Redblack

HOOFDSTUK 23

Iets greep Rowans bovenarmen beet. 'Nu!' riep Tony. Rowan keek naar boven en zag Vision Wanda vasthouden en naar boven vliegen. Ze keek toen naar wat haar vast hield. Het waren twee rode ijzeren handen. Ze vlogen naar boven het stuk land af. Onder hen ontplofte het grote stuk land. Rowan werd overspoeld met een opluchtingsgevoel. 

Rowan staarde naar buiten door het raam van het Avengers gebouw. Ze leek alles te moeten verwerken. 'Wat dacht je toen je het vliegend stuk land op rende om Wanda te redden?' Tony was achterhaar gaan staan en had deze vraag gesteld. 'Geen idee.' zei Rowan hoofdschuddend. 'Het was gewoon erg dom-' begon Tony en Rowan draaide zich met een ruk om en keek hem aan. 'Ik wilde d'r helpen ze zat als enige nog op het eiland. Niemand ging er heen en niemand deed iets!'

'Vision wel.'

'Toen nog niet, die kwam pas later.'

'Dus je dacht, ik ga er naar toe zonder enig plan? Wat had het voor zin als jullie beide dood waren?' vroeg Tony. Hij leek erg boos. 'Ik weet niet ik doe eerst dingen voor ik-'

'Dan ga je je hersens leren gebruiken. Misschien ben je dan eindelijk een betere Avenger.' gooide Tony eruit voor hij er erg in had. Rowan verstijfde. 'Ik geloofde in je.' zei ze zacht toen Tony zich had omgedraaid. 'Ik dacht dat je de waarheid sprak toen we met de Hulk aan het vechten waren.'

'Nee...' zuchtte Tony die spijt had van wat hij gezegd had. 'Je hebt nu drie seconden om eerlijk te zijn of ik ga weg. Weg uit deze groep waarvan ik dacht dat ik er wél in paste. De eerste groep die me niet uitsluit of me achterlijk doet voelen. Maar ik had het mis. Ook hier word ik niet gewild, blijkt.' zei Rowan en ze voelde zich kwaad en verdrietig tegelijk. 'Wil je een eerlijk antwoord? Ik redde jou om jou en niet om je vader. Als ik het daarvoor alleen zou doen had ik het niet gewaagd je te redden omdat er een kans bestond dat we dit beide niet overleefde, dat ik je net te laat pakte- ik wil er niet over nadenken.' zei Tony serieus. Rowan moest dit even verwerken. 'Dit is een slecht moment, maar ik wilde hetzelfde voor Wanda doen-'

'Ik had een plan.' zei Tony. 'En ik wil niet dat je uit het team gaat. We hebben je nodig. Dat van net kwam eruit door irritatie.' Rowan keek naar de grond. Ze voelde een hand op haar schouder. 'Nu je in mij gelooft, wordt het tijd dat je in jezelf gaat geloven, kleine.' zei Tony. 

Thor, Steve en Rowan liepen door de gang van het Avengers gebouw richting de uitgang. 'De regels zijn veranderd. Het is iets nieuws. De Vision is kunstmatige intelligentie.' zei Steve. 'Een apparaat.' zei Rowan. 'Dus het telt niet.' zei Steve. 'Nee, want het is geen mens die de hamer optilt.' vulde Rowan aan. 'Ja! Wij kennen andere regels.' zei Steve. 'Aardige vent. Beetje gekunsteld.' zei Rowan. 'Als hij de hamer kan hanteren, mag hij de Geest-steen houden.' zei Thor. 'Bij de Vision is hij veilig. En dat is tegenwoordig al heel wat.'

'Stel dat je de hamer in een lift doet...' zei Steve toen het even stil was. 'Dan gaat ie gewoon omhoog.' vulde Rowan aan. 'En liften zijn niet waardig.' zei Steve hoofdschuddend. 'Ik ga onze gesprekken missen.' zei Thor. 'Waarom ga je dan?' vroeg Rowan. 'Ik heb geen keus.' zei Thor. 'De Geest-steen is al de vierde oneindigheidssteen die opduikt. Dat kan geen toeval zijn.' Ze liepen het gebouw uit. 'Iemand speelt een complex spelletje en wij zijn de pionnen. En zodra alle stukken op hun plek staan...' vervolgde Thor. 'Drie keer yahtzee.' zei Rowan die nog niet in een serieuze stemming was. 'Kun je erachter komen wat het is?' vroeg Steve. 'Jazeker. Behalve Stark, valt alles uit te leggen.' zei Thor en hij ging voor hen staan. Hij gaf een knikje, stak zijn hamer in de lucht en was verdwenen. Rowan keek naar het gras waar een cirkel in stond met allemaal lijntjes die Thor had achtergelaten. 'Die man heeft geen oog voor een mooi gazonnetje.' zei Rowan hoofdschuddend. 'Je deed het best prima als de jongste.' zei Steve toen ze zich omdraaide en wegliepen van de cirkel. '"Best prima?"' zei Rowan met een lachje. 'Afgezien van dat je het schip afrende-'

'Ik heb daar al een preek over gehad.' zei Rowan snel. Steve glimlachte en ging weer naar binnen. Rowan bleef even staan. Ondanks wat er gebeurt was voelde ze zich gelukkiger dan ooit. Ze had een team die haar wilde. Niet zo maar een team of wat vrienden. Nee, een familie. Ze glimlachte bij die gedachte en liep weer naar binnen.