FREKANS : 136

8

Merrrhaba bu bölüm biraz üzulebilirsiniz çünkü Meriç'in geçmişini hepimiz merak ediyorduk ve sonunda geldii

Başlama saatleriniz 🎆

Şimdilik sizi bölümle baş başa bırakıyorum en sonda bol bol konuşuruz 😘

➡
Hatırlatma...

Meriç derin bir nefes verip bana bakmaya başladı.

"Biz teşekkür ederiz Meriç bu geceni bize ayırıp buraya kadar geldiğin için ve buradan Kerim Kaçan'a da teşekkür ederim. Gecenin son dakikaları artık arkadaşlar hepinize kucak dolusu sevgiler kendinize çok iyi bakın. Sağlıcakla kalın.."

Yukarıda hiç bir şey yaşamamışız gibi oturup film izliyorduk..
Kesinlikle bir şey yaşamadık ve olanlardan sonra aramızda geçen tek diyalog

film izleyelim mi ?
Olur.

Olmuştu sonuç ise film izliyorduk daha doğrusu ben izlemiyor olanları sindirmeye çalışıyordum..
Saat gecenin 04.30'u kesinlikle uyku düzenimiz mükemmel..

Meriç filme bakmadığımı anlamış gibi kumandayla televizyonu bir anda kapattı. Yüzüne şaşkın şaşkın bakmaya başlamıştım ki bir anda ayağa kalkıp yüzüme baktı.
Elini saçından geçirdiğine göre bir şeyler var demekti.

"Sezen, yukarıda olanlar için pişman mısın?"

Evet , soru mükemmel. Artık gerçekten kaçabilecek bir yerim kalmamıştı. Maalesef bu defa beni kurtaracak bir Deren de yoktu..

"Sezen bak pişmansan söyle, benim için sorun olmaz. "

Gerçekten karşımda tedirgindi bir şey demem gerekiyordu ama ne dersem diyeyim hayatımı değiştirecek bir karar olacaktı.
Evet dersem benden bir şeyler bekleyecekti..
Hayır dersem her şey başlamadan bitecekti..
Peki Sezen Akça hangisini istersin?
Sana iyi gelen birini kaybetmeyi mi , yoksa biraz da olsa kazanmayı mı?

"Meriç... ben ne demem gerektiğini bilmiyorum."

Meriç yüzüme uzun uzun bakıp kendini tekli kanepeye bıraktı. Benim yaptığım tek şey ise elimi çimdiklemekti..

"Elini çimdiklemeyi bırakır mısın ?"

Elimi bırakıp yavaşça Meriç'in yüzüne baktım. Saçları dağılmış, koyu kahverengi gözleri yorgunluktan olsa gerek içine çökmüştü..

"Sezen.. pişmanım ya da değilim diyeceksin. Ondan sonra sana bir şey sormayacağım.."

Gözlerimi tekrardan kaçırıp yere çevirdim. Ben böyle bir şeyi diyemezdim.. her iki şeyi de diyemezdim.. henüz bu kadar iyileşmemiştim.

"Bu kadar zor mu senin için ?"

Yine bakmadım sadece yeri izledim. Oysa benim yüzüme iyice eğilmiş cevap bekliyordu..

"Sen pişman mısın?"

Bu defa gözlerini kaçıran Meriç olmuştu. Bunu fırsat bilip ayağa kalktım.

"Demek ki senin için de bu kadar zormuş."

Meriçte benim gibi ayağa kalkıp başını aşağı yukarı salladı. Sonra hiçbir şey demeden kapıya doğru yöneldi hatta yönelmedi kapıyı açtı ve gitti.
O an gelen cesaretle peşinden koşup bağırdım.

"Sanada iyi geceler Meriç Kaçan.."

Sesim yankı yapıp geri bana gelirken ne kapının açılma sesini , ne de kapanma sesini duydum. Hırkama sıkıca sarılıp merdivene yavaşça oturdum.
Biliyordum o da benim gibi sırtını duvara yaslamış , ayaklarını merdivene uzatmış oturuyordu. Kim bilir belkide benden sıkılmıştı, kim sıkılmaz ki ?