Astra

14.BÖLÜM: "İtiraf"

BESTE ALACA

Kıvılcım beni tezgâhta oturur vaziyette beklerken ben de personel odasına girip önlüğümü aldım ve belime taktım. Odadaki kirli, kırık ve neredeyse değiştirmeleri için birkaç aydır yalvardığımız aynaya bakarak saçlarımı toplamaya çalıştım. Odadan çıkar çıkmaz Ahmet, elime bezi tutuşturdu.

"Arda ayrıldığına göre, sıra sende küçük hanım." Gözlerimi devirip bezi aldım ve Kıvılcımın yanına, tezgâha geçtim. Ellerini yanağına koymuş bana bakıyordu.

"Sizin gibi güzel bir bayana ne ikram edeyim?" Kıkırdamaya başladı. Ben de temizlik işime koyuldum ve Ahmet'in neredeyse fırlattığı bezle tozları temizlemeye başladım.

Bir yandan Kıvılcım ile laflıyor, bir yandan da tezgâhı temizliyordum. Ayrıca Arda olmadığı için de gelen siparişlerle ben ilgileniyordum, yorucu olmaya başlamıştı. Kafamı kaldırıp kafeyi incelerken birden bire içeri giren siyah saçlı, uzun boylu çocuk dikkatimi çekti. Ne bir masaya oturuyordu, ne de ilerliyordu. Sadece bana bakıyordu. Gerginliğini hissetmek pek de zor değildi, gizlemek için yüzüne bir gülümseme takınmıştı. Kıvılcım neye baktığımı görmek için kafasını çevirdi.

"Aa, Ulaş! Gelsene." Çok tanıdık bir sima olduğunu anlamıştım, Çağlar'ın yanında gezen çocuktu bu. Bana bir keresinde adını söylemişti ama fazla önemsememişim anlaşılan, genelde isimleri unutmazdım. Ulaş gergin adımlarla yanımıza gelirken Kıvılcım yüzüne pis bir sırıtış ekledi ve ayağa kalktı. Kapıdan dışarı bakınıyormuş gibi parmak uçlarına çıktı.

"Çağlar mıydı o?" Ulaş kafasını salladığında Kıvılcım çoktan kapıdan çıkmış ve Çağlar'a doğru yürümeye başlamıştı. Bir de bana abartıyor diyordu, resmen dibi düşüyordu çocuğa. Ulaş, Kıvılcımın boşalttığı yere oturdu. Hala gergindi.

"Ne istersin?"

"Anlamadım?" Menüyü ona uzattım.

"Siparişini alıyorum, işim bu ya." Hatırlarmışçasına elini kalırdı ve menüyü aldı. Yüzüne mahcup bir gülümseme yerleştirirken kendime hâkim olamadım, kıkırdamaya başladım. Elindeki menü ile bir süre oynadı, onu beklerken diğer işlerimi yapıyordum. Tam sipariş vermek üzere bana seslenirken arkadaki kapı açıldı ve Nihal, bıkkınlıkla bana bakmaya başladı.

"Beste, mutfakla ilgilenir misin?" Dediklerimi hazmetmeye çalışırken bir yandan da diğer işlerimi yapmaya çalışıyordum.

"Olur canım, üçüncü kolumu da çıkarayım mı?" Dediklerim sanırım Ulaş'ı güldürmüştü, kıkırdama sesi geliyordu. Nihal gözlerini devirerek bana baktı.

"Yardıma ihtiyacımız var ama."

"Benim de gökkuşağı yelesi olan bir ata ihtiyacım var ama her isteğimiz olmuyor, değil mi?" Benden bir şey çıkmayacağını anlayınca gözlerini devirip mutfağa geri döndü, ben de Ulaş'ın siparişini almak için ona döndüm.

"Sen ne istiyordun?" Elindeki menüyü bıraktı. Tedirginlikler içinde oturduğu tabureden kendine güvenen bir şekilde kalıp yanıma gelmesi beni şaşırtmıştı.

"Sanırım, yardım etmeyi istiyorum." Elimdeki bezi kolay bir şekilde alırken tek kaşım kalkık bir şekilde ona bakıyordum.

"Emin misin?" Yüzüme bakmadı, geldiğinden beri ezberlemişti zaten. Elimden aldığı bez ile tezgâhı temizliyordu.

"Evet, eminim. Dersler de yorucuydu zaten bugün, işlerini hafifletmeyi seve seve kabul ederim." Güzel, içten bir gülümseme ile ona teşekkür ettim ve siparişleri almaya devam ettim.

Ulaş, boşalan masaları da temizlemeye başlamış, işlerimi bayağı hafifletmişti. Sırayla siparişleri alırken, tanıdık bir sima ile karşılaştım. Sanırım birkaç kere fakültede görmüştüm, aynı bölümdeydik. Siparişlerini aldıktan sonra mor saçlı garip bir kızın yanına oturdu. Biraz daha incelesem çıkaracaktım ikisini de, ama fazla düşünmemeye karar verdim. Mutfağa siparişleri ilettikten sonra geri kalan siparişleri almaya koyuldum. Bugün işler yoğundu, mutfak her şeye yetişemiyordu. Haliyle de siparişler geç geliyordu. Ben sipariş alırken bir gözümle de Ulaş'ı izliyordum, sonuçta ne iş yaparsa yapsın benim yerime yapıyordu. Ulaş bir masayı temizlerken müşterilerden biri ona seslendi.