Familie strijd in de 61ste Hongerspelen

Hoofdstuk 7 - Caesar Flickerman

Het was ochtend. Eerst gingen we nog een interview met Caesar Flickerman aan, en daana maakten we ons klaar voor de trainingen. Mardi had een erg mooie jurk voor mij gemaakt, hij was lila achtig met een mooi patroontje aan de onderkant. De jurk kwam tot net boven mijn knieen, onder mijn onderste deel van de jurk zaten nog extra lagen die hem dikker maakte. Verder had ik erg hoge hakken aan, het duurde een tijdje voordat ik onder de knie had hoe ik erop moest lopen, maar uiteindelijk is het gelukt. Ik draaide een rondje voor Mardi. 'Spetterend!' zei hij helemaal gelukkig. 'Kom we moeten je naar je wachtplaats brengen, je bent als 21ste aan de beurt. Dat duurt nog erg lang ja, maar dan heb jij nog genoeg tijd om te gaan verzinnen wat je allemaal gaat zeggen.' Hij klopte op mijn schouder. Dan gebaarde hij dat ik mee moest lopen. We liepen ongeveer 10 minuten toen we bij het kamertje voor het podium aan kwamen. Ik zag rodge. Hij had een cobertje aan met lila aan de binnenkant. Het zag er gewoon normaal uit, niet bepaald spetterend. Mijn haar was opgestoken, ik had glitters rond mijn ogen. Een uurtje later was ik aan de beurt, trillend liep ik met de man mee die me naar het podium leidde. Opeens liep hij weg, nu was het aan mij over.

Elegant liep ik het podium op. Een luid gejoel steeg op. Ik ging zitten op de stoel die me aangewezen werd en keek naar Caesar Flickerman, heel oud was hij nog niet, maar wel erg apart gekleed. Caesar had een bedo rood pak aan, gouden schoenen glinsterde onder zijn broek en zijn haar was wit gekleurd. Hij glimlachtte naar me en begon meteen te praten. 'Zo, zo. Hoe was het toen je hoorde dat je broer er ook in kwam?' ik staarde afwezig vooruit, ja wrijf het er nog maar lekker in, dacht ik bij mijzelf. 'Niet bepaald fleurig, meneer.' Hij lachtte kort, waarom? Ik was gewoon serieus hoor? Het Publiek lachtte mee, wat een sadisten zeg. 'En, heb jij ook zo je talenten, als de vorige tributen?' Ik schudde mijn hoofd. 'Mijn enige talent is het Bakken en braden van eten.' Het was niet erg slim om dat te zeggen, maar ik moest wel eerlijk blijven. Flickerman lachtte weer. 'Goed...Goed.. En wie van julie gaat er winnen?' Ik keek op. 'Ik zal mijn best gaan doen, maar ik ga de kans dat ik kan winnen, niet laten schieten.' Zei ik met volle overtuiging. 'Zo mag ik het horen! Zo mag ik het horen!' Hij klopte op mijn schouder. Het publiek juichte. 'Nog fijne Hongerspelen, en mogen de kansen immers in je voordeel zijn!' Hij glimlachtte en het publiek joelde harder. Rustig liep ik het podium af.