23.23

.16.

(Bu bölüm benim için çok özel. Ciddi anlamda yazarken ağlama raddesine geldiğim bi bölüm oldu yazarken sırıtmaktan çene kaslarım ağrıdı. Bölüm aşırı duygusallık içerir ve bölümü medyadaki şarkı ile okumanız şiddetle tavsiye edilir  <3 )

(vote verip yorum bırakmayı unutmayalım. Keyifli okumalar.)

--

Saat neredeyse 11 olmuştu. Akşam yemeğinden sonra bizimkilerle canlı müziğin oldu bi mekana gelmiştik. Tüm gece eğlenmiştik sabah asla dağda yorgunluktan ölüp bitmemiş gibi. Şimdi de taksi bekliyorduk. Cebimden bu seferde geldiğimiz mekandan bulduğum notu çıkarttım.

"Her kimse seni üzüp

Üstüne ağlatırsa

Bir damla su vermem

Çöllerde kavrulsa da"

***

Aslında çok korkunç bi olaydı. Düşünsenize. Sizin gideceğiniz her yeri bilip notlar bırakan biri var. Notlarda yazan şarkı sözü olmasa çoktan polisi aramıştım ama hoşuma gidiyordu. Tekrar katlayıp cebime koydum.

Simay ve Selim içerden gelen şarkı seslerine eşlik edip salınıyorlardı.

Bi kaç dakika içinde çağırdığımız taksinin gelmesiyle arabaya atlayıp otele geçtik.

Asansörde yukarı çıkarken Yağız;

-İnşallah Atlas dönmüştür yoksa uyuyacağım vallah kimseyi bekleyemem kapıda.

Burcu; Saat kaç oldu be akşam yemeği bitmiştir onun.

Katımıza varıp odalara ilerledik.

Hayır.

Gelmemişti.

Atlas daha dönmemişti.

Önemli işeri vardı herhalde.

()

Selim; Aga ne yapacağız ?

Yağız; Ara şunu bi.

Selim telefonunu çıkarttı.

-Alo...Abi neredesin ya döndük biz.

...

-Aga yatacağ—

...

-Eminsin?

...

-Ne işin var lan bu saatte. Dedi piç piç güldü.

...

-İyi amk hadi iyi geceler.

...

Kapattı.

Hepimiz ona sorgulayan gözlerle baktığımızdan konuşmaya başladı;

Selim; Abi geç dönerim ben siz yatacaksanız yatın beni niye bekliyorsunuz amk dedi. Aynen böyle söyledi.

Gözlerimi devirdim.

Atlas hakkında tek kelime etmedim.

Ceyda; İyi geceler beyler. Deyip kendi odama geçtim.