His Venomous Fangs (On-Going)

Chapter 9

Hindi agad ako makagalaw dahil sa sinabi niya sakin. Pero agad niya din akong binitawan dahil mukhang nararamdaman niya na ayaw ni Kia ma late sa klase namin. Nagpaalam nadin siya samin at hinila naman ako ni Kia.

"Ang unfair niyo din eh nu? Sa harap ko pa talaga kayo naglalandian? Di niyo kalang ako nirespeto?" padabog na sabi ni Kia sakin.

"Pinagsasabi mo?"

"Kunwari ka pa, guhsto mo din naman." tiningnan ko siya ng masama, pero bago pa ako makapagsalita ay hinila na niya ako papuntang room.

Mabuti nalang at wala pa si Sir pagdating namin sa room kaya naka hinga kami ng maluwag. Napaka strict kasi niya at ayaw niyang may nahuhuli sa klase niya. Hindi ko naman maiwasang yumuko habang papasok sa room kasi lahat ng mga kaklase ko ay nakatingin sakin. Yung mga tingin nila na parang nandidiri. Ano na naman bang ginawa ko sakanila at ganyan sila makatingin sakin? Panigurado alam na nila ang nangyari kanina. Ganyan naman ang balita eh, ang bilis kumalat.

At sila naman tong hindi pa alam kung ano ang totoo, huhusgahan ka nila agad. Bakit hindi nalang muna nila alamin ang buong pangyayari bago ka nila husgahan? Imbes na problemahin ko sila, pinagpatuloy ko na ang paglalakad hanggang makarating ako sa aking upuan.

"Tingnan mo tong mga kaklase natin. Kala mo naman may ginawa kang karumal-dumal na krimen kung makatingin eh nu?' sabi ni Kia sakin nang maka upo na kami.

Tiningnan ko muna siya bago magsalita. "Hayaan mo sila, alam naman natin na hindi ako ang nang una samin ni Alyana eh." Hindi na kami ulit nakapag usap ni Kia dahil dumating na si Sir. Mabilis lumipas ang oras at hapon na ng maka labas kami ng room.

This day is too much. All I want right now is to go home and sleep. I hope Kuya is already waiting for me. Kahit na hindi ko siya pinapansin, sana wag niya naman akong iwan. Dahil ayoko nang maulit ang nangyari. Baka sa susunod wala ng Cal ang magliligtas sakin at tuluyan na akong maging hapunan ng bampira.

Good thing pagdating namin ni Kia sa parking ay nandoon na si Kuya na parang kanina pa ako hinihintay. Nagpaalam nako kay Kia at pumasok sa loob ng sasakyan nang hindi siya pinapansin. Wala naman siyang nagawa at pumasok nadin siya. Nakarating kami sa bahay ng hindi pa din sya pinapansin.

"Ate wala pa po ba sila Mommy?" tanong ko sa aming kasambahay pag pasok ko.

Palagi nalang silang wala dito sa bahay. Busy daw kasi sila sa business, kaya hinahayaan ko nalang sila. Pag may time naman sila bumabawi naman sila samin ni Kuya, at yun ang pinapasalamatan ko.

"Hindi pa po Maam eh. May business trip po sila at baka sa weekends pa ang uwi nila." Sabi ni Ate. Umakyat nako sa taas para mag bihis.

As I enter my room, I was stunned because I saw a bouquet of tulips in my bed and a bundle of books.

"Im so sorry love. I know what I did is wrong. I almost made your life in danger." Napalingon ako kay Kuya.

I immediately throw myself to him and cry. "Ang daya mo Kuya! Konting effort mo lang sakin bati na agad tayo!" sabi ko habang umiiyak.

"So..Does it mean you forgive me already?" he said while caressing my hair.

"Of course! You know naman na hindi kita matiis eh! Thank you Kuya! You made my day." Kumalas nako sa pagkayakap sa kanya.

Hinalikan niya muna ang noo ko bago magsalita "I promise not to do it again love. Wait, wheres my kiss?" I smiled and plant him a kiss on his cheeks.

Pagkatapos nun ay lumabas na siya para mag bihis. I really thank god for giving me a Kuya like him. He always put an effort for me. Kahit na ako pa ang may kasalanan sa kanya hindi niya yun hinahayaan na tumagal. Kaya nagpapasalamat talaga ako na siya ang Kuya ko.

Its already 8pm and Im studying right now for our quiz tomorrow in history. Our teacher in that subject is kinda strict and I want to pass it tomorrow. I'm in the middle of reading my notes when the wind entered my room coming from my terrace. Napatayo ako at sasaraduhin na sana yun nang biglang may pumigil sa kamay ko.

"What the hell Cal?! Anong ginagawa mo dito? maingat na sabi ko sa kanya dahil baka magising sila Kuya."

"Checking on you." Nakangiting sabi niya sakin.

Pinipigalan ko ang sarili kong mapangiti dahil sa sinabi niya. "Muntik nako atakehin sa puso dahil sa pang gugulat mo! Tinakot mo pa talaga ako!" naiinis kong sabi sa kanya.

"Oh. Im sorry, di ko alam matatakutin ka pala." bakit ba di mawala wala yang ngiti niya na yan? Nakakinis yung dimple niya!

"Ano ba ginagawa mo dito? Umalis ka na nga! Baka makita kapa ni Kuya dito eh!"

"I just got here and youre making me leave immediately? Why dont you invite me first in your room?" What the?

Tutulak ko na sana siya pero hindi ko inaasahan na bigla nalang siya pumasok sa kwarto ko. He use his vampire speed!

"Wow, you prefer gray over pink huh? Usually, girls want their room painted with pink." he said while roaming his eyes around inside my room.

"Gray is my favorite color." I said

"You really love reading books Louise?" The fvck! I really dont like someone calling my second name!

I faced him. "Don't call me that. I dont like it."

"Shall I call you baby instead?" sabi niya at unti unti siyang lumalapit sakin hanggang sa wala nakong maatrasan.

He cornered me and look me straight in my eyes. My heart beats so fast that I could hear it. My knees begin to trembles. His red eyes, its so beautiful that I couldn't help but to stare. His pointed nose that almost touches mine. His tantalizing lips that could make a crime. Hes almost perfect.

But what made me surprise is when he planted a soft kiss on my forehead.

"I just came here to said my good night to you. Sleep tight Louise, Good Night." He said and disappeared in front of me.

Bakit ba parang desisyon siya sa pangalan ko?