Familie strijd in de 61ste Hongerspelen

Hoofdstuk 4 - Het Capitool

We waren aangekomen bij het capitool. Een uitzicht hadden we niet meer, een tsunami van mensen zwaaiden naar ons en de trein ging slomer rijden. Vandaag had ik niet goed geslapen, nachtmerrie's maakte me om het uur wakker. We stapten de trein uit. Overal stonden vredebewakers de mensen uit het capitool tegen te houden, wat ook erg nodig was. We werden het Correctiecentrum binnengebracht. Hier zouden ze aan ons uiterlijk laten frutten. Ik kneep in mijn broer zijn hand. Zelf was hij ook nog in schok, ik kende hem echt niet meer terug. We kwamen het erg voor uit ontwikkelde gebouw binnen. Het leek wel alsof we een eeuw verder waren. Ik moest me omkleden. Ik gaf mijn broer nog een korte glimlach en liep toen een kamer in. Een kort jurkje lag voor me klaar. Het werd me dus wel duidelijk dat ze overal bij gingen komen. Bijna overal dan. Ik deed mijn kleding en schoenen uit en trok het jurkje aan. Zenuwachtig liep ik naar de ligbedden en ging ik erop liggen. Overal zag ik allerlei spul dat me zou gaan veranderen. 'Wees niet bang meisje, we gaan er wat moois van maken.' Twee vrouwen voor me keken me glimlachend aan. Als ik maar niet een van hun wordt, dacht ik bij mezelf. Ze begonnen met mijn benen te harsen. Het deed echt verschrikkelijk pijn. Meerdere keren schudden zij hun hoofd, en weer een afkeuring erbij. Na ongeveer twee uur op een hard ligbedje gelegen te hebben stuurden ze me naar mijn stylist. Ik ben benieuwd hoe hij of zij eruit ziet. Ik eindigde bij een klein kamertje wat op een ontwerpkamer leek. Hier zal het wel zijn.

Een man van ongeveer 25 schudde mijn hand 'Mardi Jourai, aangenaam.' De jongen glimlachte naar me. Hoewel het een jongen was, leek hij nog erg op de vrouwen uit het capitool. Een kleine blush op zijn wangen en zijn perfecte huidje maakt hem toch nog een van hem. 'Ik moet jou en je broer gaan klaarmaken voor de Openings ceremonie.' Mardi liep een rondje om mij heen en knikte. 'Goed, we moeten er iets speciaals van maken. District 11, he?, vroeg Mardi. 'Ja, dat klopt. De boomgaarden.' ongemakkelijk keek ik hem aan. Ik had het niet zo met nieuwelingen. 'Hmmm, iets met groen en vooral veel kleur. Een bloemenkrans op het hoofd lijkt me wel een goede.' Hij knikte bij zijn eigen idee. 'Ik neem even al je maten op, daarna komt Jordan je halen om naar je kamer te gaan. Morgen moet je hier om 11:00 klaar staan.' Mardi pakte een meetlint en mat al mijn maten op. 'Zo die hebben we dan ook weer, ik zie je morgen!' hij gaf me een zoen op mijn wang en liep weg. Even later kwam Jordan binnenlopen. 'Ga je mee naar je kamer, ik bedoel ons onder komen de komende dagen?' Hij stak zijn hand uit en ik pakte hem aan. 'Graag.' zei ik vrolijk. Ik begon me al op mijn gemak te voelen. Ik zag Rodge om de hoek staan. 'De opening ceremonie wordt knallen' zei hij met een lach op zijn gezicht. Zo te zien was hij weer de oude.