-დედა?
-როგორხარ საყვარელო?
-დედა როგორ მომენატრე - ამელია გადაეხვია და კვლავ შეიგრძნო დედის სითბო
-მეც ჩემო ტკბილო
-შემოდი - ელიზაბეტი (ამელიას დედა) სახლში შევიდა და იქაურობა მოათვარიელა
-ლამაზი ბინაა
-ხო ასეა - დაეთანხმა ამელია. ელიზაბეტი მდივანზე ჩამოჯდა
-ნიკზე გავიგე და ძალიან ვწუხვარ - ამელიას სახიდან ღიმილი გაუქრა და დედამისის გვერდით ჩამოჯდა. ელიზაბეტი მისკენ მიიწია და მისი ქალიშვილი გულზე მიიხუტა
-გენატრება არა?
-ძალიან - ცრემლები ვეღარ შეიკავა ამელიამ და მის ლოყებზე გაიკვლიეს გზა
-მესმის შენი მეც ძალიან მენატრება მამაშენი მაგრამ უნდა შეძლო და ის დაივიწყო. მის გარეშე ცხოვრება უნდა ისწავლო
-ვიცი დედა და ვცდილობ. ამისგამო გადმოვედი ამ ქალაქში საცხოვრებლად
-კარგად მოქცეულხარ. გავა დრო და გამოჩნდება ადამიანი, რომელიც ამდენი "ტანჯვის" შემდეგ შეძლებს ცხოვრების ხალისი დაგიბრუნოს, შენი ბედნიერების მიზეზი გახდეს და ეს იქნება ყველაზე მაგარი გრძნობა - ამელიას ამ სიტყვების გაგონებაზე მაშინვე ჰარი გაახსენდა და დიდზე გაეღიმა.
-კარგი არ გვინდა ამაზე საუბარი შენზე მომიყევი რამე.
-ჩემთან ისეთი არაფერი არ ხდება. შენმა ძმამ სახლი იყიდა და იქ გადავიდა.
-როგორ მომენატრა ჯაპი
-ხო მეც ჩემი ქალიშვილი მომენატრა და აქ ჩამოვაკითხე - გაიღიმა ქალმა. ელიზაბეტი გარეუბანში ცხოვრობდა და მისი შვილი დიდიხანი არ ყავდა ნანახი ამიტომ გადაწყვიტა მასთან სტუმრობა.
-ძალიან კარგი. აქ რჩები ხო?
-ხო ცოტახნით დავრჩები მერე სახლში დავბრუნდები
-კარგი. რამეს დალევ?
-ყავას
-კარგი მოგიმზადებ - ამელია სამზარეულოში გავიდა და ყავის გამზადება დაიწყო. მალევე ელიზაბეტი შემოვიდა და სკამზე დაჯდა. ამელიამ წინ ყავა დაუდო და მანაც მის მოპირდაპირედ დაიკავა ადგილი
-შენს ცხოვრებაში ვინმე არ გამოჩენილა? - უეცრად დაუსვა კითხვა ქალმა რაზეც ელიზაბეტის აწითლება მოყვა
-ამ იცი კი - დარცხვენილმა უპასუხა ამელიამ
-მართლა? აბა დაიწყე ვინაა როგორია როგორ გაიცანით ერთმანეთი და ასეშემდეგ. საერთოდ ყველაფერი - სიტყვები ერთმანეთს მიაყარა ელიზაბეტმა რაზეც ამელიას გაეცინა
-კარგი მოკლედ.....
-ანუ სიმპატიურია? - წარბები აათამაშა ელიზაბეტმა და ყავა მოსვა
-ხო დედა თანაც ძალიან - გაეღიმა ამელიას
-კარგიიი და როდის გამაცნობ?
- როცა გინდა
-მაშინ დღესვე
-დედა დღეს ნამგზავრი ხარ და დაღლილი შემიძლია ხვალ გაგაცნო
-არა მე დღეს მინდა ვსო დაურეკე შენს ბიჭს და უთხარი - გაიღიმა ელიზაბეტმა და მისაღებში გავიდა
-ოხ დედა - ჩაილაპარაკა ამელიამ და ჭურჭლის რეცხვას შეუდგა. შემდეგ გადაწყვიტა ჰარისთვის დაერეკა
-პატარაავ - საყვარლად ჩასძახა ჰარიმ
-ჰაზ როგორ ხარ?
-კარგად პატარავ შენ?
-ხო მეც კარგად ვარ. მოკლედ რისთვის გირეკავ დღეს დედაჩემი ჩამოვიდა და შენი გაცნობა უნდა შეგიძლია მოხვიდე საღამოს ჩემთან?
-მართლა? რათქმაუნდა მოვალ
-კარგი გელოდები - ამელიამ ტელეფონი გათიშა და მისაღებში გავიდა
-დაურეკე?
-კი და საღამოს მოვა
-კარგი ადექი ეხა და მაღაზიაში ჩადი
-რა?
-ხო ჩადი და პროდუქტები ამომიტანე სუფრა რო გავაწყო მალე - ამელიამ ამოიოხრა და სახლიდან გავიდა.
*საღამოს*
ამელიამ კარადიდან კაბა გამიოღო და შეათვარიელა
-არა - თქვა და ისევ უკან დააბრუნა შემდეგ მეორე ჩამოხსნა მაგრამ არც ის მოეწონა ბოლოს მესამე, მეოთხეც მეხუთეც მაგრამ ყველა უკან დააბრუნა რადგან არცერთი არ მოეწონა
-დედააა - დაიყვირა ბოლოხმაზე
-რახდება?
-ვერაფერი ავარჩიე რა ჩავიცვა - დაიბუზღუნა ამელიამ და ლოგინზე გაბუტული სახით ჩამოჯდა თან ხელები გადაიჯვარედინა
-კაი ნუ ბუზღუნებ მე აგირჩევ რამეს
-არ ვბუზღუნებ
-ხო როგორ არა - კაბებს ათვარიელებდა ელიზაბეტი რა დროსაც ერთ ულამაზეს კაბას წააწყდა
-აი ზუსტად ეს. ამას ჩაიცმევ - კაბა გაუწოდა ამელიას
-მადლობა დე - თქვა და ლოყაზე აკოცა. ამელიამ ჩაცმა დაიწყო შემდეგ მსუბუქი მაკიაში გაიკეთა და მორჩა. მზად იყო.
