Kuralsız Aşk

12.BÖLÜM

Ama Alessandro sargılı parmaklarıma bakıp "Sanırım bunlar yeni olmadı?" dedi.

Ardından gözleri sargılı parmaklarımdan bileklerime kaydı.

Önemsiz bir şeymiş gibi elimi sallayıp "Küçük bir kaza geçirdim." dedim.

Ama Alessandro hala bileğime bakıyordu. Bu durumdan gerçekten rahatsız olmuştum.

"İstediğiniz bir şey yoksa ben işimin başına döneyim." dedim soğuk bir sesle.

Alessandro gözlerini bileklerimden çekip gözlerime baktı.

"Yok. Teşekkürler." deyip ayağa kalktı.

Ben kısa boylu biri değilim ama Alessandro ayağa kalkınca yanında epey kısa kalmıştım.

Gözlerine bakmak için başımı kaldırıp "Görüşmek üzere." dedim ve arkamı döndüm.
Alessandro "Görüşeceğiz." dedi.

Yüzümde istediğini almış bir ifadeyle Alessandro'ya bakma gereği duymadan mutfağa doğru ilerledim.

Arkamdan baktığına emindim. Mutfağın kapısında Anna ile göz göze geldik. Bir bana bir de arkama bakıyordu.

Tek kaşımı kaldırıp "Bir sorun mu var Anna?" diye sordum dalga geçerek.

Anna gözlerime bakarak "Sorun sensin." dedi.

Başımı sallayıp "Sana daha fazla sorun olmamı istemiyorsan çekil önümden." dedim ciddi bir şekilde.

Anna yüzüme nefretle bakıp yanımdan çekip gitti.

Bıkkınlıkla soluyup mutfağa girdim. Gerçekten bu yerden , bu görevden , Anna'dan bana bıkkınlık gelmişti.

Ama bu iş bitene kadar bunlara katlanmam gerekecekti.

Öğle yemeğine kadar sıkı bir tempoyla çalıştık. Ardından Enzo ile yemeğe çıktık. Yemekten sonra yeniden işimizin başına döndük. Akşama kadar aynı tempoyla çalışmıştık.

Kafenin kapanma saati gelince Enzo ile kafedeki son kişiler de gidince etrafı toparlayıp çıktık.

Enzo kafenin kapısını kilitleyince "Hadi gidelim." dedi.

Başımı sallayıp önüme döndüm. Enzo ile birlikte bizim evin yolunu tuttuk.
Kafede zaten yoruluyordu. Bir de üstüne beni eve kadar bırakıyordu.

"Enzo bugünden sonra ben tek gideceğim. Beni eve bırakmana gerek yok." dedim.

"Bu konuyu halettiğimizi sanıyordum." dedi.

"Demek ki halledememişiz. Zaten yoruluyorsun. Bir de beni eve bırakıyorsun." dedim kızarak.

"Ben halimden memnunum Diana." deyip susturdu beni.

"Peki. Sen bilirsin." deyip sustum.

Sonunda evin önüne gelince Enzo'ya teşekkür edip içeri girdim.

Eve girince kendimi günün yorgunluğuyla yatağa attım. Şuan uyumaktan başka birşey düşünemiyordum. Çok geçmeden kendimi uykunun kollarına bırakmıştım.

Yeni güne uyandığımda gördüğüm rüyadan ötürü ya da kabustan ötürü aklım Felice'deydi.

Biraz daha kendimi toparlayayım onunla ödeşecektim. Bana yaptığını yanına kâr koyamazdım.

İstemeyerek de olsa yatağımdan kalkıp üzerimdekilerden kurtulup sıcak suyun altına girdim.

Duştan çıkınca dolabın karşısına geçip üzerimi giyindim.