Büyücü dünyası, en karanlık dönemini yaşarken Hogwarts'ın kapalı kapılar ardında dönen ittifaklar, zehirli bir sarmaşık gibi herkesin etrafını sarmıştı. Ölüme direndiler, ölümü yönettiler, ölüme yenildiler. Masum sanılan benlikler, kendi kanlarında...
Keyifli okumalar aşklarım. Bu arada şarkı o kadar bölümün ruhuna uyuyor kiiii.
Neyse öptüm hepinizi 💋
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İnsanın en büyük düşmanı kendisidir aslında. O sınır koyar bütün hayatına. Bir kalıp oluşturur, kendine katı kurallar koyar. Kendine yaptığı eziyeti kimse yapamaz. Çoğu zaman kendini sınırlandıran kendidir. Hırslarıyla kör eder gözünü. Yapabileceklerinin farkında olmamak, insanın kendisine beslediği en büyük düşmanlıktır.
Karanlık Lord, bulunduğu cam kaplı holde, bir ileri bir geri, gerginlikle yürürken aklında binbir türlü tilki dolanmaya başlamıştı bile. Nagini, yemek masasının üzerine kurulmuş, efendisini sükunetle izlerken Voldemort için aynı şeyi söyleyemeyecekti.
"O geri döndü," diye mırıldandı kara büyücü bakışlarını adımlarına indirerek. İçinde büyüyen öfkeyle bir anda patladı ve asasını önünde duran vazoya savurarak "Kahretsin!" diye gürlemişti. Vazo parçalara ayrılıp etrafa saçılırken bir anda ayak diplerine gelen parçalarla vampir, kapının pervazında durmak zorunda kalmış ve korkuyla etrafına bakınma gereği duymuştu.
