Eylül

"Beklemek"

Siz hiç birini beklediniz mi? Sonra beklediğiniz kişinin kendiniz olduğunu farkettiniz mi?

Güzel başlayan ve güzel yaşanan anılardan sonra insanın kendini kaybettiği yerde başkasını araması kendini özlediğinin kanıtıdır.

Hiç beklenmedik yerden biri çıkıyor karşıma ve sanki kendimi bulmuş gibi hissediyorum. Sonra sol tarafımda sürekli bir sıcaklık hissediyorum. O kişinin hep yanımda olmasını istiyorum ve ona sımsıkı sarılmak  istiyorum. Kokusunu içime çekiyorum ve o içime çektiğim koku hep orada kalsın istiyorum. Kokusunu yanımda olmadığı zamanlar için saklıyorum. Ellerini tutuyorum ve hiç bırakmak istemiyorum. Her elini tuttuğumda o ilk defa elini tuttuğum gün geliyor aklıma. Ve her defasında onu sevdiğimi hissediyorum. İstediklerim oluyor ve ben mutlu oluyorum onun gülüşünde. Daha sayamadığım bir çok güzel şey yaşanıyor. Onunla olan bütün anılarım kazınıyor hafızama.

Bunun adına aşk diyoruz. Sonra hiç bitmesin bu aşk diyorum. Sanki dediklerime aykırı olsun diye ve mutlu olmak istemiyormuş gibi "gidiyorum" diyor beklemenin ne kadar zor olduğunu bilmeden.

Bir gün erken saatlere kurduğum çalar saat beni uyandırdığında aklıma ilk gelen şey onun benden gidişinin ardından kaç zaman geçtiği oluyor. Sonra takvime baktığımda şaşırdığım onsuz geçen zamanlar bana kahkaha atıyor gibi hissediyorum. Aklıma cevaplayamayacağım kadar çok soru geliyor. Ama beni meşgul eden tek soru "hala onu beklemeli miyim?" oluyor. Beklemekten hiç vazgeçmediğim günler, zamanla beklemeye alıştırmış beni. En son erkenden uyandığım sabah farkettim onu beklediğimi. Aradan geçen onca zaman bana "artık unutmanın vakti geldi" diyor ama içim hep biraz daha beklemekten yana oluyor.

Sonra farkettim ki ben aslında onu beklediğimi zannederken, benden giderken bavuluna koyduğu beni bekliyormuşum. Geç farkettim ve çok geç kaldım kendimi beklemeye. Zaten şu sıralar kimi bekleyeceğimide bilmiyorum. Kendimi beklesem, o götürdüğü ben şimdiki ben olamam. Gideni beklesem zaten gelmez. En iyisi yarın yaşayacağım günü beklemek. Çünkü yarınlar hiç gitmez. Öleceğimiz günün bile bir yarını var nasıl olsa.

"Hani ben usanmam beklemekten ama sen utanmaz mısın gelmemekten?"