FREKANS : 136

9

Merrrrhaba canımın içleriiiii ben geldiiiiimmmmmmm ～(^з^)-♡

Geçen bölüm bomba bi sonla bitmişti bakalım bu bölüm nasıl devam edecek ?

Başladığınız saatler bu kısmaa

Hadi başlayalım o zamaaaan bu arada bol yorum ve şu alt kısımdaki yıldıza dokunmayı unutmayın. (Gerçekten yıldıza sadece dokunacaksınız daha fazla bir şey istemiyorum o kadar uzun bölümler yazıyorum bence bir dokunuşuda hak ediyorumdur. ): )

Hatırlatma..

Nazlı abla gülerek içeri girdikten beş dakika sonra bende büyük utançla içeri girdim. Meriç hala gülerek bana bakarken Kerim abinin gözleri beni buldu..

"Siz sevgili misiniz ?"

Meriç oturduğu yerden kalkıp yanıma geldi ve elini omzuma attı.

"Evet biz sevgiliyiz.."

Bazı anlar vardır ;
Söylenecek çok şey, kurulacak çok cümleler vardır. Hatta hissettiğin onca his..

Ama sen sadece susar ve olan şeye boyun eğersin , hayır öyle değil!
bak bu böyle demek istersin ama sadece susar olanları kabullenirsin..

Tam da öyle olmuştu. Meriç biz sevgiliyiz dedi ve ben sadece sustum..

Kerim abiyle Nazlı abla sevinmiş tebrik edip bizi yalnız bırakarak gitmişlerdi..

Meriç bir koltukta ben bir koltukta öylece yere bakıyorduk.
Bağırıp , yıkmam gerekir falan diye düşünüyorsunuzdur şimdi..
Ama hayır bağırmadım, yıkmadım, tepki göstermedim sadece sustum..

En sonunda Meriç ayağa kalkıp elini saçlarının içine daldırdı.

"Sezen.. Çok özür dilerim , ileri gittim."

Bir şey demedim, diyemedim..
Önümde diz çöküp gözlerimin içine baktı.

"Çok özür dilerim... Bir anda boşluğuma geldi, eğer öyle demeseydim abim beni bu evde bırakmazdı beni de götürürdü yanında... Biliyorum düştüğün durum çok saçma ama isteyerek olmadı.. Elimde olan tek şansı kullandım sadece. "

Meriç'in gözlerindeki pişmanlık beni ona inandırıyordu..
Her zaman inandırmıştı zaten..

Onun kötü anından faydalanmamak için zoraki bir gülümsemeyle ayağa kalktım.

"Biliyordum zaten, vardır bir bildiği dedim o yüzden kabul ettim. Yoksa beni biliyorsun..."

Meriç bana tuhaf tuhaf bakıp ayağa kalktı.

"Sen ciddi misin ?"

Başımı aşağı yukarı sallayarak Meriç'i onayladım. Meriç koltuktaki telefonu alıp kapıya doğru ilerlerken kolunu tuttum.

"Yayın var bugün, yayında olmak ister misin ?"

Meriç daha da şaşırarak bakınca bir kez daha zorla gülümsedim. Beni biliyordu, anlıyordu bu yüzden tuhaf davranıyordu fakat asla bozuntuya vermiyordu..

Elimdeki iki kahveyle birlikte merdivenlerden yukarı çıktım ve FREKANS:136'yı sunduğum özel odama girdim. Kahveyi Meriç'e uzatıp karşısındaki sandalyeye oturdum.

"Sezen ?"

Kuşkuyla yüzüne bakıp gülümsedim.

"Efendim."

Kahveyi eline alıp ayağa kalktı. Ne yapıyor diye onu izlemeye başladığımda kapıyı açtı ve çıktı.

"Ben varken rahat edemediğini biliyorum, kendini zorlama.. Ben aşağıda seni dinliyor olacağım, rahat ol."