden jullie het nog steeds een leuk boek😇. Graag zal ik jullie meningen weten over het boek, is het nog leuk, wordt het saai? Dat soort dingetjes. Nou tot snel, joe joe