Together +18| bxbxb

1🕷️

(Medya, DNCE - Cake By The Ocean)

İyi okumalar ❤️

Yanımdaki arkadaşlarımla konuşa konuşa yürürken çalan telefon ile bir anlık duraksadım. Kimin aradığının bilincinde olarak elim cebime gittiğinde bıkkın bir nefes de dudaklarım arasından dışarıya süzülmüştü.

"Siz ilerleyin, ben yetişirim."

Şahin ve Deniz beni onaylayıp yürümeye devam ettiğinde aramayı yanıtladım ve telefonu kulağıma götürdüm.

"Efendim anne?"

Küskün sesi ile konuşmaya başladığı anda bu telefon konuşmasının uzun süreceğini anlamıştım.

"Oğlum ne zaman geleceksin?"

"Anne daha geleli bir ay olmadı, vizelerden sonra gelirim ancak."

Vize dönemime ise en az 3 4 hafta vardı. Annemle her gün istisnasız bu konuşmayınca yapıyorduk, ben her seferinde aynı cevabı veriyordum.

"Zaten neden şehir dışına tercih yaptın ki sen?"

Sırasını bildiğim sorular gelmeye başladığında arkadaşlarımı biraz geriden takip etmeye koyuldum. Onlar da annemin bu halini bildiği için telefon konuşmalarımı yadırgamıyorlardı. Onlar için anne kuzusuydum.

" Tamam annem ya geleceğim sınavlardan sonra."

"Kardeşinin de eve uğradığı yok. Basketbol takımına girdi gireli ya idmanda ya maçta."

Umut, bahsettiği kardeşimdi. 17 yaşında benden iki yaş küçük kardeşim. Kendisi tam bir basketbol tutkunuydu. Hatta forması ve topu ile yatıp kalkardı.

"Tamam anne ben arar kulağını çekerim."

Yalan. Umut hayatta beni dinlemezdi.

"İyi, abilik yap biraz."

"Yaparım yaparım. Hadi ben kapatıyorum."

"Paran var değil mi?"

Gelen soru ile duraksasam bile gülmeden edememiştim. Bu soruyu niye bu kadar çok duyuyordum bu aralar?

"Var annem."

"Benden hiç para istemiyorsun. Çalıştığın yetiyor mu sana gerçekten? Oğlum bak çekiniyorsan..."

"Anne hiç olur mu öyle şey? Evde 3 kişi kaldığımız için çoğu şeyi bölüşüyoruz. Hiç para sıkıntım olmuyor."

Hatta ne istersem önüme bırakıyorlar.

"Öyle olsun bakalım. Hadi kapatıyorum ben."

"Görüşürüz annem."

Telefonu kapatıp hızlandığımda hemen öndeki ikiliye yetişmiştim. Bana dönen alay dolu bakışlarına karşın elimi kaldırıp salladım.

"Aman aman hiç çekemeyeceğim sizi."

Tüm çabama rağmen yine de yaptılar.

"Anne kuzusu."

"Anne kuzusu."

Anlaşmış gibi aynı anda söyledikleri şeye tepki vermedim. Anne kuzusu olmak değildi bana göre yaptığım sadce uzakta olduğum için annemi merakta bırakmak istemiyordum. Eninde sonunda uzakta olmamama alışacağını düşünmek istiyordum.

Gelen bildirim sesiyle telefon ekranına dönen bakışlarım ilk önce instagram bildirimine ardından saate kaymıştı. Eve dönmem gerektiğini fark ettiğimde biz zaten arabayı park ettiğimiz yere ulaşmıştık.