Redblack

HOOFDSTUK 30

Ze stonden onder een brug in een Kever. Steve stapte de auto uit en liep naar Sharon die voor hen stil stond met haar auto. 'Dat is nou niet echt een vluchtauto.' zei Sharon over de Kever. 'Hij valt niet op.' zei Steve. 'Mooi, want dit spul trekt namelijk wel de aandacht.' Sharon deed de kofferbak van haar auto open en daar lagen de helden spullen. 'Mag je stoel naar voren?' vroeg Bucky die op de achterbank zat. Sam zat voor hem. 'Nee.' zei Sam. 'Ik sta weer bij je in het krijt.' zei Steve tegen Sharon. 'Ik hou een lijstje bij.' antwoordde ze. 'Wist je dat hij me probeerde te vermoorden?' zei Sharon en ze keek naar Bucky. 'Sorry, dat zet ik ook op de lijst.' zei Steve. Sharon lachte. 'Ze zullen je gaan zoeken.' zei Steve. 'Weet ik.' knikte Sharon. 'Bedankt, Sharon.' zei Steve dankbaar. Ze keken elkaar even aan, kwamen toen dichterbij en zoenden elkaar. 'Dat was...' begon Sharon. 'Laat.'

'Zeg dat wel... Ik moet gaan.' Sharon ging de auto in. Steve keek de auto in. Rowan, Sam en Bucky glimlachten goedkeurend. 

Steve reed de parkeerplaats van een vliegveld op. Hij parkeerde zijn auto in de buurt van een zilver busje. Ze stapte alle vier uit. 'Cap.' zij Clint die naar hen toe kwam gelopen. Wanda stapte ook uit het busje aan de bijrijderskant. Steve en Clint gave elkaar een hand. 'Ik had geen andere keus.' zei Steve. 'Je doet me juist een plezier.' zei Clint. 'En ik was nog iets verschuldigd.'

'Tof dat je me steunt.' zei Steve tegen Wanda. 'Het werd tijd dat ik van m'n gat af kwam.' zei Wanda schouderophalend. 'En onze andere rekruut?' vroeg Steve. 'Die staat te trappelen.' zei Clint en hij schoof de achterkant van de bus open. 'Ik heb er wat koffie in moeten gooien, maar-' er lag een slapende man op de achterbank. Hij werd wakker door de klap die de deur gaf toen hij helemaal open was. '-het komt wel goed met hem.' Sam ging met zijn armen over elkaar staan en seinde naar Steve. Dit was de hulp die Sam geregeld had in de vorm van Scott Lang. Vermoeid kroop Scott het busje uit. 'In welke tijdzone zitten we?' vroeg hij. 'Kom op.' zei Clint en hij duwde hem naar voren. Clint deed het busje weer dicht. De mond van Scott viel open. 'Cap-Captain America.' zei hij verrast. 'Meneer Lang.' antwoordde Steve en ze gaven elkaar een hand. 'Ik ben vereerd.' zei Scott en hij bleef de hand van Steve schudden. 'Ik schud uw hand wel erg lang.' knikte Scott en hij liet los. 'Captain America. Jou ken ik ook, jij bent te gek.' zei hij daarna tegen Rowan. Daarna keek hij weer naar Steve en raakte hem even aan. Hij kon nog niet goed geloven dat hij niet hallucineerde, dacht Rowan. 'Luister, ik wil even zeggen dat ik weet dat je veel supermensen kent, dus bedankt dat je aan me denkt.' zei Scott en hij keek naar Sam. 'Hé man!' 'Alles goed, Tic Tac?' vroeg Sam. 'Goed je te zien. Eh, kijk wat de vorige keer gebeurd is-'

'Dat was een goede auditie, maar het gaat niet meer gebeuren.' zei Sam hoofdschuddend. 'Hebben ze gezegd tegen wie we het moeten opnemen?' vroeg Steve aan Scott. 'Iets met psycho-moordenaars.'

'Dit gaat buiten de wet om.' wees Steve Scott erop. 'Dus als je met ons meedoet, word je gezocht.'

'Ik ben niet anders gewend.' zei Scott schouderophalend. 'We moeten gaan.' zei Bucky. 'Er staat een helikopter voor ons klaar.' zei Clint. Ze hoorde een melding en iemand die iets zei in het Duits. 'Ze evacueren het vliegveld.' zei Bucky. 'Stark.' zei Sam. 'Stark?' vroeg Scott. 'Uitrusting aan.' zei Steve.