Redblack

HOOFDSTUK 42

'Bruce gaf hem een slaapmiddel. Hij is de rest van de dag onder zeil.' zei Rhodey die uit de kamer kwam gelopen waar Tony lag. Steve keek naar beneden. 'Zorg voor hem. Ik neem Xorriaans elixer mee als ik terug kom.' zei Carol. 'Waar ga je heen?' vroeg Steve. 'Thanos doden.' zei Carol vastberaden en ze liep langs hen heen. Steve en Natasha keken elkaar aan en om de een of andere rede voelde Rowan een willekeurige irritatie, die ze niet wilde voelen, want Carol had haar wel gered. 'Hé, we werken hier als een team.' zei Natasha en ze liep Carol achterna. Carol draaide zich om. 'We weten dat het meer jouw territorium is, maar het is ook onze strijd.' zei Steve. 'Weet je wel waar hij is?' vroeg Rhodey leunend tegen een muur. 'Ik weet mensen die het misschien weten.' zei Carol schouderophalend. 'Laat maar, ik weet waar Thanos is.' zei Nebula die achter Carol op een afstandje stond. 

'Thanos is lang bezig geweest om mij te perfectioneren. Tijdens zijn werk, had hij het over zijn Grote Plan. Zelfs als ik uit elkaar lag, wilde ik hem plezieren. Ik vroeg hem waar we heen gingen als zijn plan voltooid was. Zijn antwoord was altijd hetzelfde. 'Naar de Tuin.'' vertelde Nebula terwijl iedereen aandachtig zat te luisteren. 'Wat schattig. Thanos heeft een pension gepland.' zei Rhodey. 'Dus waar is hij?' vroeg Steve. 'Toen Thanos met zijn vingers knipte werd de aarde ground zero voor een energiegolf van kosmische proporties. Dit was nooit eerder gezien tot twee dagen geleden. Op deze planeet...' Rocket liet een hologram boven de tafel verschijnen van een planeet. 'Thanos is daar.' zei Nebula kijkend naar de hologram. Natasha bekeek de hologram van dichterbij. 'Hij heeft de stenen opnieuw gebruikt.' merkte ze op. 'We zijn met te weinig, weet je.' zei Bruce sussend. 'Hij heeft nog steeds de stenen.' zei Rhodey. 'Dan pakken we die.' zei Carol, alsof dat een eitje was. 'We gebruiken ze om iedereen terug te halen.'

'Oh ja, gewoon zo maar?' vroeg Rowan, Carol wist niet waar ze het over had, dacht ze. 'Ja, gewoon zo maar.' tot haar verbazing was Steve het die antwoordde. 'Al is er maar een kleine kans dat we dit ongedaan kunnen maken... We zijn het verplicht aan degene die niet meer hier zijn.' zei Natasha. 'Maar hoe weten we dat dit anders zal aflopen dan de voorgaande keer?' vroeg Rowan, die niet begreep waarom iedereen opeens zo zeker was van zijn zaak. Ze was niet vergeten hoe zwak ze was tegenover Thanos. 'Toen hadden jullie mij nog niet.' zei Carol. Rowan nam gefrustreerd een teug adem. 'Hé nieuwe, iedereen in deze ruimte leidt een superheldenleven. Sorry dat ik het vraag, maar waar was jij al die tijd?' Rhodey stem werd steeds geïrriteerder. 'Er zijn nog veel meer planeten. Helaas hebben die geen Avengers.' antwoordde Carol kalm. Steve leek het een goed argument te vinden. Opeens hoorde ze de stoel kraken waar Thor opzat. Rowan was even vergeten dat hij er ook nog was. Hij ging met een stalen gezicht voor Carol staan. Thor strekte zijn arm langs het gezicht van Carol en zijn grote bijl vloog in zijn hand. Carol had geen krimp gegeven. Ze bleven elkaar nog even enkele seconden aanstaren en toen knikte Thor. 'Ze bevalt me wel.' Carol leek tevreden met zijn antwoord. Steve keek naar de hologram. 'Laten we deze schoft pakken.' 

