Redblack

HOOFDSTUK 36

Rowan maakte met haar laser een gat in het ruimteschip en klom naar binnen. 'Kleine, je moet hier weg.' Tony was achter haar aan gegaan. 'Friday geef haar een-'

'Waarom? Ik ben toevallig ook een Avenger!' zei ze opstandig. 'Omdat dit misschien wel een enkele reis is!' snauwde Tony. 'Baas, inkomende oproep van mevrouw Potts.' zei Friday kalm. Tony keek door het gat die Rowan had gemaakt en zag dat ze al te hoog zaten om Rowan terug te sturen. 'Tony? Is alles goed? Wat is er?' klonk de bezorgde stem van Pepper. 'Ik ben oké.' zei Tony snel. 'We zullen ons etentje moeten verzetten.'

'Waarom?' vroeg Pepper scherp. 'Omdat ik voorlopig niet terug ben.'

'Je zit toch niet op dat schip?' Peppers stem viel steeds meer weg. 'Ja.' zei Tony verontschuldigend. 'Zeg dat het niet waar is.' zuchtte Pepper. 'Het spijt me, ik weet niet wat ik moet zeggen-' 

'Kom terug, Tony.' zei Pepper wanhopig. 'Pep-' 

'Kom onmiddelijk terug.' Pepper werd steeds meer onverstaanbaar. 'Baas, we raken haar kwijt. Ik val ook weg.' zei een stotterende Friday. Rowan liep naar het randje van het plateau waar ze opstonden. Dr. Strange zweefde vastgebonden boven de grond en leek met naalden gestoken te worden. Opeens werd ze door iets aangetikt. Ze keek om en hield haar hand in een reflex omhoog. Het was de rode cape van Dr. Strange. Tony kwam bij haar staan. 'Je bent wel 'n heel loyaal stuk bovenkleding, hè?' zei Tony tegen de cape. Tony draaide zich om en keek naar Dr. Strange. 'Heb jij een plan?' vroeg hij. 'Nou ik heb dus pasgeleden een film met Peter gezien-'

'Je hebt een film met-'

'Hij kwam me bedanken omdat ik zijn leven had gered en- Het doet er ook niet toe, ik heb een plan.'

'Pijnlijk zijn ze, hè?' vroeg het wezen aan Dr. Strange. Hij werd nog steeds gestoken met de naalden en schreeuwde het uit. 'Ze zijn ontworpen voor microchirurgie. En elk daarvan-' vervolgde het wezen en hij zweeg toen hij een klap achter zich hoorde. Tony was achter het wezen gaan staan. Het wezen draaide zich om en keek Tony fel aan. Tony stond met zijn lasers op hem gericht. '-kan het leven van je vriend beëindigen.' maakte het wezen zijn zin af. 'Ik moet je zeggen hij is niet echt mijn vriend. Z'n leven redden is meer uit beroepsmatige beleefdheid.' zei Tony. 'Jij redt helemaal niks.' zei het wezen en hij liet een onderdeel uit het schip zweven. 'Jou krachten stellen niks voor vergeleken bij die van mij.'

'Ja, maar de kleine heeft meer films gezien.' zei Tony en hij schoot een gat in het ruimteschip. Het wezen gilde en werd door het gat gezogen. Dr. Strange ging er bijna achteraan, maar Rowan wist hem nog net te grijpen aan zijn voet. Ze greep zich vast aan de rand van het gat en zette zich af en viel naar achteren het schip in. Tony maakte het gat dicht met iets wat leek op ijs. 

Tony liep hoofdschuddend langs Dr. Strange die overeind kwam. 'Dit schip moet omkeren.' zei Dr. Strange. 'Nu wil hij vluchten. Goed plan.' zei Tony sarcastisch. 'Ik wil de steen beschermen.' zei Dr. Strange. 'En ik wil dat je me bedankt. Ik luister.' zei Tony. 'Waarvoor? Omdat je me bijna opblies?' vroeg Dr. Strange. 'Wie heeft je magische kont gered? Ik!' zei Tony beledigd. 'Dat jou hoofd in die helm past.' zei Dr. Strange hoofdschuddend. 'Geef toe, je had moeten vluchten toen ik het zei. Ik wou je weghalen, maar je weigerde.' zei Tony. 'Anders dan de rest, werk ik niet voor jou.' zei Dr. Strange. 'Ik werk ook niet vóór mensen, alleen mét mensen.' zei Rowan fel. 'Stil, de volwassenen praten.' zei Tony tegen Rowan en ze wees naar hem en Dr. Strange. 'Sorry, maar hoe zit het met jullie relatie? Is ze je leerling?' vroeg Dr. Strange in de war. 'Nee.' zei Rowan snel en hoofdschuddend. 'Zeker niet. Ik luister niet graag naar mensen.'

'Dit schip is zelfcorrigerend. Hij staat op autopiloot.' zei Tony zie het schip bestudeerde. 'Kunnen we het besturen? Naar huis vliegen?' vroeg Dr. Strange die naar hem toeliep. Tony zei niks en keek Dr. Strange ook niet aan. 'Stark!' zei Dr. Strange. Tony leek op te schrikken uit zijn gedachten. 'Ja?' 

'Kun je ons naar huis vliegen?'

'Ik heb je wel gehoord.' Tony leek weer na te denken. 'Ik weet niet of we dat wel moeten doen.'

'In geen geval kunnen we de steen naar Thanos brengen. Jij snapt vast niet wat er op het spel staat.' zei Dr. Strange boos. 'Jij snapt niet dat Thanos al zes jaar in m'n hoofd zit.' hij liep naar Dr. Strange toe en was kwaad. 'Sinds hij een leger naar New York stuurde. Nu is hij terug. En ik weet niet wat ik moet doen. Moeten we hem op ons terrein of dat van hem bestrijden? Maar jij zag wat ze deden en waartoe ze in staat zijn. Op zijn terrein verwacht hij het niet. Dus ik zeg laten we het gevecht naar hem brengen. Doctor. Stemt u daar mee in?' Dr. Strange leek even na te denken en het was onduidelijk of hij boos zou worden of zou instemmen. Uiteindelijk zei hij: 'Goed, Stark. We gaan naar hem. Maar je moet begrijpen... dat als ik moest kiezen tussen jou of dat meisje of de Time Stone... ik zal niet aarzelen jullie te laten sterven. Ik moet wel, het universum rekent erop.' 

'Mooi. Goed moreel kompas. We zijn het eens.' zei Tony.