Familie strijd in de 61ste Hongerspelen

Hoofdstuk 13 - Bondgenoten

Ik nam plaats achter in een holle boom. Van voren zou je denken dat het een gewone boom was, maar als je aan de andere kant ging staan kon je zien dat je er echt in kon gaan zitten. Een soort mini huisje leek het wel. Rodge stond achter mijn en legde zijn handen op mijn schouders. Ik had me verbeeld, hij werd helemaal niet geraakt. Of ja, net niet. Een mes raasde langs hem heen landde een eindje verder op. Niks om me zorgen over te maken dus. Rodge was op dat moment ook meteen weer weg. Hij had een tas mee kunnen grijpen, er zaten een altijd spullen in die erg handig konden zijn. Zoals een slaapzak, een zaklamp, wat touw, 3 messen, een soort smeersel waarvan we nog moesten uitvinden waarvoor het was en wat gedroogt fruit. Ik wilde het zakje met gedroogt fruit pakken maar Rodge hielt me tegen 'voor later' zei hij. Ik knikte, hij had gelijk. Ik moest me niet meteen gaan volproppen met voedsel wat in de arena zeldzaam was. Jordan miste ik wel een beetje, misschien was hij er wel voor wat afleiding en meer niet. Ik was niet echt verliefd, dacht ik. Rodge tikte op mijn schouder en wees het bos in. 'Volgens mij zitten we hier niet helemaal veilig' fluisterde hij tegen mij. Ik keek naar de plek waar hij naar toe wees.

Het was het Tare Roodnight. Het meisje van district 7 met de rode haren. 'Dat is dat meisje dat door alleen maar theorie te volgen al een acht haalde...' ik keek Rodge recht in de ogen aan. Net nadat ik het gezegd had deed hij zijn hand voor mijn mond. Tare kwam dichterbij. We verstopten ons achter een groot blad dat voor ons lag. Wij konden haar niet zien, misschien zij ons dan ook niet. Wel dus. Ze greep de tak en smeet hem weg, dan hield ze een mes voor ons maar liet die meteen zakken. 'Oh, jullie zijn het.' ze stopte haar mes weg en keek ons aan alsof er niks aan de hand was. Rodge keek haar geirriteerd aan. 'Hoe zag je ons?' zei hij. 'Lijkt me nogal duidelijk, jullie haren stoken overal boven uit'. Ik keek haar met gespleten ogen aan. 'Het is echt niet handig om hier te gaan zitten, iedereen verwacht dat iemand hier plaats neemt' zei Tare. Ik hield mijn schouders op, ze had gelijk. 'Klopt, weet jij een betere plek dan?' zei Rodge dan. Net alsof hij mijn gedachten kon lezen. 'Niet echt, ik heb al een aantal plekken gezien maar nergens valt een goede plek te vinden. Ook is water bijna nergens te vinden.' zei ze teleurgesteld. 'Hoe kon jij eigenlijk een acht halen voor de trainingen en bij de spelmakers, terwijl je alleen maar theorie hebt gedaan?' vroeg ik nieuwsgierig. 'Bij de trainingen moet je juist niet je talenten laten zien, ik ben blijkbaar goed in speerwerpen en obstakelrennen.' zei Tare. Ik keek haar even goed in haar ogen aan, ze zou best handig zijn in als bondgenoot. Maar of ze te vertrouwen is, is een andere vraag. Tare had fel groene ogen, net als ik. Mijn zwarte haren maakte me dan net weer anders dan haar. Net zoals mijn leeftijd. Ik schat haar 14. Tenminste, dat leek ze. 'Bij mij valt obstakelrennen ook in de smaak, het speerwerpen gaat wel' zei Rodge. Tare hield haar schouders op. Het boeide haar niks. Even keek ik Rodge aan en hij knikte. Hij wist wat ik bedoelde. 'Tare, zou ik je wat mogen vragen?' vroeg ik. Tare knikte en staarde me aan. 'Nou weetje eh, met z'n tweeen ben je altijd sterker dan in je eentje. En met z'n drieen helemaal. Zou je met ons twee een groep willen vormen? Dat we bondgenoten worden...' ik beet op mijn lip toen ik mijn zin afmaakte. Tare keek me even met gespleten ogen aan en knikte dan. 'Goed, maar op een voorwaarde.' Rodge keek haar een beetje geirriteerd aan. 'We delen de winst van het eten.' Ik schoot zachtjes in de lach. 'Deal' zeiden Rodge en ik tegelijk. Wat maakt het toch ook uit. 'Ik denk dat we eerst maar een nieuwe plek moeten gaan vinden om te overnachten, het wordt al donker namelijk. En in het donker is het gevaarlijk in de arena.' Tare trok me omhoog, ze was best sterk voor haar leeftijd. Rodge pakte zijn spullen bij elkaar en gooide zijn tas over zijn rug. 'Nou, hoe zit het? Zullen we gaan dan?' zei hij een tikkeltje geirriteerd. Ik keek hem even verward aan en liep hem toen achterna.

Zachtjes slopen we verder de bossen in. Het was muisstil. Nergens was geluid te horen en elke stap kon fataal zijn. Ik duwde Tare naar voren, zij was het kleinste dus bleef ze in het midden. Rodge liep voorop en ik achteraan. Zo konden we alle kanten goed in het zicht houden. Even stond Rodge stil, hij keek achterom en snel weer vooruit. Dan trok hij een mes uit zijn rugzak en hield die vooruit. Dan hield hij zijn linkerhand omhoog, dat was een sein dat betekende dat we stil moesten zijn. Ik keek angstig rond en ook Tare was op haar hoede. Wat was er aan de hand? Rodge ging langzaam met zijn arm vooruit en maakte daarna een snelle beweging naar rechts. Het mes schoot uit zijn rechterhand. Even hoorde we een zachte kruin. Was dat nou een mens of een dier? Ik hoorde Tare een paar stappen richting Rodge doen, zij was ook nieuwsgierig zo te zien. Ik keek angstig naar Rodge. Hij deed zijn linkerhand omlaag en liep rustig naar het geraakte wezen. Hij pakte het op en haalde de mes eruit. Het was een konijn. Even liet ik een diepe zucht, ik dacht echt dat Rodge iemand gedood had. 'Zo iets zou ik nooit doen, Hayley' zei Rodge starend naar het dier. Alsof hij mijn gedachten kon lezen.