✦The Revenge.

▸Μέρος Δέκατο Έβδομο.◂

Jasmine.

Ένιωθα πως όλα στην ζωή μου άρχισαν να φτιάχνουν σιγά σιγά. Ο Justin κι εγώ θα κάνουμε μαζί διακοπές δυο τρεις μέρες και μετά θα γυρίσουμε στο Τορόντο πιο ερωτευμένοι από ποτέ. Τον λατρεύω τόσο πολύ. Είναι πανέμορφος και τόσο γλυκός. Έχουμε αφήσει τον Ian στο αεροδρόμιο και τώρα κατευθυνόμαστε προς το αυτοκίνητο.

Κρατάει σφιχτά το χέρι μου και κοιτάει ευθεία μπροστά αφηρημένα. Κάτι σκέφτεται και δεν ξέρω τι. Το προσωπάκι του είναι τόσο γλυκό. Αυτός ο άνθρωπος δεν υπάρχει περίπτωση να έχει κακιά μέσα του. Είναι σαν ένα ξανθό αγγελάκι που κατέβηκε στην γη για να μπει στην ζωή μου και να την ομορφύνει με την παρουσία του. Νομίζω πως είμαι αληθινά ερωτευμένη μαζί του. Ίσως είναι νωρίς για να λέω κάτι τέτοιο και ιδίως σε αυτόν όμως έτσι νιώθω. Αυτό το συναίσθημα που νιώθω γι'αυτόν δεν περιγράφετε. Είναι σαν να τον ξέρω χρόνια ενώ εμφανίστηκε στην ζωή μου μόλις πριν λίγες εβδομάδες. Άρχισε να χτυπάει το κινητό του και με διέκοψε από την ονειροπόληση μου. Κοίταξε χαμένος την οθόνη του κινητού του μορφάζοντας και γύρισε το βλέμμα του προς εμένα.

«Επιστρέφω σε 2 μωρό μου!» Είπε και με φίλησε πεταχτά στα χείλη.

Έμεινα να κοιτάω την φιγούρα του να απομακρύνεται καθώς πήγαινε να μιλήσει στο κινητό του. Τόσο προσωπικό είναι πια που δεν μπορεί να μιλήσει μπροστά μου; Δεν πέρασε πολύ ώρα ώσπου εμφανίστηκε ξανά μπροστά μου και έπιασε το χέρι μου.

«Δεν νομίζω να άργησα.» Είπε με την ανατριχιαστική, αισθησιακή φωνή του.

«Όχι.» Είπα και χαμογέλασα.

Με κοιτούσε βαθιά μέσα στα ματιά λες και έβλεπε μέσα μου. Το μέλι χρώμα των ματιών του ήταν τόσο ξεχωριστό. Δεν είχα ξανά δει τέτοια υπέροχα ματιά. Ίσως το λέω επειδή είναι τα δικά του ματιά, τα ματιά που ερωτεύτηκα.

«Μωρό μου» άκουσα την φωνή του.

«Ναι» απάντησα. Είχαμε φτάσει έξω από το αυτοκίνητο όταν ο Justin πάτησε το κουμπί για να ξεκλειδώσει.

Άνοιξε την πόρτα μου και έκατσα στην θέση μου. Ύστερα έκατσε και αυτός στην δική του μα πριν βάλει μπρος με κοίταξε.

«Θα σε πείραζε να πάμε στον φίλο μου τον Joe να πάρω τα πράγματα μου;» Με ρώτησε κατσουφιάζοντας.

«Ει μην κατσουφιάζεις. Φυσικά και θέλω να πάμε! Θέλω να γνωρίσω τους φίλους σου. Κάτι από το παρελθόν σου.» Τον είδα να μένει κάγκελο και να με κοιτάει λες και είπα κάτι κακό ή κάτι που δεν έπρεπε. Είναι κακό που θέλω να μάθω λίγα πράγματα για την ζωή του;