Bugün 3 yıldır Eylül'ün en güzel günüydü. Bugün sen gelmiştin ve dahası bugün ben seni sevmiştim. İyi kötü çok şey yaşadık. Mesafe dediler, dinlemedik. Uzaktan sevilmez dediler, sevdik. Güvenilmez dediler, güvendik. Sana geleceğim zaman bütün yollar bana kapandı, senin gözün o yollarda kaldı ama yinede sevdik. Bütün zorluklar zorluk olmaktan utandı.
O kahverengi gözlerine bakarken bir kahve bile içemedim. Eylül bitince ellerini ısıtamadım. Elimi saçlarının arasında gezdiremedim. Yanaklarındaki o çukura bir küçük öpücük bile konduramadım. Seninle aynı havayı içime çekmedim hiç. Ve dahası gülüşünü görmedim hiç. Yanımda değildin ama ben seni yokken var saydımda sevdim.
Şimdi sevsek bile sen ve ben bir 'biz' etmiyor. Herşeye dayanırda buna dayanamaz insan. Birzamanlar bütün zorluklara karşı 'biz' olan insanların şimdi herşey çok kolayken 'biz' olamamaları koyar insana. Bıraksalar koşa koşa gideceğin birine şimdi tüm yollar açık olduğu halde gitmiyorsan ve o yolunu gözleyen şimdi başka yollarda yürüyorsa, bitmiştir.
"Bugün benim doğum günüm ve bugün benim ölüm günüm. Bugün 9 Eylül."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Eylül
Phi Hư CấuGüzel olan Eylül değil Eylül'le gelenmiş meğer. Ben sadece mevsimine aldanmışım.
