23.23

.11.

(yeni bölüm geldiiiğ. vote verip yorum yapmayı unutmayınız sizi seviyore)

-

Annem, babam ve abimle vedalaşıp bavulu sürüklemeye başlayarak okula doğru ilerledim. Telefonu açıp hemen hızlı aramalarda olan Burcuyu aradım.

"Burcu?"

"Arka bahçe"

"3 dakika"

Kapattım. Koşar adımlarla bizimkilerin yanına vardım.

Benim geldiğimi gören Yağız "oo tamamlandık" dedi gülümseyerek.

Gülümsedim.

Herkes bana döndü.

Günaydınlaştık.

Yanlarına,banka oturdum.

Arka bahçe ana baba günü gibiydi. Otobüslerin kalkmasına çok az kalmıştı.

Burcu; of heyecan yaptım ben ya.

 Hep birlikte güldük ona.

Etrafa bakınıyordum. Belki bu seferde yanında getirmeyi unutmuştur bavulu : D

Saatler 07.15'i gösterdiğinde müdür yardımcımız eline mikrofonu alınca bizler de ayaklandık. Yavaş yavaş otobüslere yaklaşıyorduk.

Müdür yardımcımız ;

"Evet çocuklar saat geldi çattı. Şimdi sizleri daha önceden hazırladığımız listeye göre çağıracağım ve sırayla otobüs içindeki numaralı koltuklarınıza yerleşeceksiniz. Sizlerden yer değişimi istememenizi ve koltuk numaralarınızı unutmamanızı rica ediyorum. Çünkü tatil günleri içerisinde yapılacak olan tüm seyahatlerde aynı koltuklarda seyir edeceksiniz."

Ardından teker teker isimleri okumaya başladı. İlk önce Burcunun ismi okundu aramızdan. Ardından da Selimin. Yan yana gelmişlerdi.
Onlar otobüse binerken isimler okunmaya devam etti.

Simay geçti hemen sonrasında ise Yağız da otobüsteki yerini almıştı. Şaka mıydı? Onlar da yan yana denk gelmişlerdi. Atlas ile ben kalmıştık. Tam Yağızın otobüse binişini izliyordum ki Atlas'ın ismi de duyuldu. Gözlerim pörtledi. Benim adımı okumamıştı. Atlas da bana bakıyordu. "Selen Albay"

Selen Albay mı?

Atlas gidiyordu. Selen ile.

Tek kaldım.

Hay şansımı s... Bi biz ayrı düşmüştük. Sıkıntıyla nefes verip Atlas'ın Selen ile otobüse binişini izlerken adımı duydum. Hızla kafamı çevirdim. Kafamı toparlayıp otobüse yürümeye başladım.

"Berkay Sağlam"

Haa. Berkay mı? Berkay.. Peki.

Tamam fena değildi. Berkay sınıfımızın sessiz yakışıklılarındandır. Şimdiye dek sadece geçen sene bi proje için partner olmuştuk. Arada sırada konuşmalarımız vardı.

Otobüse binip koltuğuma yerleştim. Berkay yanıma gelip oturduğunda birbirimize selam verir gibi sırıttık.

"Günaydın" dedi.

"Günaydın" dedim.

Sessizlik oluşmuştu bile.

Tüm bavulların yerleştirilmesi ve resmi olarak yola çıkılması ile bende kulaklıklarımı takmıştım.