Redblack

HOOFDSTUK 6

Rowan had het dossier geopend en bekeek het naast Tony in de auto. Ze had hem net alles in geuren en kleuren verteld wat er zich de afgelopen uren had afgespeeld. 'Draai dat blaadje eens om.' zei Tony toen Rowan voor de honderdste keer het dossier aan het door kijken was op nieuwe aanwijzingen. Rowan keerde het blaadje om. MIA werd nu gespeld als AIM. Tony belde James Rhodes op. 'Hallo?' zei de stem van Rhodey die door de hele auto te horen was. 'Heb jij wel eens zitten stoeien met een vrouw die oranje oplicht?' vroeg Tony aan Rhodey. 'Ja, heb ik gehad.'

'Wat ben je eigenlijk nu aan het doen?' vroeg Tony. 'Vrienden maken in Pakistan, en jij?' vroeg Rhodey droog. 'Jouw nieuwe ontwerp van de Iron Patriot is toch afkomstig van AIM?' praatte Tony eroverheen. 'Ja.' zei Rhodey niet begrijpend. Rowan had anders ook geen idee waar dit gesprek naar toe ging. 'Ik zoek een satelliet, geef me je inloggegevens.' 

'Het zelfde als het altijd al is geweest, WarMachine68.'

'En je wachtwoord?'

'Dat verander ik elke keer als je me hackt.'

'Niemand heeft het meer over hacken, geef me je wachtwoord.' zei Tony ongeduldig. Rhodey zuchtte. '''WAR MACHINE ROX'' In hoofdletters.' Rowan schoot in de lach. 'Dat klinkt veel beter dan Iron Patriot.' zei Tony lachend. Tony keerde de auto en reed naar een gebouw waar een schoonheidswedstrijd werd gegeven. Hij lag toevallig toch langs de weg. Hij had wat kabels ergens weg geplukt en probeerde ongezien een busje te bereiken die de live beelden uitzond van wat er binnen gebeurde. Rowan volgde en keek naar de grond, ook zij was best te herkennen van de kranten. Tony ging meteen aan een laptop zitten en deed wat er moest gebeuren. Rowan die er toch al geen verstand van had wachtte maar af. Opeens gingen de achterdeuren van het busje open. Rowan schrok ervan waardoor ze naar adem snakte. Er stond een man die aan het bellen was. Tony draaide zich om naar de man en legde een vinger op zijn lippen als stilte teken. De man verstijfde. 'Mam, ik bel je later terug er gebeurd iets magisch.' hij stapte het busje in en deed de deuren dicht. 'Tony Stark is in mijn busje!' zei de man en hij deed niet eens de moeite zijn enthousiasme te verbergen. 'Sssst.' zei Tony sussend. De man wierp even een blik op Rowan, maar besteedde niet veel aandacht aan haar. 'Mag ik iets zeggen?' hij keek Tony aan. 'Ja.' zei Tony. 'Ik ben uw grootste fan.' zei de man en hij maakte met zijn handen een gebaar. 'Is dit jouw busje, of kunnen er nog anderen mensen bijkomen?' vroeg Tony. 'Nee, mijn busje.' verzekerde de man. 'Wat is je naam?'

'Gary.' Tony schudde hem de hand. Gary hield zijn hand iets te lang vast. 'Niet dichterbij komen.' zei Tony met een glimlach toen Gary iets zijn kant op schuifelde. 'Wauw...' zei Gary onder de indruk. Hij kon duidelijk nog niet bevatten dat Tony Stark in zijn busje zat. 'Ik weet niet of u het opvalt, maar ik heb mijn uiterlijk op uw gebaseerd.' zei Gary en hij deed zijn pet af. Rowan zag een klein beetje de vergelijking, maar alleen omdat ze het nu wist. 'Ik wil dingen niet ongemakkelijk maken, maar kijk dit eens.' Gary deed zijn mouw omhoog en een tatoeage van Tony's hoofd was zichtbaar. Het is duidelijk dus nu wel gênant, dacht Rowan bij zichzelf. Ze kon de ongemakkelijke sfeer die er heerste goed voelen. 'Een Latijns-Amerikaanse Scott Baio.' zei Tony. Gary keek Tony aan met een grote glimlach. 'Oh ben ik dat?' zei Tony wijzend naar de tatoeage. Gary knikte trots. 'De tattoo is gebaseerd op een pop die ik heb gemaakt dus niet op een foto-' Tony kapte hem af door zijn bovenarmen beet te pakken. 'Luister Gary,' begon hij. 'We zijn allebei nog al gespannen. Ik zit achter een paar schurken aan, probeer bestanden te downloaden. Ik heb niet genoeg capaciteit. Jij moet op het dak de ISDN's herkalibreren. Geef me 40 procent extra.'

'Ik snap het.'

'Het is een missie.' zei Tony serieus. 'Ja...' antwoordde Gary. 'Tony heeft Gary nodig.' zei Tony. 'En Gary heeft Tony nodig.' zei Gary. 'Vertel niemand hier over.' zei Tony. Gary ging het dak op. Na enige tijd hoorden ze geklop. Tony klopte terug als teken dat hij het gehoord had. Rowan keek mee over de schouder van Tony en keek naar wat hij aan het doen was alleen ze begreep er niks van. Tony kwam een aantal filmpjes tegen en drukte er eentje aan. Chad Davis was te zien op het scherm. 'Wat ziet u als het belangrijkste moment in uw leven?' vroeg een man aan Chad Davis. 'De dag dat ik besloot me niet door m'n verwondingen te laten beperken.' antwoordde Chad Davis. Tony drukte het volgende filmpje aan. 'Zij was een van de aanvallers in Tennessee.' merkte Rowan op. Al had ze op het filmpje minder littekens in haar gezicht en miste ze links haar onder arm. Tony speelde de video af. 'Wat is uw naam?' werd er gevraagd. 'Ellen Brandt.' antwoordde de vrouw. De camera richtte zich nu op Aldrich Killian. 'De injecties worden periodiek toegediend. Verslaving is geen optie. Wie de dosering niet kan reguleren, wordt geschrapt.' Tony wees met een beschuldigende vinger naar het scherm. Tony opende het volgende filmpje. Deze speelde zich af in een ruimte met rechtop staande stoelen om iemand in vast te zetten. 'Eens waren jullie zwak en kwetsbaar. Nu zijn jullie de volgende stap in de menselijke evolutie.' zei Killian. Een volgende filmpje liet zien hoe de proefpersonen binnen kwamen. 'Jullie zullen geen spijt krijgen van deze proef.' zei Killian op de achtergrond. Er was ze zien hoe iedereen in een stoel werd gezet. 'Begin maar.' zei hij tegen de artsen. De camrea was gericht op Brandt die kreunde van de pijn. Haar arm groeide er weer aan. Rowan knipperde een paar keer met haar ogen om te kijken of ze dit zich niet verbeeldde. Naast Brandt schreeuwde een jongen enorm hard. De pijn leek ondraaglijk. 'We moeten hier weg!' riep Killian. De jongen gilde harder en er ontstond een ontploffing. 'Een bom is geen bom als hij perrongeluk ontploft.' mompelde Tony. 'Je uitvinding werk werkt niet altijd goed, hè? Er zitten fouten in, maar je hebt toch een koper gevonden. De Mandarin. Ik heb je!'