I'm Inlove With A Criminal (COMPLETED)

PROLOGUE

Author's note: Side story po ito ng story kong I'm being blackmailed. Mas maganda po sana kung mabasa muna ninyo iyon bago niyo basahin ito. Maraming salamat!

<NAYANA>

I'm in rush, halos patakbo na nga ang ginagawa kong paglalakad. I checked my phone, nakita ko nanaman ang sunod-sunod na message ni dad.

"Bakit kasi kaylangan pa ako mismo ang magdala nito sa police station!"

It's really irritating.

Mabilis akong lumakad papasok sa police station. Hindi ko ramdam ang mga taong nakakasabay ko sa paglalakad. Then suddenly, I bumped into something actually it's not something, but someone. I felt a mild anger then I looked at him with annoyance.

I feel annoyed. "Hey! Hindi ka ba tumitingin sa daanan?"

Napatingala pa ako sa kanya. He's tall and a little bit handsome? Actually, a real handsome. Shocks self g'wapo ba 'yan? Ang haba ng buhok niya. Saka I'm a little bit insecure kasi mukhang mas maganda pa 'yong buhok niya kaysa sa 'kin.

He stared at me coldly.

Why are you staring at me like that?!

Gusto ko sanang isigaw 'yon sa kanya. Kaso nakakaintimidate siya masyado.

"Tumingin ka rin sa dinadaanan mo." He spoke with his deep or should I say manly voice!

"Hoy! Hindi purket may itsura ka eh— g-gan'yan ka na magsalita!" halos mautal na sabi ko.

Imbes na pansinin ako ay dagli itong naglakad. Ngunit hindi ako pumayag na makaalis siya. I grabbed his arm.

"What?" Nangunot ang noo niya. Sabay tingin sa kamay kong nasa braso niya.

"Ang pangit mo!" sigaw ko sa mismong mukha niya at saka binitawan ang braso niya.

He seems shocked sa sinabi kong 'yon. "Are you crazy?" he asked.

I frowned. "Crazy mo mukha mo!"

Hindi ko na hinintay pang magsalita siya. Mabilis akong tumalikod at tumakbo palayo.

May pa crazy-crazy pang nalalaman!

Pagkarating ko sa kinaroroonan ni dad ay agad kong inilapag sa table ang pinapakuha niyang wallet.

"Late na ako sa work ko! Minsan, Dad, icheck mo muna ang gamit mo bago ka umalis." Binabaan ko naman ang boses baka kasi mapagalitan niya ako.

"Okay, pumunta ka na sa trabaho." Imbes na tignan ako ay 'yong wallet niya agad ang tinignan niya.

Pulis si dad, kaya medyo seryosong tao siya.

"Dad, hindi ako kumuha ng pera d'yan. Walang labis 'yan," I said.

He nodded. "Nakita kita, nakikipag-away."

Nanlaki ang mga mata ko. "Hindi ako ang nauna! Binangga niya ako!"

Mas sumeryoso ang tingin sa akin ni dad. "Ayusin mo ang sarili mo, Nayana. Hindi ka na bata para makipag-away. At saka, dapat ay pinalampas mo na. Hindi ko man narinig kung ano'ng sinasabi mo sa kanya ay halata namang nainis mo siya. Hindi mo alam kung sino ang taong 'yon," saad nito.

Kinabahan ako sa sinabi ni dad. I feel that my body was trembling. Idagdag mo pa kung gaano siya kaseryoso ngayon.

"Sino ba 'yon?"

"He's a criminal, ngayon lang siya lumaya."

I suddenly covered my mouth.

What the heck! Seriously?

"Eh? For real?" gulat kong tanong.

Criminal 'yon? He's insanely handsome! At tingin ko pa lang sa kanya kanina ay mukhang hindi siya 'yong tipo ng taong gagawa ng masama.

"Yes, he is a criminal. He was sentenced to life imprisonment. And he's lucky, nakalabas siya rito. Pero hindi mo pa rin alam kung mabuting tao 'yon. Kaya sa uulitin, 'wag na 'wag kang lalapit sa mga ganoong tao." Seryoso ang tingin niya sa 'kin habang sinasabi 'yon.

I sighed.

Sayang, ang g'wapo pa naman tapos criminal? Hindi niya bet maging model? Criminal talaga?