Büyücü dünyası, en karanlık dönemini yaşarken Hogwarts'ın kapalı kapılar ardında dönen ittifaklar, zehirli bir sarmaşık gibi herkesin etrafını sarmıştı. Ölüme direndiler, ölümü yönettiler, ölüme yenildiler. Masum sanılan benlikler, kendi kanlarında...
Sizi öpüyor ve bölüme geçmeniz için salıyorum xövösöf
Bölüm şarkımız: Mother Mother - İt's Alright.
Bu şarkıyı genelde moralim bozukken dinlerim ve öyle iyi geliyor ki, umarım siz de iyi hissederseniz 😚✨
Keyifli okumalar aşklarım!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeşil bir ışık, bütün görüşümü kaplarken kalbimde hissettiğim acı tanıdık geliyordu. Gözlerimi açmaya çabaladım fakat bu seferki diğer kabuslarıma nazaran daha kötüydü. Gözlerimi açamıyordum. Nefes alışverişlerim hızlandı ve çığlık atmayı denedim fakat ne sesim çıkıyor ne de hareket edebiliyordum.
Kulaklarımdan zihnimin derinliklerine ulaşmaya çalışan ses çoğaldıkça bir anda üstümdeki bütün baskının kalktığını hissettim ve nefes nefese olduğum yerden kalkarak gözlerimi açtım. Çığlık atabildiğimi çok sonradan idrak edebilmiştim. Ne olduğunu anlayamadığımdan etrafıma bakındım ve kendime gelmeye çalıştım ama kalbim hala güm güm atıyor, zihnim patlayacakmış gibi zonkluyordu.
Koluma dokunan parmaklarla irkilerek sağıma döndüğümde uykudan gözünü açamayan Melinoe'u tepemde görünce onun yatağında uyuyakladığımı ve bulunduğum yerin odamız olduğunu anlamak beni rahatlatmıştı. "Ne yaptığının farkında mısın sen" diye tısladı Melinoe öfkeyle fakat neyden bahsettiğini anlayamamıştım. Kaşlarımı çattım, sormama fırsat vermeden gözlerini devirdi ve açıklamaya başladı.
