FREKANS : 136

12

Merrrhabaaaa canımmmlaaar , nasılsınız bakalım ( ˘ ³˘)❤

Okumaya başladığınız saati alalııım

Buraya da diğer bölüm için ithaf isteyenleri alayım her bölümü sırayla bir kişiye ithaf ederim yani bu kısımdaki en üstteki arkadışımız. Biraz değişik cümle oldu ama idare edin jejfndndjc

Bide artık bölümlerde çok fazla yorum olduğu için sorduğunuz soruları göremiyorum ya da denk gelmiyor o yüzden sorularınız olursa bana mesaj atarak veya panoma yazarsanız sorularınıza cevap verebilirim ❤

Sizi fazla tutmadan bölüme ışınlıyorum sonda sohbet ederiz
～(^з^)-♡

Multideki müzikle birlikte okuyun ❤

1 hafta aradan kocaman bir, hafta biz Kerim abilerin evinde kalmıştık. Kendi evimden, renklerimden ilk defa bu kadar uzakta kalmıştım.. ama sanki kaybettiğim ailemi bulmuş gibi de huzurluydum. Nazlı abla yeri geliyor annem gibi, yeri geliyor ablam gibi davranıyordu. Kerim abiyse muhteşem bir insandı ne yaparsa yapsın ilk önce bana soruyor rahatsız olmazsam yapıyordu. O sadece Meriç'e abilik yaptığını sanıyordu ama bana da Meriç'e davrandığı gibi davranıyordu. Kendimi inanılmaz değerli hissediyorum..

Meriçle aranız nasıl dediğinizi duyar gibiyim. Meriç Kaçan benim hayatımda vermiş olduğum en doğru kararlardan birisi. Bir hafta boyunca sürekli yanımda olmuş hiç yalnız hissettirmemişti beni. Bana sevdiğini söylemiyordu ama öyle bir hissetiriyordu ki onun yanında kendimi dünyanın en kıymetli varlığı gibi hissediyordum. Bunu kendisine söylediğimde sen zaten benim dünyamın en kıymetli varlığısın demişti..
Gün geçtikçe Meriç'e olan aşkım büyüyordu ve ben kendimi çoktan ona teslim etmiştim.

Kendi evimizdeki ilk günümüzdü ama Meriç uyudu mu uyuyamadı mı diye çok merak ediyordum. Mesaj atmıştım ama cevap vermemişti. Eğer uyuyorsa diye arayıp uyandırmakta istemiyordum. Sürekli yanına gidip kendimle sıkmakta istemiyordum. Kapıyı açıp hırkamı arkama alarak merdivenleri yavaş yavaş çıktım. Evden ses gelmiyordu. Uyumuştur değil mi? Uyumamış olsa mesajıma anında cevap verirdi. Geri dönüp gideceğim sırada merdivene yaslanmış beni gülerek izleyen Meriç'le göz göze geldim.

"Evet okyanusun kızı.. kapı dinlemeye mi başladın sen?"

Utançtan yerin dibine girmek üzereydim. Ama o yanıma gelip ellerimi tuttu ve gözlerimizi birbirine kenetledi.

"Sorun ne güzelim, neden uyumadın sen hala?"

Nasıl denirdi ki şimdi bu?
Bir haftadır birlikte uyuyorduk. Ben onun kokusuna alışmıştım, o da benim yanımda güvenle huzurla uyuyabiliyordu. 'Meriç sen hastasın gel benimle uyu.' 'seninle uyumük istiyorum da' diyemezdim.

"Şey.. uyumadıysan.. film izleyelim mi diycektim.. mesaj attım cevap vermedin. Çizim falan yapıyorsun diye rahatsız etmek istemedim seni.."

Meriç gülerek beni kendine çekip sıkı sıkı sarıldı. Bende ona onun gibi sımsıkı sarıldım.

"Bana reddedemeyeceğim tekliflerde bulunma Okyanusun kızı."

Hızla Meriçten ayrılıp mutlulukla yanağına küçük bir öpücük bıraktım. Evet 7 gün 16 saattir sevgiliydik ama bu öpücükten geriye gidememiştik. Aslında ileriye gitmeyi istiyor muydum onu bende bilmiyordum, o yüzden böyle de çok mutluydum.

"İzleyelim mi o zaman Meriç'im Kaçan'ım."

Meriç kocaman bir kahkaha atıp kapıyı açtı ve benim içeri girmem için kapıdan geri çekildi.

"Meriç'im Kaçan'ım ne ya tamam en çok seninim."

Utanarak arkamı dönüp salona geçince Meriçte arkamdan gelip sıkı sıkı sarıldı bana. Sartım göğsüne değiyordu ve nefesini yüzümde hissediyordum. Aramızdaki sessizliği yine ben bozmuştum.