Ablaze |Season 2| (Under Revision)

Chapter 53

OCTAVIA

I WAS ABLE to have a peaceful sleep.

I missed it. I can't remember when was the last time that I was able to sleep in peace. It's kinda funny to miss something that I am not certain if I experienced.

Waking up in the morning has always been a challenge for me because I always wish to not see another day, but today feels different. I am honestly grateful for another day to start. I am grateful for the life that I have, and that's something that means so much to me, because I never loved the life.

I lazily stretched my arm to hug Ferish who slept beside me, but I hugged an empty space that made me open my eyes. I raised an eyebrw and immediately get up. Sumandal na muna ako sa may headboard ng kama dahil medyo masakit pa ang ulo ko sa puyat. I gently massaged my temple to ease the pain.

But, where's my girl?

Hindi man lang siya nagsabi na aalis siya. Tabi nga kaming natulog pero hindi naman pala siya ang bubungad sa paningin ko. Great. Baka naman naligo lang o may ginagawa.

But then, I averted my gaze to my alarm clock. Maaga pa naman kaya paanong gising na naman siya? Ferish is never a morning person, especially on weekends. Gusto niya laging natutulog dahil lagi siyang puyat sa studies at part-time job niya. Late na rin naman kaming nakatulog kagabi kaya nakakapagtaka kung gising na nga siya.

Napahilamos ako sa mukha at nagtungo sa CR para mag-ayos na muna. I did my morning routine and took a warm bath. While doing so, I suddenly remembered what happened last night when she confessed her feelings for me, and... she is now my girlfriend.

I smiled like an idiot and shook my head when I realized that I may look creepy right now. Nagsuot na muna ako ng underwear at bathrobe na hindi ko na tinali. Tumaas ang mga kilay ko nang pagbalik ko sa may kama ay nakaupo na siya doon at naglalaro sa cell phone niya.

"Morning, Eight." Nakangiting bati niya nang makita ako kaya nilapitan ko siya at agad na niyakap nang yumuko ako.

Hindi naman mainit sa kwarto ko pero namula siya kaya hinawakan ko siya sa magkabilang pisngi. Namumula ang mga tainga niya na parang hindi makatingin sa akin.

"Hey, are you sick?" I asked, suddenly worried. Kinapa ko ang noo at leeg niya pero normal naman. Umiling-iling lang siya at parang... nahihiya.

"H-Hindi. Ano... bihis ka na." Sinilip ko ang mukha niya nang mag-iwas siya ng tingnin habang nakayuko ako sa kan'ya, pero hindi ko siya binitawan. "Eight naman, e." Ungot niya.

Bumaba ang tingin niya sa suot ko kaya sinundan ko ang tingin niya. Natawa na lang ako nang mapagtanto kung bakit siya nahihiya. Hindi nakatali ang suot kong bathrobe at undergarments lang ang suot ko. She's such a baby.

Gigil na hinalikan ko siya sa pisngi at labi. "Good morning to my baby." Malambing na bati ko bago tumayo nang maayos at nagpunta sa closet para makakuha ng damit. Nasulyapan ko siyang tumalikod sa direksyon ko at parang bata na kinuha ang unan na gamit ko para yakapin iyon.

"What's there to be embarrassed about, hmm?" I asked and took off the robe. Kumuha lang ako ng simpleng damit dahil nasabi niya sa akin na aalis kami ngayong araw. She asked me for a date, so it is actually a good timing. Wala rin naman akong pasok.

"N-Nahiya lang." Mahinang sagot niya at binaon ang mukha sa unan ko.

"You can see everything." Sagot ko at humarap sa kan'ya na nakabihis na, pero sumimangot lang siya.

"Kahit na."

I chuckled. Naupo ako sa tabi niya at niyakap siya mula sa gilid. "Why are you up so early, baby?" I asked in a gentle tone. Sumiksik siya sa akin ng yakap kaya hinalikan ko siya sa noo at hinaplos sa likod.