Kuralsız Aşk

15.BÖLÜM

Sabah uykumdan alarm sesiyle uyanmadığım için kendimi çok huzurlu hissediyordum.

Uykum iyiceme açılana kadar yatakta uzandıktan sonra istemeyerek de olsa yataktan çıkıp kendimi mutfağa attım.

Güzelce kahvaltımı yaptım ve kahvemi elime alıp balkona çıktım. Kahvemin bitmesine birkaç yudum kala aklıma Felice geldi.
Hem uzun zamandır hayatımda heyecan yoktu hemde bana yaptıklarının aynısını ona yapacaktım.

Yüzümde bir sırıtış belirince odama gidip telefonumu aldım ve yeniden balkona çıkıp bizim istihbarattan sorumlu olan Luigi'yi aradım. Telefon ikinci çalışta açıldı.

"Günaydın Luigi." dedim.

"Günaydın Diana. Uzun zamandır görüşemedik. Nerelerdesin?" diye sordu.

"Yeni bir görevim var. Onunla uğraşıyorum." dedim ve devam ettim.
"Senden bir şey isteyeceğim." dedim.

"Dinliyorum."

"Felice Baldassarre'nin evini bulur musun?" dedim.

"Bir şartla bulurum." dedi gülerek.

Kaşlarımı çatıp "Şartın neymiş?" diye sordum.

"Birlikte bir kahve içmeyelim mi? Uzun zamandır görüşemiyoruz." dedi.

"Anlaştık." dedim.

Luigi "Tamam o zaman. Ben çalışmalara başlıyorum." dedi.

"Tamam." deyip telefonu kapattım.

İçeri girip kendimi yatağıma attım. Çok geçmeden uyku bastırınca gözlerimi kapattım. Tam uykuya dalmak üzereydim ki telefonuma mesaj geldi.

Büyük ihtimalle Luigi bana Felice'nin evinin adresini atmıştı.
Ama üzerimdeki ağırlıktan dolayı kalkmayı reddedip gözlerimi yeniden kapattım.

Telefonum çalmaya başlayınca uykumdan uyandım. Saat öğleden sonra iki olmuştu. Telefonumu komodinin üzerinden alıp arayan kişiye baktım. Adele arıyordu.

Telefonu açıp kulağıma götürdüm.
"Efendim Adele?" diye sordum.

"Naber Diana?"

"İyi. Senden?"

"İyi değilim Diana. Kaç gündür seni aramıyorum. Hani belki sen ararsın diye bekliyorum ama senden ses seda çıkmayınca ben aradım." dedi sitem ederek.

Gülerek "İnan bana Adele. Nelerle uğraştığımı bir bilsen" dedim.

"Anlat da bileyim o zaman." dedi.

"Bu gizli bir görev ama sana ipucu verebilirim. Sabahları saat sekizde işe gidiyorum ve çoğunlukla da gece yarısına kadar da mesaiye kalıyorum. Başımı kaşımaya bile vakit bulamıyorum." dedim.

"Yapma ya. Bende buluşup birşeyler yaparız diyordum. İyi de neden çalışıyorsun ki?" diye sordu.

"Görev icabı Adele." dedim.

"Haaaaa. Neyse ben seni başka bir gün ararım. Ama bu kez bahane kabul etmem ona göre." dedi.

"Anlaştık. Görüşürüz." deyip telefonu kapattım.

Canım çok sıkılmıştı ve ne yapacağımı bilmiyordum. Bir süre daha yatakta uzandıktan sonra kalkıp üzerime birşeyler geçirip spor ayakkabılarımı giyinip dışarı çıktım.

Biraz yürüyüş yapsam iyi olacaktı. Birkaç metre ilerledikten sonra aklıma buralarda ilk kez gezdiğim gün aklımda geldi. Hiçte iyi şeyler yaşamamıştım.
Elimi kaldırıp tırnaklarıma baktım. Yeniden çıkmışlardı. Ama aynısını Felice'ye yapmadan rahat edemeyecektim.