ACIYA DOKUNMAK

İlk Gün

Doruk Saygın

Defne ile aramızda olan buzları dün sonunda halletmiştik. O terastan aşağıya indikten sonra herkes garip bir şekilde kafama bakmıştı.

Şu an aynadan kendime bakıyorum da gerçekten garip bakılacak kadar vardı. Hayatımda ilk defa kendimi bu kadar kısa saçlı görüyorum.

Annem saçlarımı çok severdi. Sürekli güzelce tarar yumuşacık olsun diye uğraşırdı. En önemlisi ise onu son gördüğüm an saçlarımı okşayıp bir öpücük kondurmuştu.

Annemi düşünerek kendime eziyet ettiğimi fark ettim. Hep bunu yapıyordum kendime eziyet ediyordum. Ama bugünden itibaren artık annemi düşünmek yok.

Defne sadece defneyi düşünüp ona güzel bir gelecek vaad etmek var. Bugün okullar açılmıştı. Bileğimdeki saate baktığımda 7'yi gösteriyordu. 8.30 da okulda olması gerekiyordu.

Bugün defneyi kendim okula götürecektim. Odamdan çıkıp defnenin odasına doğru ilerlemeye başladım. Kapıyı yavaşça açtığımda defnenin mışıl mışıl uyuduğunu gördüm. Aslında onu uyandırmaya kıyamazdım ama okul için hazırlanması en önemlisi kahvaltı etmesi gerekiyordu.

yavaşça yatağına oturup saçlarını okşamaya başladım. hafif şekilde kıpırdanmaya başlamıştı. Gözlerini açtığı gibi beni gördüğünden yüzünde komik  bir ifade oluşmuştu. kimse saçlarıma alışamamıştı

"tamam hadi  kızmıycam gül de rahatla kıpkırımızı oldun kendini sıkmaktan." cümlem bittiği gibi kahkaha atmaya başlamıştı. Sanırım  dünyada en çok defnenin yüzüne yakışıyor gülümsemek. Aklıma sürekli benim yüzümden yıllarca ağlaması geliyorken acaba o bana nasıl bir şans vermişti. 

Kalbi gerçekten her türlü insanın kalbinden daha temiz ve saf. Hiç kimse ona b denli zarar veren birine kolay kolay şans ermez. ama defne yine tüm insaniyeti ve vicdanı ile davranmıştı.biraz daha bu yatakta durup onun gülümsemesini izlersem o okula ben işe geç kalacaktım . "abicim hadi kalk kahvaltımızı yapalım daha seni okula bırakıp işe gidicem biliyorsun bu aralar işler aşırı yoğun" cümlem bittiğinde gözlerinin içini resmen heyecan kaplamıştı. "ay abi resmen liseli oldum farkında mısın ? Ay çok mutluyum  sen hemen çık ben hazırlanıp geliyorum . Hem senin acelen varsa sen işe git ben taksi ile falan giderim" saçlarına bir öpücük kondurup yataktan kalktım  " hayır seni okula bırakıcam öyle işe gidicem söz konus sensen  geriye kalan hiçbir işin acelesi yok. hadi hazırlan mutfakta bekliyorum kahvaltını yapacaksın  daha"

kafasını sallayarak bana onay verdiğinde ona genişce gülümseyip odasından çıktım. O gelmeden aşağıya inip kahvaltı hazır mı diye kontrol ettim . Her şey olması gerektiği gibi hazırdı. defnenin hemen yanında olan sandalyeye oturp gelmesini bekledim.

DEFNE SAYGIN

abim odamdan çıktığı gibi hazırlanmaya başlamıştım. her ne kadar özel okul olsada forma kullanımı hala devam ediyordu. aslında bunun böyle olması bana daha  mantıklı geliyor . işin içine bir resmiyet kattığına inanıyorum.

formalarımı üstüme geçirip saçlarımı taradım . Sanırım saçlarım sık sık yağlanmadığı için şanslı sayılıyordum. kendim ile olan savaşım bittiğinde çalışma masamın yanında duran çantayı alıp omzuma taktım. içimde büyük bir heyecan vardı.telefonumu alıp odamdan çıktım. Abim eminim ki tek bir lokma dahi yememiştir.

Tam dediğim gibiydi hızla masaya oturup tabağıma bir şeyler koymaya başladım. Kahvaltımız bittiğinde abimle birlikte evden çıktık. İçimde hala heyecan vardı. telefonumu çıkarıp çınara mesaj atmaya karar verdim.