Anka - Ateş

Sessiz Çığlık

Amelia -
"Şaman bana odaklan , Şaman."
Şaman'ın bedeni ellerimin arasında titriyordu. Sayıklamaları bir inlemeye dönmeye başlamıştı.
Gela başımda "Ameliya bir şey yap . Ne olur ? Noluyor ona , neyi var ?" Diye ağlamalı ilintiler sunuyordu.
Histerik bir kirize girdiği çok belliydi. Gözleri kızarmış, sesi bitap ve yorgun çıkıyordu.

"Zihnine gireceğim." Dedim usulca . Ve sayıklamaya başladım.
"Zihnimi içeri akıt.
Süngüyü kaldır.
Bu bir davet değil.

Zihnimi içeri akıt .
Bu bağ bizi birleştirsin.
Sonsuz zihin çukuruna daldır beni..."

Gela-

Ameliyanın gözleri bembeyaz olup kafası hızla yukarı kalkmıştı.
Dizlerimin titremesi durmuyordu, Şaman deli gibi terlerken , yüreğimdeki yangını durduramadım.
Onuda kaybedemezdim.

Siktigimin krallık oyunlarına bir can daha veremezdim.

Zihnimin en ücra köşelerinde yine ağlıyordu o küçük kız .

Beni tutan elleri hızla ittim. "Bırakın beni be!" Diye bağırdım.

Gözüm hiç bir şey görmüyordu. İstediğim tek şey ise Şamanı da bu kirli oyuna kurban vermemekti.
Eğer onuda kaybedersem , Tanrı şahidim olsun , o lanet Amon'u kendi kanında boğardım.

Semezar-

Şu lanet büyüyü durdur! Emrediyorum sana , sen kendini kim sanıyorsun be!

Sesim sadece zihnimde yankılanmıştı. Bedenim bir kor gibi yanıyordu.

"Buna engel olamazsın çocuğum. Ben Cerodallinin oğluyum. Ben senin tanrınım önümde diz çöküp kölem olmaya mahkumsun!"

Resmen kükremişti.
Karşımdaki adamın adını bile unutuyordum. Bedenim öyle yanıyor, öyle acıyordu ki , çığlık atmak istiyordum. Ama lanet herif dudaklarımı mühürlemişti.

Gecenin karanlığında bedenim bir bez parçası gibi yere devrildi.

İlk defa bu kadar güçlü bir büyüyle yıkanıyordum.

Ateş parçaları avuç içlerimden başlayarak kalbime doğru hızla ilerliyordu. Vücudum içten içe yanıyordu.

İs kokusu heryeri sarmıştı. Kendi bedenimin yanık kokusunu alıyordum.

Nefesim kesildi , gözlerim sonsuz karanlığa doğru kapanıyorken ölmemeyi diledim...

Ameliya-
Şaman'in zihninde gözlerimi açtım.
Şaman tam ortadaydı ve dizlerine kendini kapamış alev alan vücudunu durdurmaya çalışıyordu.

Her tarafta ateş parçaları vardı.

Koşarak korkmuş çocuğun yanına ilerledim.

"Şaman , Şaman bana bak, Şaman benim . Ameliya. "

Güçlükle başını kaldırıp gözlerini gözlerime kenetledi . Gözleri kıpkırmızıydı.

"Onu zihnimden at. Yalvarırım çıkar onu Ameliya..."

Genç adam cümlesini bitiremeden gözleri siyahın en koyu haline büründü . Ve bedeni bir çuval gibi devrildi.

Sonra sesler başladı, heryerden gelen çığlıklar , beynimi kemiren tiz bir ses eşliğinde yükseliyordu.

Boşluğa doğru bağırdım. "Çık ortaya , göster kendini. Emrediyorum sana ateşin ruhu çık ortaya."

Sözlerim bittiğinde enseme doğru vuran bir sıcak hava dalgası hissettim. Ensemde ki gözleri yakıyordu..

Arkamı yavaşça döndüm. Bu gerçekten oydu. Gerçekten Cerodali'ydi.

"Ameliya , kalbimi korumak zorundasın , oğlum o geldi. Kalbi koru , kalbi gerekirse öldür. Ama sakın onun avuçlarına bırakma. "