Another classic story

1.

p.o.v Sophie
(Ze Denkt in het Nederlands, ze komt van origine uit Nederland, ze verhuisden veel. Ze praat wel in het engels, maar dat typ ik allemaal in het Nederlands)
Hallo, mijn naam is Sophie. Ik verhuis steeds van stad naar stad, daar ben ik nu wel een beetje klaar mee. Nu leef ik alleen in LA. Morgen vertrek ik naar Canda, british columbia om precies te zijn. Ze hebben daar grote en mooie bossen. Het sneeuwt veel daar, dus heb ik meer kans om me te verstoppen voor de vijand. Hellaas betekend het ook dat ik afschijd moet nemen van mijn vrieden en vriendinnen. Zelf heb ik liever mensen als vrienden, die komen niet achter mijn geheim. Soms ben ik wel eens betrapt door andere wolven van een school waar ik op zat, dus moest ik direct verhuizen voor mijn eigen veiligheid. Nou nu ik je een beetje heb verteld over mijn verleden, laten we nu terug gaan naar het heden.
Het is vandaag de laaste dag van school, voor dat ik naar Canada ga. Al mijn spullen heb ik al ingepakt voor de reis. Sommige dingen heb ik alvast naar mijn huis gestuurd, zodat ze er al zijn als ik daar aan kom. Maar nu terug naar de laaste dag van school. Het is half 8 dus ik kan nog rustig alles doen, voor het eerst in jaren. Ik ben veelste veel met jullie aan het praten dat ik bijna de tijd vergeet, stom van mij. Het is nu 8 uur ik moet opschieten anders kom ik te laat. Ik sprint naar mijn auto en scheur naar school. Snel parkeer ik mijn auto en ren de school in. Oke ik heb nog 3 minuten, ik moet nog langs mijn kluis en het lokaal is helemaal boven (we hebben 5 trappen!!!!) Gellukig is het leeg in de schoolhallen, dus gebruik ik mijn wolven snelheid om bij mijn kluisje te komen. Snel de boeken in mijn tas en jas in de kluis. Oke ook gelukt, chips nog 1 minuut en ik moet 4 trappen lopen. "Lopen jij pannnenkoek, want als je vandaag moet nablijven mis jij je vlucht naar Canada." En bedankt lucy, hou ook van jou, maar je hebt gelijk. Lucy is mijn inerlijke wof. Ze kan brutaal zijn, maar is ze is wel een schat. Ik trek gelijk een sprintje naar boven. IK trek de deur open en iedereen kijkt mij aan. Ik zwaai heel ongemakkelijk naar de klas. Ik loop naar mijn vaste plek naast Luna. Ik zeg haar gedag en de leraar begint zijn les. De lessen gingen rustig voorbij. Ik neem van iedereen afscheid en rij met tranen in mijn ogen terug naar huis. Ik pak mijn koffers en rij naar het vliegveld. Alles gaat goed. Ik moet nu een uur wachten. Ik check mijn telefoon twerijl ik naar een winkeltje loop. Ik botst tegen iemand aan. Ik hoor een lage grom en schrik. "Sorry, sorry, mijn fout ik lette niet op met mijn domme kop." Ik kijk omhoog, gellukig heb ik een parfum dat mijn weerwolven geur maskeert. Hij staart mij boos aan. Dit is ongemakkelijk. Wat moet ik zeggen? "Zeg niets en loop in één keer weg, misschien ruikt hij dat we een weerwolf zijn. Dan zijn we echt de sigaar." "Dat kan toch niet, we hebben toch die parfum op, maar je hebt alweer gelijk. Laat ik maar weg lopen." Ik loop snel weg en ik voel een par ogen in mijn rug branden. Raar zeg. Ik loop snel naar de stabucks om een frappuccino caramel. Dat is echt bae!!!!!🥰🥰🥰 Ik zie dat ik mag boorden, dus loop ik gelijk naar de gate. Gelukkig was ik al dicht bij en kan ik zo inchecken. Mijn handbegage is niet echt groot, normale bagage al afgegeven. Yasss!! Ik heb een plek bij het raam. 24a. ALs ik daar eindelijk ben, na veel geduw en getrek. Zie ik dat iemand anders er al zit. Eerst kijk ik of ik goed sta. Ik kijk naar boven en zie dat er staat 24abc, dus ik sta wel gewoon goed. Ik haal diep adem, om de moet te vinden om hetm aantespreken. Als ik dat heb "Sorry hoor meneer, ik geloof dat u verkeerd zit. Waar u nu zit is mijn plek. Als hij op kijkt strik ik, het is de zelfde jongen waar ik tegen aaan liep toen ik naar de srarbucks ging. Hij had een grijns op zijn hoofd gepakt, het liefst zou ik het er van af slaan, maar ik kan me gelukkig nog net inhouden. Hij mopelt iets, maar ik versta het niet. Mijn gedult raakt op. "Meneer u zit op mijn plaats, dus wilt u zo vriedenlijk zijn om op te staan, zodat ik daar kan gaan zitten. De plek die tot mij behoort." Hij kijkt mij aan en zegt "Nee, dat wil ik niet. Ik wil graag bij het raam zitten en ik was eerder, dus is dit plekje is van mij." "Als het goed is heeft u een stoel nummer gekregen, dat is dan ook de bedoeling dat u er op gaat zitten, anders krijg je dit soort situaties." Hij kijkt mij doem aan, maar veroerd geen vin. Ik laat een zahte maar lage grom horen. Hij kijkt verschrikt op en staat dan toch snel op. Ik snap niet waarrom hij dat deed, hij is toch ook een wolf? "Ja, maar misschien wilt hij geen gevecht aan met ons, omdat wij er zo machtig uit zien." "Je weet maar nooit he. Leuk dat je met mij praat is lang geleden." "Ja, had geen zin in jou, net als nu. Doei." Onbeschoft zeg, onder tussen ben ik al gaan zitten. Hehe eindelijk op de plaast waar ik hoor te zitten. Dan vertrekt et vliegtuig. wat een mooi uitzicht. (zie in het begin.) Op naar een nieuw avontuur.

979 wooren
Yasssss, eerste hoofdstuk. Zeg als er iets vekeerd is. xxx