Büyücü dünyası, en karanlık dönemini yaşarken Hogwarts'ın kapalı kapılar ardında dönen ittifaklar, zehirli bir sarmaşık gibi herkesin etrafını sarmıştı. Ölüme direndiler, ölümü yönettiler, ölüme yenildiler. Masum sanılan benlikler, kendi kanlarında...
Nasılsınız, hiç yoksunuz buralarda, nerelerdesiniz?
Bölüm şarkımız: James Arthur - Train Wreck
Keyifli okumalar aşklarım!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hadi ama, sikeyim böyle işi!" diye inledi Melinoe öfkeyle İsabella'ya bakarak. Gülümsedim ve el salladım. "Özlemez olur muyuz, burnumuzda tüttün." dediğimde Henry beni göstererek Ölüm Perisi'ne döndü. "Bu çok konuşuyor, genelde böyleler mi?" diye söylendi alayla. Gözlerimi devirdim ve gülümsememi genişlettim. "Seni duyuyorum ve hayır, genelde strese girdiğimde çenem düşer."
"Sinir bozucu herifin teki olduğunu düşünen tek ben değilmişim, içim rahatladı." diye mırıldandı Lucas omuzlarını silkerek. "Hala seninle yarışamaz." homurdandım sıkıntıyla. "Hadi ama hayatım, aramızda küçük bir problem oluştu diye-" Şaşkınlıkla büyüdü gözlerim ve kafamı ona çevirdim izin verdiği kadarıyla. "KÜÇÜK BİR PROBLEM Mİ? ELİMİ DELMEN KÜÇÜK BİR PROBLEM Mİ?" diye bağırarak sözünü kestiğimde dudaklarını büzdü. "Yani, sonuçta delmedim. Bence aşılabilir."
"Sizce bunun sırası mı!" diye bağıran Henry'ye katıldığını belli edercesine başını salladı İsabella. "Bu kadar saçmalık yeter," diyerek elini kaldırdığında Draco Melinoe'un önüne geçerek asasını ona doğrulttu. İsabella gülmüş ve elini indirerek konuşmaya başlamıştı. "Bir kez söyleyeceğim, yardımcılarımı bırakın."
