ACIYA DOKUNMAK

Ait Olduğun Yerdesin

Defne saygın

Şuan donmuş şekilde olduğum yerde kalmıştım. Okan abi beni aramıştı. Nasıl yani aslında beni araması hoşuma gitmişti ama hemen arayacağını hiç düşünmemiştim.

+eee evet yani efendim ne saçma sapan konuşma şekliydi bu heyecandan ne dediğimi bile bilmiyordum.

-ben sadece sesini duymak istedim. Rahatsız ettiysem kusura bakma lütfen.

+ yo hayır rahatsız etmedin sadece ben bir arkadaşıma yardım etmek üzereydim. Yanlış zamanlama diyelim sen kaldığın hastaneyi mesaj olarak bana atarsan ben gelip seni görmek istiyorum.

-bora abinin bundan memnun olacağını zannetmiyorum. Bugün yeterince açık şekilde bu konuda uyarısı yaptı.

+sen benim abimsin seni görmeyi istemek benim en doğal hakkım

Abimsin dediğim için anlık içimde oluşan şok dalgasına engel olamadım. Abim olduğunu biliyorfum ama bunu birden dile getirmek beni şaşırtmıştı. Anlaşılan okan abim de şaşırtmıştı.

-sen az önce bana abi mi dedin?

Evet abi demiştim tam cevap verecekken gözüm kafenin camına gitti yüzü gözü morluk içinde olan çınar ile telefonu kapatmam bir oldu.

Ne yapmışlardı çınara böyle. Hiç oyalanmadan çantama telefonumu attığım gibi kafeye doğru ilerledim.

Kafeye girdiğimde insanların kendi hallerinde takıldığını görmek beni az da olsa üzmüştü. İnsanlar hiç fark etmiyormuydu onlara siparişlerini getiren kişinin yüzünü.

Karşılarında okul çağında bir çocuk vardı yüzü dayaktan görülmeyecek haldeydi. Nasıl acaba demiyorlardı. Acaba bu çocuk şiddet mi görüyor? Acaba bu çocuk burada zorla mı çalıştırılıyordu? Neydi bu insanlarda olan vurdum duymaz tavır.

Daha fazla düşünmek İstemediğim için adımlarımı çınara doğru yönelttim. Yanına ulaştığımda elimi omzuna koydum. Hızla bana döndüğünde anlık bir şok yaşasa da kafasını direkt başka bir yöne çevirdi.

+Defne senin ne işin var burada? Ne demek ne işin var burada ya. O benim tek arkadaşım tek dostum. Tabi ki onun en kötü anında yanında olmayalım.

-asıl senin ne işin var Burada? Ne bu yüzünün hali? Bana neden hiçbir şeyi anlatmadın?

+ne yapacaktın ki nasıl engel olacaktın bu olanlara?

-yapardık bulurduk bir yolunu abilerimden yardım isterdim dururdum senin yanında.

Çınarın yüzünde anlık bir gülümseme oluştu. Ama bu gülümseme samimiyetten uzak bir gülümseme gibiydi.

+nasıl duracaktın yanımda? Abilerin mi yardım edecekti? Aynı abilerinden mi bahsediyoruz ya? Hani şu seni öldüresiye döven abilerin? Bana yapılan şeyin aynısı sana da yapıldı.

-çınar sus saçmalıyorsun pişman olacağın şeyleri söyleme

+neden pişman olacağım yalan mı? Yanımda durmaktan bahsediyorsun sen kimsin de yanımda duracaksın? Sen sana yapılan her şeyi yuttun abilerini kabullendim ben senin gibi olmayacağım sen enayisin kızım

Çınarın dedikleri ne kadar da doğruydu aslında ama bilmediği bir şey vardı. Abilerimi affetmiş olamam enayi olmamla alakalı değildi.

Sadece ailem olsun istiyordum ben bir aileye sahip olmak sevilmek birileri Beni sevsin istiyordum. Ben bunca yıl sevgiye aç büyümüştüm şimdi ise abilerimden yıllarca beklediğim o sevgiyi alıyordum onlardan.

Ben de bilirdim kin beslemeyi, nefret etmeyi ya da intikam almayı ama bana ne kazandıracaktı ki. Çınarın yüzüne bir kez daha baktım. Pişman olmuş benziyordu.

Çünkü biliyordu abilerimi neden affettiğimi bir şey demeyip kafenin çıkışına doğru ilerledim. Abimde arkamdan geliyordu. 

Hiçbir şey düşünmek istemiyordum sadece eve gidip uyumayı ve tüm bu karmaşanın anlık da olsa durmasını istiyordum. Abim tam ağzını açmış bir şey söyleyecekken "abi lütfen şu an konuşmak ya da birini dinlemek istemiyorum lütfen sadece eve gidelim" dedim.

Abim sessizce kafasını sallayıp onayladı dediklerimi . Arabanın çalışması ile kafamı cama yaslayıp dışarı kayıp giden hayatları izlemeye başladım . Hep böyle mi olacaktı ? Geçmişimi bilen herkes  yüzüme mi çarpacaktı affetmemi ?

Ben geçmişimin yazılı olduğu o kitabı tozlu raflara kaldırmak isterken neden hep o kitap en acı sayfaları açık şekilde düşüyordu elime?