JİKOOK/HİGHER

Bölüm 20

Jimin bacaklarının titremesiyle duraksadı, karnı şişmiş ve öyle ağırlaşmıştıki ayakta bile duramıyordu. Minik ellerini kocaman karnına sardı tekmeleri hissettiğinde kasıldı "lütfen bana zorluk çıkarma bebeğim"

Birkaç adım anca atıp kendini yavaşça yere bıraktı, dudakları titriyordu ağlamak üzereydi. Fazlaca et yiyor yediklerini birkaç dakika sonra çıkartıyor ve tüm gün mide bulantısı çekiyordu, sebze yemek istiyor ama her sebze yemeye çalıştığında hissettiği öfkeyle bebeğini sinirlendirdiğini anlıyordu.

Son aya girmişlerdi doğuma birkaç hafta vardı ama o bir deri bir kemikti, buraya ilk geldiğinden bile daha zayıftı ve zayıf bacaklarıyla karnındaki kocaman yavrusunu taşıyamıyordu. Aslında büyük olanda yavrusu değil içinde bulunduğu keseydi, Yavrusu anne karnında kendine büyük bir alan oluşturmuştu.

Biraz soluklanmaya çalıştı dudakları titriyor ama hıçkırmamak için birbirine bastırıyordu, yetersizlik duygusunu iliklerine kadar hissetmişti. Kendi başına hiçbir ihtiyacını karşılayamıyordu, tuvalete bile gidemiyor Jungkook'un gelip onu kaldırmasını istiyordu.

Son iki ayda kimseyi görmek istemiyordu, odasına kapanmış kendini alfa ve beta başta olmak üzere herkesten izole ediyordu. Bu da tüm işlerin Jungkook'a kalması demekti ve Jungkook bundan kesinlikle hiçbir rahatsızlık duymamasına rağmen Jimin kendini kötü hissetmekten alıkoyamıyordu.

Böyle zamanlarda bebeğine sinirleniyor ama hemen geçiyordu, bebeğinin bir suçu yoktu sadece kendisi güçsüzdü, üstelik Jungkook bu düşündüklerini duysaydı çok sinirlenirdi. Jimin sadece çok zorlanıyordu ve bebeğinin bu kadar zor olmamasını diliyordu.

"Jun- Jungkook!" Titrek çıkan sesini hemen düzeltti

"Yüce vita? İyi misiniz?" Jimin sorduğu sorunun cevabını alamayınca öfkesi katlandı daha yerden bile kalkamamıştı.

"Bana Jungkook'u çağır!" Çığlık çığlığa bağırdığında kapının önündeki muhafız koşarak uzaklaşmıştı, Jiminde kendini daha fazla tutmayıp göz yaşlarının birer birer düşmesine izin vermişti.

Önce ayağa kalkmaya çalıştı ama yapamayınca ağlayışı daha şiddetli bir hal aldı. Bacakları hemen ağırlıkla titriyor sanki kırılacakmış gibi hissettiriyordu.

Elleri kocaman karnını buldu, öyle büyüktü parmaklarının birbirine kavuşması bile zorluydu. İnce bir sızı ardından gelen keskin sancıyla acıyla inleyip kafasını arkasındaki duvara vurdu

"Kes şunu yapma artık!" Öfkeyle bağırdı ancak sancı artınca iki büklüm oldu acıyla "tamam, lütfen sakin ol bebeğim, seni seviyorum beni üzme."

Acının yavaşça azalmasıyla derin nefesler aldı, her ne kadar şaşırtsada bebeğinin kendini anlayabildiğini biliyordu. İnce ve yumuşak delta feromonlarını duyumsadı, az önce canını yakan kendisi değilmiş gibi şimdide iyi hissettirmeye mi çalışıyordu?

Gözlerini kapattı ve biraz kendine gelmeye çalıştı kapı şiddetle açıldığında irkilmişti.

"Jimin!" Jungkook koşarak yerde oturan vitasının yanına gitti, kıpkırmızı olmuş ve terlemişti yüzünü elleri arasına aldı "sorun ne düştün mü?"

Jimin başını iki yana salladı yavaşça "sa- sancı" kuruyan boğazı yüzünden konuşmak canını acıtmıştı. Jungkook eşini kucağına aldı dikkatlice, onu böyle görmek çok üzüyordu. Aynı dikkatle yatağına yatırıp şakaklarına öpücük kondurdu.

Ne zaman öpücükler kondursa hem bebeği hemde Jimin rahatlıyordu, saçlarını kokladı, kahküllerini kaldırıp alnına iç çekerek bir öpücük bıraktı. Avuç içleri, boynu, göğsü derken sıra karnına geldiğinde heyecanla iç çekti vita.