Together +18| bxbxb

11🕷️

(Medya, Janine - 3AM)

✅Instagram'a together ile ilgi reels attım, bakabilirsiniz.
İnsta: dodoomsdey

İyi okumalar ❤️

Parmaklarımı birbirine geçirmiş onların konuşmasını bekliyordum. İkisi de dakikalardır susuyor ve beni kendimle baş başa bırakıyordu. Normalde olsa ben ayakta dikiliyor ve yaptığım şey için özür diliyorken onlar koltukta oturuyor ve bana birkaç nasihat ile ceza sıralıyor olurlardı. O zamanlardan korkardım ama şu andan daha çok korkuyordum. Çünkü ikisi de karşımda duruyor, ayakta dikiliyor ve bana bakıyordu. Çok gergin bir ortam vardı salonda, belki de gerilen sadece bendim, bilmiyorum açıkçası.

"Ben..." dedim fısıltıya benzer bir sesle, onların konuşacağı yoktu, benim ise içim içimi yiyordu. "... Özür dilerim, gerçekten. Bilerek yapmadım bu sefer, yemin ederim."

Onlara değmeye çekinen gözlerimi onlara diktim. Korkut her zaman sert bakardı ama Çağatay'ın bile surat ifadesi kaskatıydı. Kaçırdım bakışlarımı ve tekrar parmaklarımı birbirine doladım. Acaba çocuk gibi ağlasam ve salya sümük özür dilesem affederler miydi, zira aklıma başka hiçbir şey gelmiyordu. Ağlamam ise hemen burnumun ötesinde hazır bekliyordu.

Çağatay'ın derin bir iç çektiğini duydum. Geldiğim andan beri onlardan duyduğum ilk ses bu olabilirdi. Korkut ile arabadan inmiş, o önde ben arkada eve girmiş ve bizi ayakta bekleyen Çağatay'ın yanına ilerlemiştik. Çağatay'ın vücudumu saran kollarının eksikliği ya da alaya alan cümlelerinin yokluğu, hepsinin hasreti vardı üzerimde bir de onların şu an umursamayacağı özlemim. Ben ikisini de o kadar özlemiştim ki şimdi hayal kırıklığına uğramış ifadelerini görmemek için yüzlerine bakamıyor olmak canımı sıkıyordu, bunun sebebi olmak ise daha da beterdi.

"Hep bunu yapıyorsun Vefa." Çağatay sert sesi ile cümleye girdiğinde tüm vücudum gerildi. "Sana güvendiğimiz anda güvenimizi boşa çıkarıyorsun. Ya evden ya bizden kaçıyorsun." aksini söylemek için aralandı dudaklarım ama o devam etti, şu an beni dinlemek istemiyordu.

"Yapmayacağım diye söz verdiğin her şeyi yapıp sözüne olan itimadımızı sarsıyorsun."

Birkaç saniye sustu, benim ise kalbimin üzerinde büyük bir ağırlık vardı. Onlarla şimdiki halimize gelene kadar çok şey yaşamıştık, onları çokça peşimden koşturmuş, yalan söylemiş ve hep kandırmıştım. Biliyordum zaten bu yüzden bana zor güveniyorlardı. Her şeye rağmen yine güvenmeyi seçmişlerdi ben ise hep yaptığımı yapmıştım. Bilerek ya da bilmeyerek, o içkiyi içtiğim anda sırt çevirmiştim onlara.

"Sana ulaşamadığımızda neler düşündük haberin var mı? Bizden tekrar kaçtığını, başına bir şey geldiğini, seni kaybettiğimizi..."

Çağatay'ın sesi sona doğru kısıldığında yutkundum.

"Arkadaşlarına ulaşmaya çalıştık, sana ulaşmaya çalıştık... En son anneni aradığımızda ve o, uyuyor oğlum çok sarhoş olmuş, dediğinde hem rahatladık hem kızdık."

"Çağatay..."

"Yapmayacağım dediğin bir şeyin sözünde durmak ne kadar zor olabilir? Zamanında o lanet otobüse binmek ne kadar zor olabilir?"

Yanaklarıma kayan ıslaklığı hissettiğimde anladım ağladığımı. İç çekişim duyuldu salonda.

"Ağlamayı kes."

Eve girdiğimiz andan bu yana benimle ilk kez konuşmuştu Korkut. Dudağımı ısırdım ve dediğini yapmaya çalıştım.

"Üzerine titriyoruz Vefa. İstediğin her şey olsun, istemediğin hiçbir şeyi yapmak zorunda kalma diye üzerine titriyoruz."