Eylül

"Kaybetmek"

Kaybetmek sadece gidemeyenlerin yalnızlığı mıdır yoksa gidenlerin kalanlara bıraktığını sandıkları acı mıdır?

Gidenler öyle bir giderler ki sanki kalanlar kendilerini gitti sanırlar. Hatta gidenler öyle bir his bırakırlar ki giderken, sanki kalanlar kendileri kaybetti sanırlar. Gidenler kanatır ama kabuk bağlayanlar hep kalanlar olur.

Öyle gitmişti benden giderken. Bana "Sen kaybettin." der gibi gitmişti. Giden kendisiydi ama kaybeden benmişim gibi gitmişti. Öyle kafasına esmişti gidişi. "Ben gidiyorum." demişti sadece, iyi hatırlıyorum. Neden gitti, bilmiyorum. Merak etmedim hiç. Gitmek istemesi yetti o zamanlar tüm soruları cevapsız bırakmaya. Konuşmam gidişini engelleyemezdi bunun farkındaydım. Susmak kazanmaktı o günlerde bana göre. Ben de "Kaybetmeyi sevmem." der gibi sustum.

Bir gün karşıma çıktığında "Susarken bir gitme bile diyemedin bana. Ne güzel kaybettin beni!" demişti. O gün de susmuştum ona karşı.  Ama o söyledikleri hiç çıkmadı aklımdan. Belki de hayatımda pişman olduğum tek şey tam da o an ona içimden geçen şeyleri söylememiş olmamdı.

"Ben kaybetmeyi sevmem çocuk. Seni de kaybetmedim aslında. Sen sadece gittin. Bende kaldığın kadar kazandım, bende olmadığın kadar yok saydım seni. Kaybetmiş değilim yani. Birazcık yok ettim içimde senden kalan herşeyi. Bir parça sevdim de seni, bin parçaya böldün tek tek yok ettin hepsini. Şimdi ne bir acın kaldı bende ne de bir sevgin. Kalan hiç kaybeder mi çocuk? Giden kaybeder ardında bıraktıklarını. Kazanmış değilsin yani."

Sustum... Ama kaybetmedim. Aşkta hep kalan kazanır.