23.23

.final.

(Selamlar! 35. ve son bölümle, son kez karşınızdayız ben ve sevgili yykfanclup üyeleri. Vote verip satır arası yorum yapmayı unutmayalım. Keyifli okumalar <3)

-

Görüldü yedim...

Sonuna kadar haklı belki ama bu tavır biraz ağır geldi...

Görüldü attı...

Red bile etmedi beni...

Gelmeyeceğim bile demedi...

Kafeden çıktıktan sonra eve bırakılmış, eve geldiğim gibi uzun bir duş almış, akşam yemeği yemiş, ve tüm gün ondan mesaj beklemiştim.

Nafile...

Görüldü atıp geçmişti...

Telefonu kapatıp yattım o gece. Nitekim artık iyi geceler diyecek anonimim ne de bir atlasım vardı artık. Telefon elimdeymiş, cehennemin dibindeymiş pek umrumun meşgul olabileceği şeyler değildi bunlar.

06 Aralık Cumartesi...

Akşama çok güzel bir Yüzyüzeyken Konuşuruz konseri olacak.

Bu sefer eksik gidecek bizim tayfa o konsere.

3 yıl önce tanışmamıza vesile olan konsere ya ben gitmeyecektim ya o. Ama eksik kalacaktık yani sonuç olarak.

 Kahvaltıdan sonra odama çıktım.

Tüm gün hiçbir şey yapmamak ile meşgul olacaktım. Ondan sonraki gün de, ondan sonraki günde ve biliyor musunuz ondan sonraki günde.

Tam şu an hissettim biliyor musunuz?

Ben anonime gerçek anlamda çok alışmıştım. Günün random bir saatinde gelen tek bir mesajıyla günümü güzelleştirebiliyordu... Eskiden.

Saatler geçti. Ben kitap okudum, balkona çıktım, içeri girdim, yattım, kalktım, nefes aldım, nefes verdim, günler battı ama o aklımdan çıkmadı.

"ANONİM BENİM CEYDA"

Anlamamıştım işte.

Anlayamamıştım.

Anlayamama bile bir nebze müsama gösterebilirdim belki. Peki ya o an orda siktiri boktan bi kavga çıkarmam?

Salağım : )

Çok salağım : )

Akşam yemeğine indim. Evdekiler bu kadar monoton olmama alışkın olmadıklarından bende bir şeyler olduğunu düşünüp ikide bir "anlatmak istediğim" bir şeyler olup olmadığını soruyorlardı. Sessiz bir akşam yemeğinin ardından tekrar odama çıktım. Uyuyacaktım.

Kapımı kapatıp kendimi yatağa atmışken abim girdi odaya.

Ceyhun; KALK LAN ANDAVAL!

Yattığım yerde istifimi bozmadan nefes alıp vermeye devam ettim.

Yanıma gelip yatağa oturdu.

Ceyhun; Oğlum neyin var ya? Yemin ediyorum tokat manyağı yaparım seni biraz daha somurtursan.

Ceyda; Özür dilerim. Çıkar mısın odamdan uyuyacağım.