Büyücü dünyası, en karanlık dönemini yaşarken Hogwarts'ın kapalı kapılar ardında dönen ittifaklar, zehirli bir sarmaşık gibi herkesin etrafını sarmıştı. Ölüme direndiler, ölümü yönettiler, ölüme yenildiler. Masum sanılan benlikler, kendi kanlarında...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Melinoe'den
Bazı sınırlar asla aşılmamalı, bazı yollar hiç gidilmemeli ve bazı yeminler asla edilmemeli. Sınırı aşanlar, gerçeklerin farkına varacak; gidilmemesi gereken yolları koşanlar, sonu görecek ve edilmemesi gereken yeminleri edenler, karanlığa gömülecektir.
Lyssa, gözlerini tamamen kapattığında nihayet çalışabilirdim, tam bir baş belasıydı ve bütün zamanımı yemesinden bahsetmiyordum bile. Gözlerimi, bu geceye dair hatırladığım anlarla tekrar devirerek bugün kütüphaneden aldığım kitapların arasından işime yarayacak olanı, kilitli çekmecemden çıkardım ve cildinin yırtılmamasına özen göstererek kapağını yavaşça açtım.
Asamı, cebimden çıkararak kitaba doğru tuttuğumda hangi büyüyü yapacağımı çok iyi biliyordum. "Aparecium." diye fısıldadım kitaba yavaşça üç kez vurarak ve ilk sayfayı açtım. Altı çizilen kelimeler, şimdi gözle görülür şekildeydi.
Aynı şekilde üçüncü, yirmi birinci, yirmi üçüncü ve elli ikinci sayfaları büyük bir hızla karıştırdığımda bu sayfalarda bulduğum bütün kelimeleri not defterime topladım. Karışık kelimeleri bir cümle haline getirmem biraz uzun sürecek gibi duruyordu. Uykusuzlukla yanan gözlerimi birkaç kez daha ovuşturdum, bunu çözmeden bu masadan kalkamazdım.
Uzun bir sürenin sonunda, cümlemin son kelimesini de yerleştirdiğimde neredeyse kapanan gözlerimle kafamı sallayarak kendime gelmeye çalıştım ve son bir kez oluşan cümleye bakındım.
"Sağ kalan çocuktan yapmasını istedikleri görev söylendiğinde, gerçekleştirilmesini engelle. Çocuk, anılara asla ulaşmamalı."
Kaşlarım çatıldı, anlaşılan Harry Potter, bu yıl da rahat durmayacaktı. Geçen gün düşünseli hakkında bahsettiklerine kulak misafiri olmuştum, onunla ilgili olmalıydı. Asıl soru kimin anılarını kurcalayacağımızdı. En kısa zamanda öğrenmeliydim. Zihnimde dolanan düşüncelerle ortaya çıkardığım mürekkebin sayfalardan usulca kaybolmasını bekledim ve tamamen kaybolan izlerin ardından kitabı yavaşça kapatarak kilitli çekmeceye geri yerleştirdim. Artık uyusam iyi olacaktı yoksa sabah Snape'in dersinde uyuklamamak mucizevi bir hal alması olasıydı.
Yatağıma yatmak için kalktığım sırada başıma giren ani sancıyla irkilirken ayaklarımın altındaki zemininin kaymaya başlaması, beni şaşkına çevirmişti. Düşmemek için masama tutunmak zorunda kaldığımda derin bir nefes alarak gözlerimi açıp kapayarak kendime gelmeyi denedim. Bilincimi sarsacak kadar yorgun veya uykusuz olduğumu düşünmüyordum.
Gözlerimi kapattığım sırada kesik kesik görüntüler görmeye başlamam hiç de sağlıklı bir uyarı vermiyordu. Acıyla yüzümü buruşturarak gözlerimi sıkıca kapattığımda gözlerimin önünde beliren, benden bağımsız görüntüler daha da netti.
