Eylül

"Vazgeçmek"

"Ben artık herşeyden vazgeçtim!" dedi. Kabul ediyorum herşeyden vazgeçebilirdi. Benim için birşeylerden vazgeçmezdi ama benden vazgeçerdi.

Vazgeçmek senin hangi seçimindi? Beni unutma eylemin mi yoksa başkasının olma girişimin miydi?

 Yıllarımı verdiğim birinin beni hiçe sayma çabasını görmek çok ürkütücü bir duygu. Birsürü emek verildi bu aşka. Güvenler kazanıldı, güvenler kaybedildi. Ayrılıklar oldu. Ben acı çektim, o acı çekti. Birbirimizden zaten uzaktık ama ruh olarakda birbirimizden çok uzaklaştığımız zamanlar oldu. Sırf bu yüzden bizimle alay edenler bile oldu. Çünkü aramızda büyük bir mesafe vardı. Görmeden sevmek diye birşeydi bu. Ama bu durum hiç sorun değildi bizim için. Herkese nasıl sevilmesi gerektiğini öğrettik. Yanyana olupta birbirinin farkında olmayanları utandırıp kilometrelerce uzaktayken yanyana olduk.

Sonra yalanlar girdi araya, birdaha hiç kurtulamadığım yalanlar...

Direncimi kıran yalanlar söylendi. Güven diye birşey kalmadı ona karşı bende. Çok yıprandım tek başıma. Kal diyemedim. Veya gel ya da git diyemedim. Sevmek böyle birşeydi. Gerektiğinde susarak ölmek gibiydi. Ama ben herşeye rağmen yinede güveniyorum dedim. Kendimide söylediğime inandırdım zamanla ve birdaha güvendim. Ama eskisi gibi olamadık hiçbir zaman. Zaten bir zaman sonra illaki herşey tamamen bitecek ve "ben artık herşeyden vazgeçtim" diyecek. O yüzden kimse eskisi gibi olamaz.

"Güvenmek sevmenin yarısıdır. İkinci defa güvenmek aptallığın tamamı."