Another classic story

22.

Jaja daar is ie dan, het heeft echt heeeeeeel lang geduurd. Sorry ik was het helemaal vergeten, dit hoofdstuk was voor de helft geschreven dus ik heb het zo snel mogelijk afgemaakt! Hopelijk vinden jullie dit hoofdstuk leuk, dan ga ik zo snel mogelijk verder! Vergeet zeker niet een ster achter te laten en/of een reactie😇

POV Sophie

De dagen schoten voorbij, ik heb hem gelukkig niet meer gezien de afgelopen dagen! Ik maak mij nu meer zorgen over hoe ik hier uitkom en dat ik Aiden moet waarschuwen voor de rogue aanval die er aan zit te komen. Ik wil dat hij het leven zonder mij moet oppakken en alles weer deed zoals hij dat altijd al deed.

Hij moet niet alles opgeven om hier te komen, om mij te bevrijden. En ik weet dat we elkaar niet erg goed kende, maar iedere mate zou alles opgeven voor elkaar.
Ik zit zo in mijn gedachtes dat ik niet door had dat er een bewaker de kamer in liep, ik werd meegesleurd naar een hele grote kamer. Om precies te zijn een trainingsruimte, daar stond hij dan de lafaard. De rogue die zich als een Alpha gedraagt. Heel snel kijk ik om mij heen, om te kijken of er geen rare dingen zijn. Tot zo ver niet echt iets heel raars of opvallends. Ik kijk voor me en zie de vieze grijns op zijn hoofd, nu vraag ik mij echt af wat er gaat gebeuren.

De Alpha probeert super impressive over te komen, maar failed big time. Ik moest echt mijn best doen om niet in de lach te schieten, dus stond ik daar half te grinniken. Hij komt steeds dichter bij, net iets te dichtbij. Ik was niet van plan om een stap naar achter te zetten dus hadden we eens soort stare down, ik was hem overduidelijk aan het winnen dus moest hij het prachtige moment te verpesten door zijn lippen te tuiten en een paar centimeter dichter bij te komen.
Ik wist niet hoe snel ik moest terug trekken en keek hem met een vieze blik aan. "Wat moet je? Heb w betere dingen te doen dan naar een afgedankte Alpha te kijken."

"Wow Sophie serieus, ik weet dat je lang opgesloten zit, maar zo lang dat je dit soort dingen gaat zeggen? Real low, I'm disappointed." "Pff shut up, jij hebt jezelf letterlijk afgezonderd van de wereld, dus ik heb alle rede tot dit lage gedrag." "Hooo dat is zooooo niet eerl-". Ik werd uit het gesprek gesleurd door een harde grom, ik sta gelijk alert en ik kijk om me heen. Dan zie ik dat de asshole erg geïrriteerd staat te kijken naar mij. "Wat moet je? Duurt het allemaal te lang voor prinses?" "Ik wil dat je geen contact meer hebt met je inner wolf, anders moeten we weer verder gaan mer wolfsbane spuiten. En ik weet nu al dat jullie beiden het niet heel chill gaan vinden." "Owhh maar naar tuurlijk uwe hoogheid, nog andere dingen die u wilt?" "Nou nu je het zo zegt, je mag wel wag aardiger zijn voor mijn zo-"
"Ughh ik heb hier zo genoeg van, wat moet je van me? Waarom zijn wij hier?"

"Nou kan jij je nog herinneren dat jij met je grote moffel zei dat je mij makkelijk aan kan? Nou dat mag je nu bewijzen, want ik wil een bloed-deal afleggen. Als jij wint van mij, mag jij vrij uit door het gebouw lopen. Maar als ik win, word jij de Luna van de pack en ga je helpen met het verslaan van je mate." "Wat is een bloed deal nou weer?" "Heb je daar nog nooit van gehoord?!" Zegt hij super verbaast. "Nou het is dus een ding in onze pack, je snijd elkaar in de hand en schud elkaars hands. Hierdoor vermengd ons bloed en terwijl dit gebeurt word er een soort spreuk verteld, hierdoor krijg je een bloedvergiftiging als jij je deal verbreekt. "Uhmm ik vind dit een hele slechte deal, ik krijg een slappe prijs. En als jullie winnen wordt jullie hele leven beter." "Het is dit of je verliest en ik vermoord je tijdens ons gevecht." "Ha I would like to see you try. The game is on bitchezz."

Na niet eens 1x knipperen stond er een hele mooie grijze wolf voor me, die met een snelheid komt aan rennen. Das niet normaal. Gelukkig kon ik hem nog maar net ontwijken. Ik wilde gelijk veranderen, maar ik was helemaal vergeten dat Lucy erg verzwakt was.
Lucy had net z'n grote moffel, dat jij je niet kan voorstellen dat zij zo verzwakt is. Als je verzwakt bent zou jij je toch juist op de achtergrond houden en energie op sparen. Nou zij ook, haha maar als zij er eenmaal is heeft ze zn grote moffel dat je het gewoon vergeet. Nou terug naar het gevecht, het transformeren ging minder soepel dan gehoopt. Ik had de afgelopen maanden niet meer zn zware/uitputtende activiteit gedaan, dat het leek alsof ik mijn aller eerste transformatie herbeleefde. Hier maakte die klootzak gebruik van en maaide me zo neer. Nou ik kookte van binnen jongens, zo erg had ik het nog nooit gevoeld.

Ik begin te glanzen en de aarde begin te beven. De Alpha keek verbaasd km zich heen, deze dom oor had helemaal nog niet de link gelegd dat ik de oorzaak van de aardschokken was. Ik probeerde zo kalm mogelijk ge blijven, maar elke keer als ik die Alpha zie knapt er iets in mij. Mijn verstand gaaf op nul en ik zeg en doe wat in mij op komt. Dat is never nooit handig en zeker niet als je midden in een gevecht zit. Zonder er bij na te denken ren ik op hen af om hem te bijten, overal waar in maar kan. Natuurlijk probeer ik wel te gericht te bijten, vooral op zijn bui. Maar door alle woede en adrenaline die door mij lichaam heen gierde lukte het niet. Door dat hij dit niet had verwacht, was hij even uit balans, hier kon ik gebruik van maken. Helaas herpakte hij zich snel en begon verdedigend te vechten. Heel snel werd het een spannend en bloederig duel. Ik was aan het winnen tot dat die zoon van hem het gevecht binnen stormde
en zijn vader begon te helpen. Normaal zou ik dit makkelijk aangekund, maar door dat ik zo weinig had gegeten lukte het allemaal niet meer.
Op dag moment zie ik allemaal wolven binnen rennen, allemaal wolven die super bekend leken maar ik kon het allemaal effe niet meer plaatsen. Mijn mate begon die zoon aan te vallen, waardoor ik mij kon focussen op die alpha. Zij aan zij vochten we tegen vader en zoon. De afgelopen weken had zoveel energie van mij gevraagd, dat ik dit niet heel lang meer kon vol houden. Zoveel mensen en dingen om mij heen putte mij helemaal uit. Ik bleef maar door gaan tot ik wist dat al het gevaar was uitgeschakeld. Mijn hoofd begon te bonken en mijn zicht werd wazig.

Ik wist dat ik in goede handen was en liet mij vallen in het diepe zwarte gat. Gelukkig voelde ik nog net, dat ik werd opgevangen door allemaal fijne tintelingen.