Eylül

"Karmaşık Bir Yangın"

Evet, birçoğunun aşk anlayışı çok sevdiğini söyleyip araya ayrılık girdikten sonra başka birilerinde aramak çareyi. Tıpkı senin de yaptığın gibi. Tıpkı zavallılar gibi, acizler gibi...

Gerçekten sevseydin beni, sevdiğini söylemen hiç sorun olmazdı ama sevmeden seviyorum demen acıttı canımı. Sussaydın saygı duyardım ağzından çıkmayan kelimelere. Ben söylerdim sevdiğimi ve senin söylemediğin 'seni seviyorum'ların boşluklarını da doldururdu cümlelerim. Bana 'seni seviyorum' demeseydin zoruma gitmezdi belki şuan başkalarına aynı cümleleri kuruyor olman.

Birde gerçekten seviyor olabilme ihtimalin var tabi. O zaman da farklı bir durumdan dolayı acıyor canım. Her ayrılıkta başka birinde olmanın acısı fazlaca ağır. Seviyorsan ve şuan başka birindeysen kendi duygularının önemini anlayamamışsın demektir. Böyle sevilmek çok can yakıcı. Bazen keşke sevmeseydin beni demek geliyor içimden. Ama bilirsin ki ne zaman birşey gelse içimden, hep içimde kalır.

Aklımda bir kaç soru var. Cevabını hiçbir zaman alamayacağımı bilsemde kendi kendime sorduğum sorular var. Unutmak için mi aradın o bulduğunu sandığın çareleri yoksa yalnız kalmamak için mi? Unutmak için çare arıyorsan seviyor olman gerekir. Eğer seviyorsan unutmak için çabalamaman gerekir. Çünkü sevgi unutmak için değil hep var olmak için vardır.  Sahi aradığın çareler neydi senin? Benden gidip bir başkasında beni aramak mı? Duygularınla rezil olmuşsun sen.

Eğer ki çareyi yalnız kalmamak için arıyorsan zaten olayın o kısmı beni ilgilendirmiyor demektir. Sadece acısını hissettiriyor o kadar.

Birgün döndüğünde yine bakabilecek misin yüzüme? Bakarsın, sen yüzsüzsün çünkü. Yüzsüzlüğünün gözü nerelere baktı da yüzüme mi bakamayacak. Benimki de soru işte. İnsanın canı yanınca hangi yangını söyleyeceğini bilemiyor. Ve sen benim bilemediğim en büyük yangınımsın. Acım hala taze, sadece sol tarafta biryerlerde sızlıyor.

"Sevdiğini söylemek kolaydır. Gerçekten sevmek hep yürekte kalır."