Ze zaten in het ruimteschip onderweg naar de planeet waar Thanos zich bevond. 'Oké, wie van jullie is nog nooit de ruimte ingeweest?' vroeg Rocket. Steve, Rhodey en Natasha staken twijfelend hun hand op. 'Waarom?' vroeg Rhodey en Carol lachte. 'Jullie geven maar beter niet over op mijn schip.' waarschuwde Rocket. 'We gaan jumpen in drie-' begon Nebula en iedereen pakte zijn stoel stevig vast '-twee, één.' Rowan voelde zich stevig in haar stoel gedrukt zitten. Haar ogen konden alle lichtflitsen maar moeilijk verwerken. Na een paar seconden waren ze door een doorzichtige wand gevlogen met het ruimteschip. Toen ze erdoorheen waren vloog het schip weer een stuk langzamer. 'Ik ga op verkenning.' zei Carol en ze zweefde met een gouden gloed om haar heen voor het schip. Als een vallende ster vloog ze naar de planeet toe. Rowan keek uit het raampje, alleen zag ze niet wat er buiten gebeurde. Ze zag de gezichten van de mensen die ze miste. Dat maakte dat ze nog meer wilde dat dit plan werkte. 'Dit gaat lukken, Rowan.' Natasha's stem haalde haar weer terug naar de realiteit. 'Dat weet ik wel zeker.' zei Rowan, al wist ze niet of ze dat echt geloofde, of dat ze dat heel graag wilde. Ze keek Natasha aan. 'Anders weet ik het allemaal niet meer.' zuchtte ze. 'Geen satellieten, geen schepen, geen legers. Geen grondverdediging.' iedereen keek Carol verbaasd aan. 'Het is alleen hij, in z'n eentje.' zei Carol. 'En dat is genoeg.' zei Nebula.

Rowan kon niet geloven dat zijn doel zo groot was en hij nu in zijn eentje op een planeet zat te niksen. Het maakte haar nog meer kwaad. Als een meteoriet stortte Carol in het huisje van Thanos. Ze pakte zijn nek stevig vast. Bruce, die in het Veronica pak zat pakte de arm met de verbrijzelde kapotte handschoen. Rowan klemde haar armen stevig om de andere arm van Thanos. War Machine had Thanos' benen gegrepen. Thor kwam door het dak heen en met zijn bijl hakte hij de arm van Thanos af die Bruce vast had. Steve, Natasha en Rocket kwamen door de open deur van het huisje gelopen. Rocket draaide de afgehakte hand met de handschoen er nog aan om. Met grote ogen keek hij naar de gouden handschoen zonder stenen erop. 'Nee, hè.' zei hij zacht. Steve en Natasha keken van de handschoen naar elkaar. Ook Rowan had de lege handschoen gezien en haar greep werd nog strakker. 'Waar zijn ze.' vroeg Steve en hij keek Thanos kil aan. 'Geef antwoord.' zei Carol die het te lang vond duren en ze maakte haar greep om zijn nek strakker. Thor leek het nog te verwerken. 'Het universum moest gecorrigeerd worden. Daarna dienden de stenen geen nut meer, anders dan verleiding.'

Rowan gaf hem een volle vuist op zijn hoofd en hij viel naar achteren. Net nu ze verloren hadden was ze sterker dan Thanos, iets wat nu geen nut meer had. 'Je hebt ontelbaar veel mensen vermoord!' riep Rowan buitenzinnen. 'Je zou me dankbaar moeten zijn.' Hoe durfde hij dat nog uit zijn strot te krijgen, dacht Rowan. Ze gaf hem met haar voet nog een trap op zijn hoofd. 'Waar zijn de stenen?' vroeg Natasha nog een keer, ze trilde van woede en tranen welde op in haar ogen. 'Weg. Gereduceerd tot atomen.' zei Thanos, nog steeds op de grond liggend. 'Je hebt ze twee dagen geleden nog gebruikt!' zei Bruce. 'Ik heb de stenen gebruikt, om de stenen te vernietigen. Het kostte me bijna m'n leven. Maar het werk is gedaan. Het is voorgoed voorbij. Aan mij valt niet te ontkomen.' zei Thanos fel en hij kwam half overeind. Iedereen keek Thanos aan en leken zijn woorden te verwerken. Rowan voelde zich vanbinnen verscheurd. Geen enkele pijn kon overtreffen wat ze nu voelde. 'We moeten alles overhoop halen. Hij liegt.' zei Rhodey wanhopig. 'Je kunt veel van m'n vader zeggen, maar hij liegt niet.' Nebula keek naar Thanos. 'Dank je, dochter.' Nebula keek naar haar voeten. 'Misschien heb ik je wel te hard aangepakt.' Thor leek weer met zijn gedachten in het huisje van Thanos te zijn. Hij hief snel zijn grote bijl en hakte Thanos hoofd er in minder dan een seconde af. Het bloed spatte op Nebula haar gezicht. Nebula raakte de zijkant van haar gezicht aan. 'Wat heb je gedaan...' vroeg Rocket. 'Ik ging voor het hoofd.' zei Thor wazig. Iedereen keek naar het dode lichaam van Thanos, maar het maakte niets meer uit. Zijn plan was voltrokken. De helft van het universum was er niet meer en er mee leven leek de moeilijkste en onmogelijkste uitdaging ooit.