Anka - Ateş

Sarayın içinden -2

Armona

''Baba bunu bana nasıl yaparsın ? Herkesin içinde beni ne kadar küçük düşürdüğünün farkında mısın ?'' Diye çığırdım . Babam yine her zaman yaptığını yapmış , beni küçük düşürmüştü. ''Bunu fazlasıyla hak ettin Armona.'' dedi son derece sakin ses tonuyla . Sakinliği beni dahada sinirlendiriyordu. ''Ne demek hak ettim ? Ben sana ne yaptım baba ? Halimi görmüyor musun ?''  dedim ağlamaklı bir sesle . Her seferinde aynı şeyi yapıyordu . Bana güçlü olmam gerektiğini , ailemizi temsil ettiğimi söylüyor sonra beni herkesin içinde rezil ediyordu peki sebebi neydi ? ''Halini gayet görüyorum 'İlk kızım'  . Fakat senin inatla görmediğin şey şu , bana saygısızlık edersen bedelini ödersin . Ucuz kurtulduğun içim şanslısın. '' Dedi aynı ses tonuyla.

Köşede bizi izleyen küçük kardeşlerimin gözlerinin içi titriyordu . Onların haline dayanamadım.''Kızlar çıkın odadan.'' Dedim emri vaki bir ses tonuyla . Sözümü ikiletmediler , ama Üraptüs'ün Semezarı biraz sürüklemesi gerekmişti . Babamdan en çok nefret eden Semezardı . O , babamın gücünü istiyordu . 

''Tüm mesele bu muydu yani baba ? Saçma sapan bir kavga mı ? Belki bana cevaplar vermeye başladığından bende sana saygısızlık yapmayı keserim !'' dedim bağırarak . Babam öfkeyle bana döndü . ''Sadece benim sana verdiğim bilgilerle yetinmeyi öğrenene kadar cezalısın Armona . Akademide de krallıkta da . Seni Prenseslikten süresiz sürüyorum . '' dedi hiddetlenerek . Her zamanki gibi .''O lanet prensesliği al ... Her neyse çokta umrumdaymış gibi .'' Dedim ve omzuna çarparak çıktım . 

Babam bile olsa bana saygısızlık etmesine katlanamıyordum . Sarayın ana bahçesinden geçip hızlıca odamın merdivenlerine yöneldim . Odam huzur bulabildiğim tek yerdi . Bu güzel ana bahçeye  bakan camdan bir oda . Merdivenlerden hızla yukarı çıkmaya başladım . Odama girip yatağıma attım kendimi . İçimi  soğutmaya çalışıyordum . Bu krallıktan da buradan da nefret ediyorum . Keşke yok olsa . 

Yıllardır , yıllardır aradığım tek şey gerçek cevaplar . Kim olduğumuz ? Kim olduğum ? Sadece bunu öğrenmek istiyorum . Kraliçe Serus kim ? Babam yıllardır kimin peşinde ? Bu lanet krallığın tarihini bile bilmiyorum . Biz nasıl bir katliama doğduk böyle ? Yıllar önce duyduğum tek bir bilgi kırıntısı beni bu kadar delirtti belkide . Doğru olduğunu bile bilmediğim bir bilgi . Dün babama  akşam yemeğinde artık dayanamayıp sorduğum o bilgi ...

-Bir gece önce-

Sofraya oturmuş yemek yiyorduk . Bu gün babamın keyfi yerinde gibiydi . Herkes gülüşüyordu , benim haricimde . Her zaman böyle olmuştu zaten . Son üç yıldır her günüm böyle geçmişti . ''Armona , iyi misin kızım ?'' diyen anneme gülümseyerek baktım . Tam ağzımı açmış İ- demişken durdum . Neden artık sormuyordum ki ? Bu vicdan yükündense babamın azarını yerim daha iyi . Artık dayanamıyorum . Bunu daha fazla içimde taşıyamam ama değil mi ? ''Aslında bakarsan iyi değilim anne .'' dedim buruk bir gülüşle . ''Neyin var kızım ?'' diye sordu annem . Her zamanki gibi endişeli bakıyordu . '' Onun cevabı sizde . Neyim var benim anne ? Neden üç senedir öğrendiğim bilginin etkisinden çıkamıyorum ? Neden Serus'un tarihine , bu krallığı nasıl aldığımıza dair en ufak bir bilgim yok ?'' Diye sordum cevap olarak . ''Yine mi aynı konu Armona , sana kaç kere bunun bir önemi olmadığını söyleyeceğim . '' Diye bağırdı babam . 

''Neden bir şey öğrenmemize izin vermiyorsun baba , yoksa söylenenler doğru mu ?'' dedim hızlıca . Artık gözlerim dolmuştu . Bu bilginin altında eziliyordum . Yıllar önce öğrendiğim o şey hala içimi eziyor , gece uykularımı bölüyordu . ''Ne söyleneni ? Ne diyorsun sen ?'' dedi babam bağırarak . Yine sinirlenmişti . Ne zaman bu konuyu açsam kızıyordu zaten . ''Cidden küçücük çocukların önünde ailelerini katledecek kadar zalim bir adam mısın baba ? Bu doğru mu ?'' Dedim hemen . Üç yıl sonra ilk kez içimi dökmüştüm .