Kuralsız Aşk

6.BÖLÜM

Ertesi sabah yine her zamanki gibi huzursuz uyandım. Gece boyunca kabuslar görüp durmuştum.

Balkona çıkıp biraz hava aldım. En azından hava bugün kasvetli değildi. Bir süre daha yeni doğmaya başlayan güneşi seyrettikten sonra içeri girip kendimi sıcak suyun kollarına bıraktım. Duş almak bana her zaman iyi gelirdi.

Kısa süren duşun ardından kıyafet dolabımın önüne geçip üzerime her zaman giyindiğim kot tişört yerine güzel yazlık bir elbise geçirdim.

Aynanın karşısına geçip doğal bir makyaj yaptım. Kendimden memnun bir şekilde evden ayrıldım. Kafenin yolunu yarılamıştım ki dün akşam beni takip eden araba yavaşca yanımdan geçti. Camlara film çekilmişti. İçeriyi görmemiştim.

Ya ben fazla dikkatliydim çevreme karşı ya da beni takip edenler takip edildiğimi anlamamı istiyorlardı.

Plakaya tekrar bakıp çantamdan telefonumu çıkardım. Andrea'yı arayıp telefonu kulağıma götürdüm. Araba çoktan gözden kaybolmuştu.

Andrea uykulu sesiyle telefonu açtı.
"Efendim Diana?" dedi sorarcasına.

"Günaydın Andrea. Seni kıymetli uykundan uyandırdım ama bir sorunumuz var." dedim.

Andrea "Dinliyorum." dedi ciddileşip.

"İki gündür takip ediliyorum ve bu işi hiçte gizli yapmıyorlar. Çok yakınımdan takip ediyorlar." dedim.

Andrea'nın yanından uykulu bir kızın sesi gelince Andrea "Tamam plakayı at . Ben kim olduğunu bulurum." dedi.

"Tamam. Görüşürüz." deyip telefonu kapattım. Demek Andrea dün çapkınlık yapmıştı.

Başımı onaylamaz bir şekilde sallayıp yoluma devam ettim. Umarım kim olduğunu bulurdu Andrea. Yakında kokusu çıkardı.

Kafeyi sandığımın aksine bugün Enzo açmamıştı. Dante'nin yanına gidip "Günaydın." dedim.

"Günaydın Diana." dedi.

"Enzo'yu gördün mü? Her zaman o açardı kafeyi." dedim.

Dante "Dün gece bana 'yarın kafeyi açar mısın?' diye mesaj atmış. Bende şaşırdım." dedi.

Başımı sallayıp "Anladım." deyip Dante'nin yanından ayrıldım. Dün gelen telefonla yüzü düşmüştü. Ne olduğunu merak etmiştim.

Soyunma odasına gidip üzerime önlüğümü geçirip gelen müşterilerle ilgilendim. Öğle mesaisinde Enzo hâlâ ortalarda görünmediği için iyiceme meraklanıp Enzo'yu aradım. Ama telefonu açmadı.

Yemeğimi yedikten sonra yeniden işimin başına geçtim. Tam bir müşterinin siparişini not ediyorken kapıdan Alessandro ve korumaları girdi. İster istemez heyecanlanmıştım.

Artık birşeyler yapmam gerekiyordu çünkü bu işten sıkılmaya başlamıştım. Her sabah erken kalkıp işe yürüyerek gitmek ve gece eve yorgun gelmek pek bana göre değildi .

Diğer masadaki siparişi de alıp Alessandro'nun masasına doğru adımladım.

Gayet alımlı olduğunu düşündüğüm bir gülümsemeyle "Hoşgeldiniz." dedim.