Ablaze |Season 2| (Under Revision)

Chapter 67

FERISH

I CAN LITERALLY think of a thousand ways to put that Haji in absolute misery for touching my woman when my warning was clear and understandable. He is seeking for his own death.

Sumimsim ako sa iniinom na apple juice habang nakatitig sa malayo. Nasa loob ako ngayon ng cafeteria dahil ang init sa labas. Lunch time na pero hindi naman ako makakain ng kanina. Nanalo kanina ang team namin pero may laro pa kami mamayang hapon.

Now, I can very well remember how he touched her when I warned him not to dare. Ano bang hindi malinaw sa sinabi ko? Sinabi kong 'wag niyang hawakan. Wala naman siyang karapatan. I do not mind if he happen to own the whole university, but owning Octavia, saying that she is his', is utterly unacceptable.

Ngayon palang ay nasasabik na ako marinig kapag nagmakaawa siyang 'wag siyang patayin. Napangiti ako sa isipan habang nakikita ko ang sarili kong paano ko siya binabalatan ng buhay. Kung paano ko itatarak sa mismong mukha niya ang kutsilyo. Kung paano ko babaliin ang buto niya sa nakakatuwang paraan.

I can think of it.

I miss those times when I was allowed to make one suffer in my own hands. No, I am still allowed but not right now. I can already taste the insatiable hunger at the pit of my stomach while looking forward to see his flesh prepared right before my eyes. I can already depict the fear, the desperation, the sound of his cries. It makes me feel exhilarated.

Katatapos lang ng game. Lunch na ngayon pero hindi ko naman mahanap si Eight simula nang umalis siya kanina. Akala ko pa naman ay manonood siya sa laro. Kasama ko ngayon dito sa cafeteria si Summer pero wala akong ganang kumain kaya dark chocolate na lang ang kinakain ko.

Nandito na rin pala si mommy sa Pilipinas. Siya 'yung kausap ni Eight kanina sa bleachers, at kanina pa rin ako interesado sa kung ano ang pinag-usapan nila dahil ang sayang tignan ni mommy. Mukhang okay naman ang usapan. Knowing my mother, I am certain that she did not introduce herself to Eight.

Galit pa kaya siya sa akin?

Kasama niya rin 'yung Haji. Nakausap nga ni mommy. Sigurado akong tawang-tawa si mommy sa isip niya habang kinakausap 'yung Haji. Ik-kwento niya 'yan kay mama kapag dumating 'yon dito.

Kumagat ako sa chocolate habang nakatulala sa kawalan. I miss her so bad. Gusto kong tanggalan ng braso 'yung lalaki. I can think of skinning him alive, seeing his reddish flesh dripping with blood. I want to slowly slice it with a knife and pour an acid to that skin until it melts right before me.

I should've asked Evion, one of my friend, who loves watching theatre operas, to prepare one for me using that Haji. A different kind of opera.

I licked my lower lip when I felt the immense urge to make him feel my suffering. Does his Commander know about this? Hindi nakakatuwa.

"Ferish, tigilan mo 'yan," saway sa akin ni Summer kaya nag-angat ako ng tingin sa kan'ya nang matauhan.

"Alin?"

"I know what you're thinking," sinamaan niya ako ng tingin. Kumakain siya sa harapan ka nung cinnamon roll. "Nasa school ka."

Napatitig ako kay Summer. Kanina niya pa ako binabantayan dahil baka sumakit na naman ang dibdib ko. Mabuti nga at bahagyang humupa ang sakit dahil kung hindi ay baka hinimatay ako habang naglalaro.

"E 'di paglabas na lang ng school," solusyon ko kaya natigil siya sa pagnguya at sinukat kung seryoso na ako o nagbibiro, pero pinakita kong seryoso ako.

Hinilot niya ang sentido at nilunok ang kinakain. "At least, 'wag ngayon, okay? Hindi pa nga kayo maayos ni Octavia," inabutan niya ako ng kinakain niyang tinapay pero tinanggihan ko.