He Ain't For Me

24

Kabanata 24

It's 5:32 in the afternoon at palakad lakad ako ngayon sa kwarto ko.

I'm all dressed up. I'm just waiting for the hand of the clock to point at 6.

Pero kinakabahan ako ng matindi. Hindi ko alam kung susulpot ba ako o aatras na lang.

Is this decision to meet him will make everything somehow good or will it just get worst?

I don't know. Hindi ko na alam. When so many things are inside your head you just feel anxious and you can't think clearly because the restless feeling never really goes away and that's where your focus is.

I'd never be able to organize my thought process if this will continue.

I grabbed my bag and went downstairs. Wala sina Mommy, they are busy and I'm used to it. Nagpa-alam ako kay Manang bago pumasok sa kotse.

I have this feeling na hindi maganda ang kakalabasan but I expected that. Una palang sinadya ko na ang sarili ko.

It occurred to me na kahit anong gustuhin mong gawin ang tama darating yung oras na hindi mo mapipigilan ang nararamdaman mo. Na pagkatapos mong magising sa sandali ngunit masayang karanasan you will realize na nakagawa ka na ng mali. Na sa kaonting panahon na naging masaya ka ay ang pangmatagalan na lungkot.

I tried to be careful. Sinubukan kong gawin lahat para iwasan sya. Pero dumating pa rin sa punto na nakasakit kami ng iba.

It was a forty minute-drive bago ako nakarating dito. We are meeting at the park inside their village. This place is luxurious kaya kaonti lang ang mga naninirahan dito. And they are lucky enough to be one. I chose this dahil alam ko walang makakakita sa amin, kung meron man hindi ako kilala.

I stopped my car at inalis ang seatbelt ko. I started sweating when I saw him sitting in one of the bleachers.

He's looking at the fountain. Hindi ko masyadong kita ang suot nya ganon din ang expresyon ng mukha nya dahil sa lakas ng ulan.

Kahit nakabukas ang aircon ng sasakyan ay naiinitan pa rin ako. I get my mirror and composed myself.

I need to do this.

I stepped out of my car with my umbrella and the feeling of nausea never subside.

How can I make him realize na hindi ko ginusto na halikan sya if I kissed him back? He's not dumb para hindi malamang wala lang iyon sa akin.

I'm getting near him kaya nakikita ko na sya ng malinaw. Even in his side view he's drop dead gorgeous. He's wearing a pants and a white sweatshirt. He always has a messy hair.

Napabuga akong hanging ng bigla syang tumingin sa gawi ko. Naramdaman nya na siguro na may tao. I can see how his eyes lighted pero may lungkot.

Naghuhumerendo ang puso ko sa paraan ng pag titig nya.

He's eye fucking me. Umigting ang panga nya sa hindi ko malamang dahilan.

Umiwas ako dahil hindi ko makayanan ang titig nya. It's too much for me.

Kung kanina ay pinagpapawisan ako ngayon naman ay halos manginig ako sa lamig. Aside from the fact that I'm nervous, ay talagang mahangin.

The rain continue to pours at  kahit six palang ay parang ang lalim na ng gabi. Idinako ko ang paningin ko sa kabuuan ng park.

Ang mga street lamp na nagkalat ay nakasindi. Mga puno na malalaki at ang langit na walang bituin na parang kay lungkot ng buong lugar. Walang mga tao na nakalabas dahil na rin  sa lakas ng ulan. Sadyang kami lang atang dalawa ang wala sa wisyo na lumabas gayon na ganito ang panahon.