Redblack

HOOFDSTUK 5

Uit het niets greep de vrouw Rowans polsen en klemde die vast door middel van handboeien. Ze werd met haar rug tegen de muur aan gesmeten. 'Wat moet dat hier?' vroeg een man. 'U bent de sheriff?' vroeg de vrouw. 'Ja en u?' antwoordde de sheriff. 'Van de Binnenlandse Veiligheid, nu goed?' ze liet haar badge zien. 'Nee het is nog niet goed.' zei ze sheriff hoofdschuddend. 'Ik heb meer informatie nodig.'

'Daar bent u niet bevoegd voor.'

Rowan knikte naar het dossier en hoopte dat mevrouw Davis het weg zou leggen. Ze schoof hem ongezien onder de kast. 

'Bel Nash Ville en upgrade me.' zei de sheriff. 

'Ik hoopte dit rustig af te handelen, maar de minder rustige manier is ook leuk.' zei de vrouw en Rowan zag dat de rechterhand van de vrouw begon te gloeien. 'Neem deze vrouw mee-' begon de sheriff, maar de vrouw sloeg haar hand tegen zijn wang. De sheriff schreeuwde het uit. Hij zakte op zijn knieën. Ze pakte het pistool van de sheriff en schoot hem en zijn metgezel dood. 

Rowan rende naar buiten. 'Hé, kom maar op tegen me!' daagde Rowan de vrouw uit en die kwam op haar afgelopen. Rowan had meteen spijt van wat ze gezegd had. Ze rende weg, maar zag al gauw een man die een pistool op haar richtte. Het was dezelfde man als die in het gebouw niet ver van haar af zat op haar eerste stage dag. Ze dook weg voor de twee kogels die volgde. 

Ze zat voor een auto te schuilen net als een man die half op de stoep en half onder de auto was gaan liggen. 'Waanzin dit alles.' zei Rowan. 'Nou en of.' zei de man. 'Dit is nog gekker.' zei Rowan en voerde meteen het idee uit die in haar hoofd was opgekomen. Ze sprong door een winkelruit heen. Ze zag dat de vrouw een jagers pistool had weten te bemachtigen en sprong achter de balie van het lege cafeetje waar ze blijkbaar inzat. Ze ademde even uit en keek naar rechts. De vrouw zat opeens recht naast haar. Die greep naar haar keel. Rowan trok de handboeien los, wat makkelijk ging aangezien ze enorm sterk was- waarom had ze dit niet eerder bedacht- en probeerde de vrouw een vuist te geven die richting haar hoofd ging. De vrouw dook omlaag en sloeg haar hand tegen Rowans wang. Het brandde enorm. Ze trapte tegen de schenen van de vrouw en die werd even weg gestoten. Rowan liep verder en bedacht snel nog een plan. Ze kwam een magnetron tegen en gooide de metalen name tag erin. Ze trok een slang uit de gaskraan in de muur. Ze vrouw liep verder op haar af en Rowan rende door de deur naar buiten. Niet veel later ontstond er een grote ontploffing. Toen Rowan op adem was gekomen zag ze de vrouw op de elektriciteitsdraden liggen. Ze was dood. Ze zag dat iedereen nog steeds in paniek was. Ze hoorde gekraak. Eric Savin, de andere man die ze tegen was gekomen op haar eerste stage dag, liet de steunpilaren van de watertoren smelten. Rowan snakte naar adem en rende weg, alleen ze was niet op tijd weg. Ze werd bedolven onder het water en kwam vast te zitten tussen de ijzeren steunpilaren. Savin kwam naar Rowan toe gelopen. 'Ik wil verdomme mijn dossier.' zei hij en hij keek Rowan aan. 'Dit kun je krijgen!' Rowan stak haar hand uit en schoot een laser richting Savin. Die was raak en hij viel neer, Rowan wist alleen niet of hij nog leefde. Nu had ze wel de gelegenheid de steunpilaren van zich af te trekken. 'Krijg ik geen bedankje?' hoorde ze Harley zeggen. Hij kwam aangelopen. 'Hoezo dat? Jij hebt me niet geholpen net.' zei Rowan met opgetrokken wenkbrauwen. 'Ik heb je geholpen met wat informatie, je te eten gegeven en die schoten van die enge man de eerste keer waren mis omdat ik hem bekogelde met sneeuwballen.' wees Harley haar erop. 'Nou, dankjewell, maar je hoeft er niet zo mee te pronken, straks vinden mensen je nog een uitslover.' zei Rowan. 'En jij komt mee naar huis.' zei een stem achter Rowan. Rowan draaide zich om en zag Tony Stark zitten in een witte Audi. 'Je hebt me nodig.' zei Harley tegen Rowan. Rowan keerde weer haar hoofd naar Harley. 'Ga naar huis en zorg dat je er bent als ik je bel.' zei Rowan en ze liep naar de andere kant van de auto om in te stappen. Harley liep met haar mee. 'Dus je gaat me laten zitten, net zoals mijn vader deed?' zei Harley in een poging een schuldgevoel te creëren bij Rowan. 'Ik weet hoe het voelt.' zei Rowan met een gemaakte glimlach. Ze stapte in de auto en Tony reed weg.