ACIYA DOKUNMAK

Gerçek

DEFNE SAYGIN
Hala kapının önünde donmuş bir şekilde doğu abime bakıyordum. Ne yani gelecek olan misafir o muydu bunu nasıl yapardı dedem neden yapmıştı.

+dede onun burada ne işi var?
-defnem hadi içeri girelim anlatıcam kızım.
+hayır o bu eve giremez o aileden hiçbirini görmek istemiyorum. Bana sormadan nasıl onu buraya getirirsiniz neden yaptınız bunu bana?
-bilmen gereken önemli şeyler var kızım hadi bunları içeride konuşalım.
+bilmek istemiyorum hiçbir şey duymak istemiyorum. Onunla aynı evde durmak istemiyorum. Onu istemiyorum.
-kızım annen hakkında bilmen gereken şeyler
+annemin adını bile ağzıma aldım diye yediğim dayakları unutmadım ben şimdi neyini anlatacak.
-(doğu) annem senin yüzünden ölmemiş

Abimin konuşması ile şok içinde kalmıştım ve istemsizce kapıyı tutan elim yana düşmüştü. Fırsatını bulan abim direkt içeri girdi. Ben de mecbur arkalarından girdim.
Abim elinde olan cd'yi  televizyona yerleştiriyordu. İşi bittiğinde hemen yanıma oturdu. Ona bu kadar yakın olmak içimi titremişti. Hayır bu titreme özlem ya da sevgiden dolayı değildi. Tamamen korkuydu. Bu resmen korkuydu. Ekrana baktığımda annemi gördüm ne güzeldi öyle sesi bile çok güzeldi. Dikkatimi toplayıp annemi dinlemeye başladım.

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Duydularımı sindiremiyordum. Resmen yıllarca bir hiç uğruna şiddet görmüştüm. Cezalar almıştım. Kendimi suçlamıştım. Gözyaşlarım benden izinsiz ve bağımsız şekilde akmaya başlamıştı. Bu yaşadığım hiçbir acıya benzemiyordu. Annemin ölüm sebebi hastalığıydı. Buna rağmen beni dünyaya getirip adı üstünde annemin gözünde kahraman olan 4 canavara emanet etmişti. Nasıl olurdu bu nasıl şimdiye kadar ortaya çıkmazdı?

+defne... Biliyorum sana çok acılar çektirdik ama bilmiyorduk. Yemin ederim ne ben ne abimler ne de babam hiçbirimiz bu gerçeği bilmiyorduk. Evet bu sana yaşattığımız şeyleri haklı çıkarmaz ama bize bir şans ver.

-ne şansından bahsediyorsun sen? Hayatımı bitirdiniz beni yürüyen bir ceset haline getirdiniz. O gün o evden kaçmasam şimdi bu gerçekleri burada değil mezarımın başına söylerdin.

+biliyorum çok hatalıyız. Ama düzeltmemize izin ver yeni bir gelecek planlayalım hep beraber bir şekilde hallederiz.

-gelecek planlayalım öyle mi? Gelecek.... Geçmişim ne olacak çocukluğum ne olacak? Gözyaşlarım, acım, taşıdığım izler bunlar ne olacak siz beni geçmişimle öldürüyorsunuz. Hala geceleri kabuslarımda varsınız. Çığlıklarım ağlayışlarım acı feryadım size yalvarışlarım hala kulaklarımda.

+defne ne diyeceğimi bilemiyorum gerçekten ama köpek gibi pişmanım... Pişmanız.

-bir şey deme abi yarın sabah buradan git. Bir daha da gelme ölmüş bilin beni çünkü ben sizi öyle kabul ettim. Kendime bir hayat kurmak için çabalıyorum. Ve siz bana bir hayat borçlusunuz. Bu borcu benden uzak durarak ödeyin.

Abimin bir şey demesine izin vermeden hızlıca odama gidip kapıyı kitledim. Aklımda olan tek şey geçmişimdi. Bora abimin sert elleri, doruk abimin kemeri, doğu abimin elinde kalan saçlarım, babamın öfkeyle kaplı gözleri. Ben bunları bir kenara bırakamam hiçbir şey olmamış gibi ya gelin barışalım diyemem. Kendimi yatağa atıp düşüncelerim bir kenara koyduk gözlerimi kapattım.

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

BORA SAYGIN

Hepimiz evde oturmuş doğu'dan haber bekliyorduk. Defne'nin bizi affetmesi neredeyse imkansızdı. Gerçekleri öğrendiğim günden bu yana düşündüğüm tek şey buydu ona yaptıklarım çektiğim vicdan azabı beni delirtecek boyuttaydı. Kafayı yemek üzereydim ona yaptıklarımızı düşünmek beni bile etkilemişse kim bilir onda nasıl sonuçlara sebep olmuştu?
Gelen telefon sesi ile hepimiz babama odaklandık.

+alo doğu ne dedi defne gelelim demi bizde yarın?

-hayır baba maalesef defne bizimle artık görüşmek istemiyor.

+nasıl istemiyor? Ne demek istemiyor? Anlatsaydın Pişmanız deseydin tek bir şans deseydin?

- dedim baba her şeyi anlattım ama defne çok ciddiydi. Beni bile içeri almadı hatta yarın dönmeni istiyor.

+bu kadar basit olamaz biz onun ailesiyiz.

-keşke ona zarar verirkende öyle olsaydık. Çok ağır konuştu baba. Her neyse yarın yüz yüze konuşuruz kapatıyorum.

Telefonun kapanma sesi ile hepimiz durgunlaşmıştık. Hayır bu kadar basit değil onu kazanıcam bunu ona borçluyum. Karar vermiştim yarın onu göremeye gidecektim. Gerekiyorsa zorla buraya getiricem. En azından bize şans vermeli kendimizi ona affettirmeliyiz.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
Umarım beğenerek okumuşsunuzdur. Sınır 10 vote sizi seviyorum 💕💕